Jobi 28

1 “Me siguri ka një minierë për argjendin dhe një vend ku bëhet rafinimi i arit.

۱ «یقین برای نقره معدنی است، و به جهت طلا جایی است که آن را قال می‌گذارند.

2 Hekuri nxirret nga toka dhe guri i shkrirë jep bakrin.

۲ آهن از خاک گرفته می‌شود و مس ازسنگ گداخته می‌گردد.

3 Njeriu i jep fund territ dhe hulumton thellësitë më të mëdha në kërkim të gurëve të varrosur në terr dhe në hijen e vdekjes.

۳ مردم برای تاریکی حدمی گذارند و تا نهایت تمام تفحص می‌نمایند، تابه سنگهای ظلمت غلیظ و سایه موت.

4 Ai çel një pus larg vendbanimit, në vende të harruara nga këmbësorët; janë pezull dhe lëkunden larg njerëzve.

۴ کانی دور از ساکنان زمین می‌کنند، از راه گذریان فراموش می‌شوند و دور از مردمان آویخته شده، به هر طرف متحرک می‌گردند.

5 Sa për tokën, prej asaj del buka, por nga poshtë është e trazuar nga zjarri.

۵ از زمین نان بیرون می‌آید، و ژرفیهایش مثل آتش سرنگون می‌شود.

6 Gurët e saj janë banesa e safirëve dhe përmbajnë pluhur ari.

۶ سنگهایش مکان یاقوت کبود است. وشمشهای طلا دارد.

7 Shpendi grabitqar nuk e njeh shtegun dhe as syri i skifterit nuk e ka parë kurrë.

۷ آن راه را هیچ مرغ شکاری نمی داند، و چشم شاهین آن را ندیده است،

8 Bishat e egra nuk e kanë përshkruar dhe as luani nuk ka kaluar kurrë andej.

۸ وجانوران درنده بر آن قدم نزده‌اند، و شیر غران برآن گذر نکرده.

9 Njeriu vë dorë mbi strallin dhe i rrëzon malet nga rrënjët.

۹ دست خود را به سنگ خارا درازمی کنند، و کوهها را از بیخ برمی کنند.

10 Hap galeri ndër shkëmbinj dhe syri i tij sheh gjithçka që është e çmuar.

۱۰ نهرها ازصخره‌ها می‌کنند و چشم ایشان هر چیز نفیس رامی بیند.

11 Zë rrjedhat ujore që të mos rrjedhin, dhe nxjerr në dritë gjërat e fshehura.

۱۱ نهرها را از تراوش می‌بندند وچیزهای پنهان شده را به روشنایی بیرون می‌آورند.

12 Po ku mund ta gjesh diturinë, dhe ku është vendi i zgjuarsisë?

۱۲ اما حکمت از کجا پیدا می‌شود؟ وجای فطانت کجا است؟

13 Njeriu nuk ua di vlerën dhe ajo nuk gjendet mbi tokën e të gjallëve.

۱۳ انسان قیمت آن رانمی داند و در زمین زندگان پیدا نمی شود.

14 Humnera thotë: “Nuk është tek unë”; deti thotë: “Nuk qëndron pranë meje”.

۱۴ لجه می‌گوید که در من نیست، و دریا می‌گوید که نزدمن نمی باشد.

15 Nuk përftohet duke e shkëmbyer me ar të rafinuar as blihet duke peshuar argjend.

۱۵ زر خالص به عوضش داده نمی شود و نقره برای قیمتش سنجیده نمی گردد.

16 Nuk shtihet në dorë me arin e Ofirit, me oniksin e çmuar ose me safirin.

۱۶ به زر خالص اوفیر آن را قیمت نتوان کرد، و نه به جزع گرانبها و یاقوت کبود.

17 Ari dhe kristali nuk mund të barazohen me të dhe nuk këmbehet me enë ari të kulluar.

۱۷ با طلا و آبگینه آن را برابر نتوان کرد، و زیورهای طلای خالص بدل آن نمی شود.

18 Korali dhe kristali as që meritojnë të përmenden; vlera e diturisë është më e madhe se margaritarët.

۱۸ مرجان و بلور مذکورنمی شود و قیمت حکمت از لعل گرانتر است.

19 Topazi i Etiopisë nuk mund të barazohet dhe nuk mund të vlerësohet me ar të kulluar.

۱۹ زبرجد حبش با آن مساوی نمی شود و به زرخالص سنجیده نمی گردد.

20 Por atëherë nga rrjedh dituria dhe ku e ka selinë zgjuarsia?

۲۰ پس حکمت ازکجا می‌آید؟ و مکان فطانت کجا است؟

21 Ajo u fshihet syve të çdo të gjalli, është e mbuluar për zogjtë e qiellit.

۲۱ ازچشم تمامی زندگان پنهان است، و از مرغان هوامخفی می‌باشد.

22 Abadoni dhe vdekja thonë: “Kemi dëgjuar të flitet për të me veshët tona”.

۲۲ ابدون و موت می‌گویند که آوازه آن را به گوش خود شنیده‌ایم.

23 Vetëm Perëndia njeh rrugën e saj, vetëm ai e di ku ndodhet,

۲۳ خدا راه آن را درک می‌کند و او مکانش را می‌داند.

24 sepse ai vë re skajet e tokës dhe sheh tërë ato që ndodhen nën qiejt.

۲۴ زیراکه او تا کرانه های زمین می‌نگرد و آنچه را که زیرتمامی آسمان است می‌بیند.

25 Kur caktoi peshën e erës dhe u caktoi ujërave një masë,

۲۵ تا وزن از برای بادقرار دهد، و آبها را به میزان بپیماید.

26 kur bëri një ligj për shiun dhe një rrugë për vetëtimën e bubullimave,

۲۶ هنگامی که قانونی برای باران قرار داد، و راهی برای سهام رعد،

27 atëherë pa dhe e tregoi, e vendosi dhe madje e hetoi,

۲۷ آنگاه آن را دید و آن را بیان کرد. آن رامهیا ساخت و هم تفتیشش نمود.

28 dhe i tha njeriut: “Ja, të kesh frikë nga Zoti, kjo është dituri, dhe t’i largohesh së keqes është zgjuarsi””.

۲۸ و به انسان گفت: اینک ترس خداوند حکمت است، و ازبدی اجتناب نمودن، فطانت می‌باشد.»