Jobi 28

1 “Me siguri ka një minierë për argjendin dhe një vend ku bëhet rafinimi i arit.

Sylv hev sin stad, der dei det finn, og gullet, som dei reinsa vinn,

2 Hekuri nxirret nga toka dhe guri i shkrirë jep bakrin.

og jarn fram or jordi fær, og kopar ut or steinen bræ’r;

3 Njeriu i jep fund territ dhe hulumton thellësitë më të mëdha në kërkim të gurëve të varrosur në terr dhe në hijen e vdekjes.

På natteskuggen gjer dei slutt og myrkheims steinar granskar ut.

4 Ai çel një pus larg vendbanimit, në vende të harruara nga këmbësorët; janë pezull dhe lëkunden larg njerëzve.

Djupt under by med annsamt liv i gruvor bergmenn kliv og sviv.

5 Sa për tokën, prej asaj del buka, por nga poshtë është e trazuar nga zjarri.

På jordi brødkorn fram dei driv, men inni upp som eld dei riv.

6 Gurët e saj janë banesa e safirëve dhe përmbajnë pluhur ari.

Safiren sit i steinar der, og der seg og gullklumpar ter,

7 Shpendi grabitqar nuk e njeh shtegun dhe as syri i skifterit nuk e ka parë kurrë.

Ei ørnen kjenner denne veg, for haukesyn han løyner seg.

8 Bishat e egra nuk e kanë përshkruar dhe as luani nuk ka kaluar kurrë andej.

Ei stolte rovdyr vegen fann, og løva aldri gjeng på han.

9 Njeriu vë dorë mbi strallin dhe i rrëzon malet nga rrënjët.

På harde steinen dei handi legg; då sturtar mang ein bergevegg.

10 Hap galeri ndër shkëmbinj dhe syri i tij sheh gjithçka që është e çmuar.

I berget seg gangar grev og skodar mang ein skatt so gjæv.

11 Zë rrjedhat ujore që të mos rrjedhin, dhe nxjerr në dritë gjërat e fshehura.

Dei dytter til for rennand’ å, det løynde fram for ljoset må.

12 Po ku mund ta gjesh diturinë, dhe ku është vendi i zgjuarsisë?

Men visdomen, kvar er han å få? Og kvar skal ein vitet nå?

13 Njeriu nuk ua di vlerën dhe ajo nuk gjendet mbi tokën e të gjallëve.

Slett ingen veit hans verd og vinst; i manneheim han ikkje finst;

14 Humnera thotë: “Nuk është tek unë”; deti thotë: “Nuk qëndron pranë meje”.

Avgrunnen dyn: «Her ei han er!» Og havet segjer: «Ikkje her!»

15 Nuk përftohet duke e shkëmbyer me ar të rafinuar as blihet duke peshuar argjend.

Du kann’kje kjøpa han for gull, men sylv ei vega prisen full,

16 Nuk shtihet në dorë me arin e Ofirit, me oniksin e çmuar ose me safirin.

og ei for gull ifrå Ofir, ei for onyks, ei for safir.

17 Ari dhe kristali nuk mund të barazohen me të dhe nuk këmbehet me enë ari të kulluar.

Ei gull og glas er nok til kaup, og ei til byte fingull-staup.

18 Korali dhe kristali as që meritojnë të përmenden; vlera e diturisë është më e madhe se margaritarët.

Korall, krystall gjeld ikkje her. Visdom er meir enn perlor verd.

19 Topazi i Etiopisë nuk mund të barazohet dhe nuk mund të vlerësohet me ar të kulluar.

Topas frå Kus er altfor ring, ja, reinast gull vert ingen ting.

20 Por atëherë nga rrjedh dituria dhe ku e ka selinë zgjuarsia?

Visdomen, kvar kjem han ifrå? Og kvar skal ein til vitet nå?

21 Ajo u fshihet syve të çdo të gjalli, është e mbuluar për zogjtë e qiellit.

Det ingen veit på denne jord; ei fugl det fann, kvar helst han for.

22 Abadoni dhe vdekja thonë: “Kemi dëgjuar të flitet për të me veshët tona”.

Avgrunn og daude segjer greidt: «Eit gjetord er alt det me veit.»

23 Vetëm Perëndia njeh rrugën e saj, vetëm ai e di ku ndodhet,

Men Gud han kjenner denne veg; han veit kvar visdom løyner seg.

24 sepse ai vë re skajet e tokës dhe sheh tërë ato që ndodhen nën qiejt.

Han skodar heilt til heimsens tram, og under himmeln ser han fram.

25 Kur caktoi peshën e erës dhe u caktoi ujërave një masë,

Då vinden han med vegti vog og sette mål for vatnet og,

26 kur bëri një ligj për shiun dhe një rrugë për vetëtimën e bubullimave,

då han gav regnet lovi si og ljomet veg å ganga i,

27 atëherë pa dhe e tregoi, e vendosi dhe madje e hetoi,

då såg han og synte fram og granska honom umhugsam.

28 dhe i tha njeriut: “Ja, të kesh frikë nga Zoti, kjo është dituri, dhe t’i largohesh së keqes është zgjuarsi””.

Til menneskja han sagde so: «I Herrens otte visdom sit, og fly det vonde, det er vit.»»