Jobi 27

1 Jobi e mori fjalën përsëri dhe tha:

І Йов далі вів мову свою та й казав:

2 “Ashtu si rron Perëndia që më ka hequr të drejtën time dhe i Plotfuqishmi që më ka hidhëruar shpirtin,

„ Як живий Бог, — відкинув Він право моє, і душу мою засмутив Всемогу́тній,

3 deri sa të ketë një frymë jete tek unë dhe të jetë fryma e Perëndisë në flegrat e hundës sime,

і як довго в мені ще душа моя, і дух Божий у ні́здрях моїх, —

4 buzët e mia nuk do të thonë asnjë ligësi, as gjuha ime nuk ka për të shqiptuar asnjë gjë të rreme.

неправди уста́ мої не говори́тимуть, а язик мій не скаже ома́ни!

5 Nuk do të pranoj që ju keni të drejtë; deri në regëtimat e fundit nuk do të heq dorë nga ndershmëria ime.

Борони мене, Боже, призна́ти вас за справедливих! Доки я не помру́, своєї невинности я не відкину від себе, —

6 Do të qëndroj i patundur në drejtësinë time, pa bërë lëshime; zemra nuk më qorton asnjë nga ditët e mia.

за свою справедливість тримаюся міцно, — й її не пущу́, моє серце не буде ганьби́ти ні о́дного з днів моїх, —

7 Armiku im qoftë si njeriu i keq, dhe ai që ngrihet kundër meje ashtu si njeriu i padrejtë.

нехай буде мій ворог — немов той безбожник, а хто повстає проти мене — як кривдник!

8 Çfarë shprese mund të ketë në fakt i pabesi, edhe sikur të arrijë të sigurojë fitime, kur Perëndia i heq jetën?

Яка ж бо наді́я лукавому, коли відірве́, коли ві́зьме Бог душу його?

9 A do ta dëgjojë Perëndia britmën e tij, kur mbi të do të bjerë fatkeqësia?

Чи Бог ви́слухає його крик, коли при́йде на нього нещастя?

10 A do t’i vërë kënaqësitë e tij vallë tek i Plotfuqishmi dhe do të kërkojë ndihmën e Perëndisë në çdo kohë?

Чи буде втіша́тися він Всемогутнім? Буде кликати Бога за кожного ча́су?

11 Do t’ju jap mësime mbi fuqinë e Perëndisë, nuk do t’ju fsheh qëllimet e të Plotfuqishmit.

Я вас буду навчати про Божую руку, що є у Всемогутнього — я не сховаю, —

12 Por ju të gjithë i keni vënë re këto gjëra, pse, pra, silleni në mënyrë kaq të kotë?

таж самі ви це бачили всі, то чого ж нісені́тниці пле́щете?

13 Ky është fati që Perëndia i rezervon njeriut të keq, trashëgimia që njerëzit që përdorin dhunën marrin nga i Plotfuqishmi.

Така доля люди́ни безбожної, це спа́дщина насильників, що отри́мають від Всемогутнього:

14 Në rast se ka një numër të madh bijsh, këta i destinohen shpatës, dhe trashëgimtarët e tij nuk do të kenë bukë për t’u ngopur.

Як розмно́жаться діти його — то хіба для меча, а наща́дки його не наси́тяться хлібом!

15 Ata që do të mbijetojnë pas tij do të varrosen nga vdekja dhe të vejat e tyre nuk do të qajnë.

Позосталих по нім морови́ця сховає, і вдовиці його не заплачуть...

16 Në rast se grumbullon argjend si pluhur dhe mbledh rrobe si baltë,

Якщо накопи́чить він срібла, немо́в того по́роху, і наготу́є одежі, як глини,

17 ai i grumbullon, por do t’i veshë i drejti, dhe argjendin do ta ndajë i pafajmi.

то він наготу́є, а праведний вдягне, а срі́бло невинний поділить.

18 Ai ndërton shtëpinë e tij si një mole, si një kasolle që e ka bërë një rojtar.

Він будує свій дім, як та міль, й як той сторож, що ставить собі куреня́,

19 I pasuri bie në shtrat, por nuk do të bashkohet me njerëzit e tij; hap sytë dhe nuk është më.

він лягає багатим, та більше не зробить того: свої очі відкриє — й немає його.

20 Tmerri e kap në befasi si ujërat; në mes të natës një furtunë e rrëmben tinëzisht.

Страхі́ття дося́гнуть його, мов вода, вночі буря укра́де його,

21 Era e lindjes e merr me vete dhe ai ikën, e fshin nga vendi i tij si një vorbull.

східній вітер його понесе́ — і мине́ться, і бурею схо́пить його з його місця...

22 Ajo sulet kundër tij pa mëshirë, ndërsa ai kërkon në mënyrë të dëshpëruar të shpëtojë nga ajo dorë,

Оце все Він кине на нього, — і не змилосе́рдиться, і від руки Його мусить той спішно втікати!

23 njerëzia duartroket në mënyrë tallëse për të dhe fërshëllen kundër tij nga vendi ku ndodhet”.

Своїми доло́нями спле́сне над ним, і сви́сне над ним з свого місця.