Jobi 27

1 Jobi e mori fjalën përsëri dhe tha:

Addidit quoque Job, assumens parabolam suam, et dixit:

2 “Ashtu si rron Perëndia që më ka hequr të drejtën time dhe i Plotfuqishmi që më ka hidhëruar shpirtin,

Vivit Deus, qui abstulit judicium meum, et Omnipotens, qui ad amaritudinem adduxit animam meam.

3 deri sa të ketë një frymë jete tek unë dhe të jetë fryma e Perëndisë në flegrat e hundës sime,

Quia donec superest halitus in me, et spiritus Dei in naribus meis,

4 buzët e mia nuk do të thonë asnjë ligësi, as gjuha ime nuk ka për të shqiptuar asnjë gjë të rreme.

non loquentur labia mea iniquitatem, nec lingua mea meditabitur mendacium.

5 Nuk do të pranoj që ju keni të drejtë; deri në regëtimat e fundit nuk do të heq dorë nga ndershmëria ime.

Absit a me ut justos vos esse judicem: donec deficiam, non recedam ab innocentia mea.

6 Do të qëndroj i patundur në drejtësinë time, pa bërë lëshime; zemra nuk më qorton asnjë nga ditët e mia.

Justificationem meam, quam cœpi tenere, non deseram: neque enim reprehendit me cor meum in omni vita mea.

7 Armiku im qoftë si njeriu i keq, dhe ai që ngrihet kundër meje ashtu si njeriu i padrejtë.

Sit ut impius, inimicus meus, et adversarius meus quasi iniquus.

8 Çfarë shprese mund të ketë në fakt i pabesi, edhe sikur të arrijë të sigurojë fitime, kur Perëndia i heq jetën?

Quæ est enim spes hypocritæ, si avare rapiat, et non liberet Deus animam ejus?

9 A do ta dëgjojë Perëndia britmën e tij, kur mbi të do të bjerë fatkeqësia?

Numquid Deus audiet clamorem ejus, cum venerit super eum angustia?

10 A do t’i vërë kënaqësitë e tij vallë tek i Plotfuqishmi dhe do të kërkojë ndihmën e Perëndisë në çdo kohë?

aut poterit in Omnipotente delectari, et invocare Deum omni tempore?

11 Do t’ju jap mësime mbi fuqinë e Perëndisë, nuk do t’ju fsheh qëllimet e të Plotfuqishmit.

Docebo vos per manum Dei quæ Omnipotens habeat, nec abscondam.

12 Por ju të gjithë i keni vënë re këto gjëra, pse, pra, silleni në mënyrë kaq të kotë?

Ecce vos omnes nostis: et quid sine causa vana loquimini?

13 Ky është fati që Perëndia i rezervon njeriut të keq, trashëgimia që njerëzit që përdorin dhunën marrin nga i Plotfuqishmi.

Hæc est pars hominis impii apud Deum, et hæreditas violentorum, quam ob Omnipotente suscipient.

14 Në rast se ka një numër të madh bijsh, këta i destinohen shpatës, dhe trashëgimtarët e tij nuk do të kenë bukë për t’u ngopur.

Si multiplicati fuerint filii ejus, in gladio erunt, et nepotes ejus non saturabuntur pane:

15 Ata që do të mbijetojnë pas tij do të varrosen nga vdekja dhe të vejat e tyre nuk do të qajnë.

qui reliqui fuerint ex eo sepelientur in interitu, et viduæ illius non plorabunt.

16 Në rast se grumbullon argjend si pluhur dhe mbledh rrobe si baltë,

Si comportaverit quasi terram argentum, et sicut lutum præparaverit vestimenta:

17 ai i grumbullon, por do t’i veshë i drejti, dhe argjendin do ta ndajë i pafajmi.

præparabit quidem, sed justus vestietur illis, et argentum innocens dividet.

18 Ai ndërton shtëpinë e tij si një mole, si një kasolle që e ka bërë një rojtar.

Ædificavit sicut tinea domum suam, et sicut custos fecit umbraculum.

19 I pasuri bie në shtrat, por nuk do të bashkohet me njerëzit e tij; hap sytë dhe nuk është më.

Dives, cum dormierit, nihil secum auferet: aperiet oculos suos, et nihil inveniet.

20 Tmerri e kap në befasi si ujërat; në mes të natës një furtunë e rrëmben tinëzisht.

Apprehendet eum quasi aqua inopia: nocte opprimet eum tempestas.

21 Era e lindjes e merr me vete dhe ai ikën, e fshin nga vendi i tij si një vorbull.

Tollet eum ventus urens, et auferet, et velut turbo rapiet eum de loco suo.

22 Ajo sulet kundër tij pa mëshirë, ndërsa ai kërkon në mënyrë të dëshpëruar të shpëtojë nga ajo dorë,

Et mittet super eum, et non parcet: de manu ejus fugiens fugiet.

23 njerëzia duartroket në mënyrë tallëse për të dhe fërshëllen kundër tij nga vendi ku ndodhet”.

Stringet super eum manus suas, et sibilabit super illum, intuens locum ejus.