Jobi 27

1 Jobi e mori fjalën përsëri dhe tha:

Job prit de nouveau la parole sous forme sentencieuse et dit:

2 “Ashtu si rron Perëndia që më ka hequr të drejtën time dhe i Plotfuqishmi që më ka hidhëruar shpirtin,

Dieu qui me refuse justice est vivant! Le Tout-Puissant qui remplit mon âme d’amertume est vivant!

3 deri sa të ketë një frymë jete tek unë dhe të jetë fryma e Perëndisë në flegrat e hundës sime,

Aussi longtemps que j’aurai ma respiration, Et que le souffle de Dieu sera dans mes narines,

4 buzët e mia nuk do të thonë asnjë ligësi, as gjuha ime nuk ka për të shqiptuar asnjë gjë të rreme.

Mes lèvres ne prononceront rien d’injuste, Ma langue ne dira rien de faux.

5 Nuk do të pranoj që ju keni të drejtë; deri në regëtimat e fundit nuk do të heq dorë nga ndershmëria ime.

Loin de moi la pensée de vous donner raison! Jusqu’à mon dernier soupir je défendrai mon innocence;

6 Do të qëndroj i patundur në drejtësinë time, pa bërë lëshime; zemra nuk më qorton asnjë nga ditët e mia.

Je tiens à me justifier, et je ne faiblirai pas; Mon cœur ne me fait de reproche sur aucun de mes jours.

7 Armiku im qoftë si njeriu i keq, dhe ai që ngrihet kundër meje ashtu si njeriu i padrejtë.

Que mon ennemi soit comme le méchant, Et mon adversaire comme l’impie!

8 Çfarë shprese mund të ketë në fakt i pabesi, edhe sikur të arrijë të sigurojë fitime, kur Perëndia i heq jetën?

Quelle espérance reste-t-il à l’impie, Quand Dieu coupe le fil de sa vie, Quand il lui retire son âme?

9 A do ta dëgjojë Perëndia britmën e tij, kur mbi të do të bjerë fatkeqësia?

Est-ce que Dieu écoute ses cris, Quand l’angoisse vient l’assaillir?

10 A do t’i vërë kënaqësitë e tij vallë tek i Plotfuqishmi dhe do të kërkojë ndihmën e Perëndisë në çdo kohë?

Fait-il du Tout-Puissant ses délices? Adresse-t-il en tout temps ses prières à Dieu?

11 Do t’ju jap mësime mbi fuqinë e Perëndisë, nuk do t’ju fsheh qëllimet e të Plotfuqishmit.

Je vous enseignerai les voies de Dieu, Je ne vous cacherai pas les desseins du Tout-Puissant.

12 Por ju të gjithë i keni vënë re këto gjëra, pse, pra, silleni në mënyrë kaq të kotë?

Mais vous les connaissez, et vous êtes d’accord; Pourquoi donc vous laisser aller à de vaines pensées?

13 Ky është fati që Perëndia i rezervon njeriut të keq, trashëgimia që njerëzit që përdorin dhunën marrin nga i Plotfuqishmi.

Voici la part que Dieu réserve au méchant, L’héritage que le Tout-Puissant destine à l’impie.

14 Në rast se ka një numër të madh bijsh, këta i destinohen shpatës, dhe trashëgimtarët e tij nuk do të kenë bukë për t’u ngopur.

S’il a des fils en grand nombre, c’est pour le glaive, Et ses rejetons manquent de pain;

15 Ata që do të mbijetojnë pas tij do të varrosen nga vdekja dhe të vejat e tyre nuk do të qajnë.

Ceux qui échappent sont enterrés par la peste, Et leurs veuves ne les pleurent pas.

16 Në rast se grumbullon argjend si pluhur dhe mbledh rrobe si baltë,

S’il amasse l’argent comme la poussière, S’il entasse les vêtements comme la boue,

17 ai i grumbullon, por do t’i veshë i drejti, dhe argjendin do ta ndajë i pafajmi.

C’est lui qui entasse, mais c’est le juste qui se revêt, C’est l’homme intègre qui a l’argent en partage.

18 Ai ndërton shtëpinë e tij si një mole, si një kasolle që e ka bërë një rojtar.

Sa maison est comme celle que bâtit la teigne, Comme la cabane que fait un gardien.

19 I pasuri bie në shtrat, por nuk do të bashkohet me njerëzit e tij; hap sytë dhe nuk është më.

Il se couche riche, et il meurt dépouillé; Il ouvre les yeux, et tout a disparu.

20 Tmerri e kap në befasi si ujërat; në mes të natës një furtunë e rrëmben tinëzisht.

Les terreurs le surprennent comme des eaux; Un tourbillon l’enlève au milieu de la nuit.

21 Era e lindjes e merr me vete dhe ai ikën, e fshin nga vendi i tij si një vorbull.

Le vent d’orient l’emporte, et il s’en va; Il l’arrache violemment de sa demeure.

22 Ajo sulet kundër tij pa mëshirë, ndërsa ai kërkon në mënyrë të dëshpëruar të shpëtojë nga ajo dorë,

Dieu lance sans pitié des traits contre lui, Et le méchant voudrait fuir pour les éviter.

23 njerëzia duartroket në mënyrë tallëse për të dhe fërshëllen kundër tij nga vendi ku ndodhet”.

On bat des mains à sa chute, Et on le siffle à son départ.