Jobi 27
1 Jobi e mori fjalën përsëri dhe tha:
And Job adds to lift up his allegory and says:
2 “Ashtu si rron Perëndia që më ka hequr të drejtën time dhe i Plotfuqishmi që më ka hidhëruar shpirtin,
“God lives! He turned aside my judgment, And the Mighty—He made my soul bitter.
3 deri sa të ketë një frymë jete tek unë dhe të jetë fryma e Perëndisë në flegrat e hundës sime,
For all the while my breath [is] in me, And the wind of God in my nostrils.
4 buzët e mia nuk do të thonë asnjë ligësi, as gjuha ime nuk ka për të shqiptuar asnjë gjë të rreme.
My lips do not speak perverseness, And my tongue does not utter deceit.
5 Nuk do të pranoj që ju keni të drejtë; deri në regëtimat e fundit nuk do të heq dorë nga ndershmëria ime.
Defilement to me—if I justify you, Until I expire I do not turn aside my integrity from me.
6 Do të qëndroj i patundur në drejtësinë time, pa bërë lëshime; zemra nuk më qorton asnjë nga ditët e mia.
On my righteousness I have laid hold, And I do not let it go, My heart does not reproach me while I live.
7 Armiku im qoftë si njeriu i keq, dhe ai që ngrihet kundër meje ashtu si njeriu i padrejtë.
My enemy is as the wicked, And my withstander as the perverse.
8 Çfarë shprese mund të ketë në fakt i pabesi, edhe sikur të arrijë të sigurojë fitime, kur Perëndia i heq jetën?
For what [is] the hope of the profane, When He cuts off? When God casts off his soul?
9 A do ta dëgjojë Perëndia britmën e tij, kur mbi të do të bjerë fatkeqësia?
[Does] God hear his cry, When distress comes on him?
10 A do t’i vërë kënaqësitë e tij vallë tek i Plotfuqishmi dhe do të kërkojë ndihmën e Perëndisë në çdo kohë?
Does he delight himself on the Mighty? Call God at all times?
11 Do t’ju jap mësime mbi fuqinë e Perëndisë, nuk do t’ju fsheh qëllimet e të Plotfuqishmit.
I show you by the hand of God, That which [is] with the Mighty I do not hide.
12 Por ju të gjithë i keni vënë re këto gjëra, pse, pra, silleni në mënyrë kaq të kotë?
Behold, you—all of you—have seen, And why [is] this—you are altogether vain?
13 Ky është fati që Perëndia i rezervon njeriut të keq, trashëgimia që njerëzit që përdorin dhunën marrin nga i Plotfuqishmi.
This [is] the portion of wicked man with God, And the inheritance of terrible ones They receive from the Mighty.
14 Në rast se ka një numër të madh bijsh, këta i destinohen shpatës, dhe trashëgimtarët e tij nuk do të kenë bukë për t’u ngopur.
If his sons multiply—a sword [is] for them. And his offspring [are] not satisfied [with] bread.
15 Ata që do të mbijetojnë pas tij do të varrosen nga vdekja dhe të vejat e tyre nuk do të qajnë.
His remnant are buried in death, And his widows do not weep.
16 Në rast se grumbullon argjend si pluhur dhe mbledh rrobe si baltë,
If he heaps up silver as dust, And prepares clothing as clay,
17 ai i grumbullon, por do t’i veshë i drejti, dhe argjendin do ta ndajë i pafajmi.
He prepares—and the righteous puts [it] on, And the innocent apportions the silver.
18 Ai ndërton shtëpinë e tij si një mole, si një kasolle që e ka bërë një rojtar.
He has built his house as a moth, And as a shelter a watchman has made.
19 I pasuri bie në shtrat, por nuk do të bashkohet me njerëzit e tij; hap sytë dhe nuk është më.
He lies down rich, and he is not gathered, He has opened his eyes, and he is not.
20 Tmerri e kap në befasi si ujërat; në mes të natës një furtunë e rrëmben tinëzisht.
Terrors overtake him as waters, By night a whirlwind has stolen him away.
21 Era e lindjes e merr me vete dhe ai ikën, e fshin nga vendi i tij si një vorbull.
An east wind takes him up, and he goes, And it frightens him from his place,
22 Ajo sulet kundër tij pa mëshirë, ndërsa ai kërkon në mënyrë të dëshpëruar të shpëtojë nga ajo dorë,
And it casts at him, and does not spare, He diligently flees from its hand.
23 njerëzia duartroket në mënyrë tallëse për të dhe fërshëllen kundër tij nga vendi ku ndodhet”.
It claps its hands at him, And it hisses at him from his place.”
