Jobi 27

1 Jobi e mori fjalën përsëri dhe tha:

Job nastavi svoju besjedu i reče:

2 “Ashtu si rron Perëndia që më ka hequr të drejtën time dhe i Plotfuqishmi që më ka hidhëruar shpirtin,

“Živoga mi Boga što mi pravdu krati i Svesilnog koji dušu mi zagorča:

3 deri sa të ketë një frymë jete tek unë dhe të jetë fryma e Perëndisë në flegrat e hundës sime,

sve dok duha moga bude još u meni, dok mi dah Božji u nosnicama bude,

4 buzët e mia nuk do të thonë asnjë ligësi, as gjuha ime nuk ka për të shqiptuar asnjë gjë të rreme.

usne moje neće izustiti zloću niti će laž kakva doći na moj jezik.

5 Nuk do të pranoj që ju keni të drejtë; deri në regëtimat e fundit nuk do të heq dorë nga ndershmëria ime.

Daleko od mene da vam dadem pravo, nedužnost svoju do zadnjeg daha branim.

6 Do të qëndroj i patundur në drejtësinë time, pa bërë lëshime; zemra nuk më qorton asnjë nga ditët e mia.

Pravde svoje ja se držim, ne puštam je; zbog mojih me dana srce korit' neće.

7 Armiku im qoftë si njeriu i keq, dhe ai që ngrihet kundër meje ashtu si njeriu i padrejtë.

Neka mi dušmana kob opakog snađe, a mog protivnika udes bezbožnikov!

8 Çfarë shprese mund të ketë në fakt i pabesi, edhe sikur të arrijë të sigurojë fitime, kur Perëndia i heq jetën?

Čemu se nadati može kad vapije i kada uzdiže k Bogu dušu svoju?

9 A do ta dëgjojë Perëndia britmën e tij, kur mbi të do të bjerë fatkeqësia?

Hoće li čuti Bog njegove krikove kada se na njega obori nevolja?

10 A do t’i vërë kënaqësitë e tij vallë tek i Plotfuqishmi dhe do të kërkojë ndihmën e Perëndisë në çdo kohë?

Zar će se radovat' on u Svesilnome, zar će Boga svakog časa zazivati?

11 Do t’ju jap mësime mbi fuqinë e Perëndisë, nuk do t’ju fsheh qëllimet e të Plotfuqishmit.

Ali Božju ruku ja ću vam pokazat' i neću vam sakrit namjere Svesilnog.

12 Por ju të gjithë i keni vënë re këto gjëra, pse, pra, silleni në mënyrë kaq të kotë?

Eto, sve ste sami mogli to vidjeti, što se onda u ispraznosti gubite?”

13 Ky është fati që Perëndia i rezervon njeriut të keq, trashëgimia që njerëzit që përdorin dhunën marrin nga i Plotfuqishmi.

“Ovu sudbu Bog dosuđuje opakom, ovo baštini silnik od Svemogućeg.

14 Në rast se ka një numër të madh bijsh, këta i destinohen shpatës, dhe trashëgimtarët e tij nuk do të kenë bukë për t’u ngopur.

Ima li sinova mnogo, mač ih čeka, a porod mu neće imat' dosta kruha.

15 Ata që do të mbijetojnë pas tij do të varrosen nga vdekja dhe të vejat e tyre nuk do të qajnë.

Smrt će sahranit' preživjele njegove i udovice ih oplakivat neće.

16 Në rast se grumbullon argjend si pluhur dhe mbledh rrobe si baltë,

Ako i srebra k'o praha nagomila, ako i nakupi haljina k'o blata,

17 ai i grumbullon, por do t’i veshë i drejti, dhe argjendin do ta ndajë i pafajmi.

nek' ih skuplja, odjenut će ih pravednik, ljudi će nedužni podijeliti srebro.

18 Ai ndërton shtëpinë e tij si një mole, si një kasolle që e ka bërë një rojtar.

Od paučine je kuću sagradio, kolibicu kakvu sebi diže čuvar:

19 I pasuri bie në shtrat, por nuk do të bashkohet me njerëzit e tij; hap sytë dhe nuk është më.

bogat je legao, al' po posljednji put; kad oči otvori, ničeg više nema.

20 Tmerri e kap në befasi si ujërat; në mes të natës një furtunë e rrëmben tinëzisht.

Usred bijela dana strava ga spopada, noću ga oluja zgrabi i odnese.

21 Era e lindjes e merr me vete dhe ai ikën, e fshin nga vendi i tij si një vorbull.

Istočni ga vjetar digne i odvuče, daleko ga baca od njegova mjesta.

22 Ajo sulet kundër tij pa mëshirë, ndërsa ai kërkon në mënyrë të dëshpëruar të shpëtojë nga ajo dorë,

Bez milosti njime vitla on posvuda, dok mu ovaj kuša umaći iz ruke.

23 njerëzia duartroket në mënyrë tallëse për të dhe fërshëllen kundër tij nga vendi ku ndodhet”.

Rukama plješću nad njegovom propašću i zvižde na njega kamo god došao.