Jobi 24

1 “Pse vallë i Plotfuqishmi nuk i rezervon vetes kohëra dhe ata që e njohin nuk shohin ditët e tij?

Почто же Господа утаишася часы,

2 Disa zhvendosin kufijtë, marrin me forcë kopetë dhe i çojnë në kullotë;

нечестивии же предел преидоша, стадо с пастырем разграбивше?

3 u marrin gomarin jetimëve dhe marrin peng kaun e gruas së ve;

Подяремника сирых отведоша и вола вдовича в залог взяша:

4 i shtyjnë jashtë rruge nevojtarët, kështu tërë të varfrit e vendit janë të detyruar të fshihen.

уклониша немощных от пути праведнаго, вкупе же скрышася кротцыи земли:

5 Ja ku janë, si gomarë të egjër në shkretëtirë dalin në punën e tyre herët në mëngjes për të kërkuar ushqim; shkretëtira jep ushqim për ta dhe për bijtë e tyre.

изыдоша же, яко осли на село, на мя, изступивше своего чина: сладок бысть хлеб им ради юных.

6 Mbledhin forazhin e tyre në fushat dhe mbledhin vilet e pavjela në vreshtin e të pabesit.

Ниву прежде времене не свою сущу пожаша, немощнии же виноград нечестивых без мзды и без брашна возделаша:

7 E kalojnë natën lakuriq, pa rroba, dhe nuk kanë me se të mbulohen nga të ftohtit.

нагих многих успиша без риз, одежду же души их отяша:

8 Të lagur nga rrebeshet që vijnë nga malet, për mungesë strehe shtrëngohen pas shkëmbinjve.

каплями горскими мокнут, занеже не имеяху покрова, в камение облекошася:

9 Të tjerë e rrëmbejnë nga gjiri jetimin dhe marrin pengje nga të varfrit.

восхитиша сироту от сосца, падшаго же смириша:

10 E detyrojnë të varfrin të shkojë pa rroba dhe u marrin duajt të uriturve.

нагия же успиша неправедно, от алчущих же хлеб отяша:

11 Bëjnë vaj midis mureve të të pabesëve, e shtrydhin rrushin në trokull, por kanë etje.

в теснинах неправедно заседоша, пути же праведнаго не ведеша.

12 Vajtimi i atyre që po vdesin ngrihet nga qyteti, shpirti i të plagosurve kërkon ndihmë, por Perëndia nuk i vë mend të keqes që u ka bërë.

Уже из града и из домов своих изгоними бываху, душа же младенцев стеняше вельми: Бог же почто сих посещения не сотвори?

13 Të tjerë janë armiq të dritës, nuk njohin rrugët e saj dhe nuk qëndrojnë në shtigjet e saj.

На земли сущым им, и не разумеша, пути же праведнаго не ведеша, ни по стезям его ходиша.

14 Vrasësi ngrihet në të gdhirë, për të vrarë të varfrin dhe nevojtarin; natën përkundrazi sillet si vjedhësi.

Разумев же их дела, предаде их во тму, и в нощи будет яко тать.

15 Syri i shkelësit të kurorës bashkëshortore pret muzgun duke menduar: “Askush nuk do të më shohë”, dhe vë një vel mbi fytyrën e tij.

И око прелюбодея сохрани тму, глаголя: не узрит мя око: и покрывало лицу наложи.

16 Natën depërtojnë nëpër shtëpitë; ditën rrinë mbyllur; nuk e njohin dritën.

Прокопа в нощи храмины, во днех же запечатлеша себе, не познаша света:

17 Mëngjesi është për ta si hija e vdekjes, sepse ata i njohin mirë tmerret e hijes së vdekjes.

яко абие заутра им сень смерти, понеже познает мятеж сени смертныя.

18 Kalojnë shpejt mbi sipërfaqen e ujërave, pjesa e tyre është e mallkuar mbi tokë, dhe askush nuk do të hynte më në vreshtat e tyre.

Легок есть на лицы воды: проклята буди часть их на земли, да явятся же садовия их на земли суха:

19 Ashtu si thatësia dhe vapa tretin ujërat e dëborës, kështu bën edhe Sheoli me atë që ka mëkatuar. (Sheol h7585)

рукоятие бо сирых разграбиша. (Sheol h7585)

20 Gjiri i nënës e harron, krimbat e hanë duke e shijuar; atë nuk do ta kujtojnë më; i keqi do të pritet si një dru.

Потом воспомянен бысть ему грех, и якоже мгла росы изчезе: воздано же буди ему, еже содея, сокрушен же буди всяк неправдив яко древо неизцельно:

21 Ai gëlltiste gruan shterpë që nuk ka fëmijë dhe nuk i bënte asnjë të mirë gruas së ve!

неплодней бо не добро сотвори и жены не помилова.

22 Por Perëndia me forcën e tij tërheq tutje të fuqishmit dhe, në qoftë se shfaqen përsëri, asnjeri nuk mund të jetë i sigurt për jetën e tij.

Яростию же низврати немощныя: востав убо не имать веры яти о своем житии.

23 U jep siguri dhe ata i besojnë asaj; megjithatë sytë e tij kundrojnë rrugët e tyre.

Егда же разболится, да не надеется здрав быти, но падет недугом.

24 Ngrihen për pak kohë, por pastaj nuk janë më; rrëzohen dhe çohen tutje si gjithë të tjerët; priten si kokat e kallinjve të grurit.

Многи бо озлоби высота его: увяде же яко злак в знои, или якоже клас от стебла сам отпад.

25 Në qoftë se nuk është kështu, kush mund të më përgënjeshtrojë dhe të shfuqizojë vlerën e fjalëve të mia?”.

Аще же ни, кто есть глаголяй лжу ми глаголати, и положит ни во чтоже глаголы моя?