< Jobi 21 >

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
А Йов відповів та й сказав:
2 “Dëgjoni me kujdes atë që kam për të thënë, dhe kjo të jetë kënaqësia që më jepni.
„Уважно послухайте сло́во моє, і нехай бу́де мені це розра́дою вашою!
3 Kini durim me mua dhe më lini të flas dhe, kur të kem folur, edhe talluni me mua.
Перете́рпіть мені, а я промовля́тиму, — по промові ж моїй насміха́тися будеш.
4 A ankohem vallë për një njeri? Dhe pse fryma ime nuk duhet të trishtohet?
Хіба до люди́ни моє нарі́кання? Чи не мав би чого стати нетерпели́вим мій дух?
5 Shikomëni dhe habituni, dhe vini dorën mbi gojë.
Оберні́ться до мене — й жахні́ться, та руку на уста свої покладіть.
6 Kur e mendoj, më zë frika dhe mishi im fillon të dridhet.
І якщо я згадаю про це, то жаха́юсь, і морозом пройма́ється тіло моє.
7 Pse, pra, jetojnë të pabesët dhe pse plaken dhe shtojnë pasuritë e tyre?
Чого несправедливі живуть, доживають до ві́ку, й багатством зміцня́ються?
8 Pasardhësit e tyre fuqizohen bashkë me ta nën vështrimet e tyre dhe fëmijët e tyre lulëzojnë në sytë e tyre.
Насіння їх міцно стоїть перед ними, при них, а їхні наща́дки — на їхніх оча́х.
9 Shtëpitë e tyre janë në siguri, pa tmerre, dhe fshikulli i Perëndisë nuk rëndon mbi ta.
Доми їхні — то спо́кій від страху, і над ними нема бича Божого.
10 Demi i tyre mbars dhe nuk gabon, lopa e tyre pjell pa dështuar.
Спинається бик його, і не даре́мно, — зачинає корова його, й не скидає.
11 Dërgojnë jashtë si një kope të vegjlit e tyre dhe bijtë e tyre hedhin valle.
Вони випускають своїх молодя́т, як отару, а їх діти вибри́кують.
12 Këndojnë në tingujt e timpanit dhe të qestes dhe kënaqen me zërin e flautit.
Вони голос здіймають при бубні та цитрі, і веселяться при звуку сопілки.
13 I kalojnë në mirëqënie ditët e tyre, pastaj një çast zbresin në Sheol. (Sheol h7585)
Провадять в добрі свої дні, і сходять в споко́ї в шео́л. (Sheol h7585)
14 Megjithatë i thonin Perëndisë: “Largohu nga ne, sepse nuk dëshirojmë aspak të njohim rrugët e tua.
А до Бога говорять вони: „Уступи́ся від нас, — ми ж дорі́г Твоїх знати не хочем!
15 Kush është i Plotfuqishmi të cilit duhet t’i shërbejmë? Ç’përfitojmë veç kësaj kur e lusim?”.
Що таке Всемогу́тній, що бу́дем служити Йому? І що́ скориста́єм, як будем благати Його?“
16 Ja, begatia e tyre a nuk është vallë në duart e tyre? Këshilla e të pabesëve është mjaft larg meje.
Та не в їхній руці добро їхнє, — дале́ка від мене порада безбожних...
17 Sa herë shuhet llamba e të këqijve ose shkatërrimi bie mbi ta, vuajtjet që Perëndia cakton në zemërimin e tij?
Як часто світи́льник безбожним згасає, і прихо́дить на них їх нещастя? — Він приділює в гніві Своїм на них па́стки!
18 A janë ata si kashta përpara erës ose si byku që e merr me vete stuhia?
Вони будуть, немов та солома на вітрі, і немов та полова, що буря схопи́ла її!
19 Ju thoni se Perëndia ruan dënimin e paudhësisë së dikujt për bijtë e tij. Ta shpaguajë Perëndia, që ai të mund ta kuptojë.
„Бог ховає синам його кривду Свою“— та нехай надолу́жить самому йому, і він зна́тиме!
20 Të shohë me sytë e tij shkatërrimin e vet dhe të pijë nga zemërimi i të Plotfuqishmit!
Нехай його очі побачать нещастя його́, й бодай сам він пив гнів Всемогу́тнього!
21 Çfarë i hyn në punë në fakt shtëpia e tij mbas vdekjes, kur numri i muajve të tij është mbushur?
Яке бо стара́ння його про роди́ну по ньому, як для нього число його місяців вже перелічене?
22 A mundet ndokush t’i mësojë Perëndisë njohuri, atij që gjykon ata që ndodhen atje lart?
Чи буде хто Бога навчати знання́, Його, що й небесних суди́тиме?
23 Dikush vdes kur ka plot fuqi, i qetë dhe i sigurt;
Оцей в повній силі своїй помирає, — увесь він спокі́йний та ми́рний,
24 ka kovat plot me qumësht dhe palca e kockave të tij është e freskët.
діжки́ його повні були молока, а мі́зок косте́й його свіжий.
25 Një tjetër përkundrazi vdes me shpirt të hidhëruar, pa pasë shijuar kurrë të mirën.
А цей помирає з душею огі́рченою, і доброго не спожива́в він,
26 Që të dy dergjen bashkë në pluhur dhe krimbat i mbulojnë.
та по́рохом будуть лежати обо́є вони, і черва́ їх покриє.
27 Ja, unë i njoh mendimet tuaja dhe planet me të cilat doni të ushtroni dhunën kundër meje.
Тож я знаю думки́ ваші й за́думи, що хочете кри́вдити ними мене.
28 Në fakt ju thoni: “Ku është shtëpia e princit, dhe ku është çadra, banesa e njerëzve të këqij?”.
Бож питаєте ви: Де́ князів дім, і де наме́т пробува́ння безбожних?
29 Nuk i keni pyetur ata që udhëtojnë dhe nuk i njihni shenjat e tyre?
Тож спитайтеся тих, що дорогою йдуть, а їхніх озна́к не зата́юйте:
30 Njerëzit e këqij në fakt shpëtojnë ditën e shkatërrimit dhe çohen në shpëtim ditën e zemërimit.
що буває врято́ваний злий в день загибелі, на день гніву відво́диться в за́хист!
31 Kush e qorton për sjelljen e tij dhe kush i jep shpagim për atë që ka bërë?
Хто йому́ розповість у лице про дорогу його́? А коли наробив, хто йому́ надолу́жить?
32 Atë e çojnë në varr dhe i bëjnë roje varrit të tij.
І на кладо́вище буде прова́джений він, і про могилу подбають.
33 Plisat e luginës do të jenë të ëmbël për të; tërë njerëzia do ta ndjekë, ndërsa një mori pa fund i shkon para.
Ски́би долини солодкі йому́, і тя́гнеться кожна люди́на за ним, а тим, хто попе́реду нього, — немає числа.
34 Si mund të më ngushëlloni pra, me fjalë të kota, kur nga fjalët tuaja nuk mbetet veçse gënjeshtra?”.
І я́к ви мене потішаєте ма́рністю, коли з ваших ві́дповідей зостається сама тільки фальш?“

< Jobi 21 >