Jobi 21
1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
А Јов одговори и рече:
2 “Dëgjoni me kujdes atë që kam për të thënë, dhe kjo të jetë kënaqësia që më jepni.
Слушајте добро речи моје, и то ће ми бити од вас утеха.
3 Kini durim me mua dhe më lini të flas dhe, kur të kem folur, edhe talluni me mua.
Потрпите ме да ја говорим, а кад изговорим, подсмевајте ми се.
4 A ankohem vallë për një njeri? Dhe pse fryma ime nuk duhet të trishtohet?
Еда ли се ја човеку тужим? И како не би био жалостан дух мој?
5 Shikomëni dhe habituni, dhe vini dorën mbi gojë.
Погледајте на ме, и дивите се, и метните руку на уста.
6 Kur e mendoj, më zë frika dhe mishi im fillon të dridhet.
Ја кад помислим, страх ме је, и гроза подузима тело моје.
7 Pse, pra, jetojnë të pabesët dhe pse plaken dhe shtojnë pasuritë e tyre?
Зашто безбожници живе? Старе? И богате се?
8 Pasardhësit e tyre fuqizohen bashkë me ta nën vështrimet e tyre dhe fëmijët e tyre lulëzojnë në sytë e tyre.
Семе њихово стоји тврдо пред њима заједно с њима, и натражје њихово пред њиховим очима.
9 Shtëpitë e tyre janë në siguri, pa tmerre, dhe fshikulli i Perëndisë nuk rëndon mbi ta.
Куће су њихове на миру без страха, и прут Божји није над њима.
10 Demi i tyre mbars dhe nuk gabon, lopa e tyre pjell pa dështuar.
Бикови њихови скачу, и не промашују; краве њихове теле се, и не јалове се.
11 Dërgojnë jashtë si një kope të vegjlit e tyre dhe bijtë e tyre hedhin valle.
Испуштају као стадо децу своју, и синови њихови поскакују.
12 Këndojnë në tingujt e timpanit dhe të qestes dhe kënaqen me zërin e flautit.
Подвикују уз бубањ и уз гусле, веселе се уза свиралу.
Проводе у добру дане своје, и за час силазе у гроб. (Sheol h7585)
14 Megjithatë i thonin Perëndisë: “Largohu nga ne, sepse nuk dëshirojmë aspak të njohim rrugët e tua.
А Богу кажу: Иди од нас, јер нећемо да знамо за путеве твоје.
15 Kush është i Plotfuqishmi të cilit duhet t’i shërbejmë? Ç’përfitojmë veç kësaj kur e lusim?”.
Шта је свемогући да му служимо? И каква нам је корист, да му се молимо?
16 Ja, begatia e tyre a nuk është vallë në duart e tyre? Këshilla e të pabesëve është mjaft larg meje.
Гле, добро њихово није у њиховој руци; намера безбожничка далеко је од мене.
17 Sa herë shuhet llamba e të këqijve ose shkatërrimi bie mbi ta, vuajtjet që Perëndia cakton në zemërimin e tij?
Колико се пута гаси жижак безбожнички и долази им погибао, дели им муке у делу свом Бог?
18 A janë ata si kashta përpara erës ose si byku që e merr me vete stuhia?
Бивају као плева на ветру, као прах који разноси вихор?
19 Ju thoni se Perëndia ruan dënimin e paudhësisë së dikujt për bijtë e tij. Ta shpaguajë Perëndia, që ai të mund ta kuptojë.
Чува ли Бог синовима његовим погибао њихову, плаћа им да осете?
20 Të shohë me sytë e tij shkatërrimin e vet dhe të pijë nga zemërimi i të Plotfuqishmit!
Виде ли својим очима погибао своју, и пију ли гнев Свемогућег?
21 Çfarë i hyn në punë në fakt shtëpia e tij mbas vdekjes, kur numri i muajve të tij është mbushur?
Јер шта је њима стало до куће њихове након њих, кад се број месеца њихових прекрати?
22 A mundet ndokush t’i mësojë Perëndisë njohuri, atij që gjykon ata që ndodhen atje lart?
Еда ли ће Бога ко учити мудрости, који суди високима?
23 Dikush vdes kur ka plot fuqi, i qetë dhe i sigurt;
Један умире у потпуној сили својој, у миру и у срећи.
24 ka kovat plot me qumësht dhe palca e kockave të tij është e freskët.
Музилице су му пуне млека, и кости су му влажне од мождина.
25 Një tjetër përkundrazi vdes me shpirt të hidhëruar, pa pasë shijuar kurrë të mirën.
А други умире ојађене душе, који није уживао добра.
26 Që të dy dergjen bashkë në pluhur dhe krimbat i mbulojnë.
Обојица леже у праху, и црви их покривају.
27 Ja, unë i njoh mendimet tuaja dhe planet me të cilat doni të ushtroni dhunën kundër meje.
Ето, знам ваше мисли и судове, којима ми чините криво.
28 Në fakt ju thoni: “Ku është shtëpia e princit, dhe ku është çadra, banesa e njerëzve të këqij?”.
Јер говорите: Где је кућа силног, и где је шатор у коме наставају безбожници?
29 Nuk i keni pyetur ata që udhëtojnë dhe nuk i njihni shenjat e tyre?
Нисте ли никад питали путника? И шта вам казаше нећете да знате,
30 Njerëzit e këqij në fakt shpëtojnë ditën e shkatërrimit dhe çohen në shpëtim ditën e zemërimit.
Да се на дан погибли оставља задац, кад се пусти гнев.
31 Kush e qorton për sjelljen e tij dhe kush i jep shpagim për atë që ka bërë?
Ко ће га укорити у очи за живот његов? И ко ће му вратити шта је учинио?
32 Atë e çojnë në varr dhe i bëjnë roje varrit të tij.
Али се износи у гробље и остаје у гомили.
33 Plisat e luginës do të jenë të ëmbël për të; tërë njerëzia do ta ndjekë, ndërsa një mori pa fund i shkon para.
Слатке су му груде од долине, и вуче за собом све људе, а онима који га претекоше нема броја.
34 Si mund të më ngushëlloni pra, me fjalë të kota, kur nga fjalët tuaja nuk mbetet veçse gënjeshtra?”.
Како ме, дакле, напразно тешите кад у одговорима вашим остаје превара?
