Jobi 21
1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
A Jov odgovori i reèe:
2 “Dëgjoni me kujdes atë që kam për të thënë, dhe kjo të jetë kënaqësia që më jepni.
Slušajte dobro rijeèi moje, i to æe mi biti od vas utjeha.
3 Kini durim me mua dhe më lini të flas dhe, kur të kem folur, edhe talluni me mua.
Potrpite me da ja govorim, a kad izgovorim, potsmijevajte se.
4 A ankohem vallë për një njeri? Dhe pse fryma ime nuk duhet të trishtohet?
Eda li se ja èovjeku tužim? i kako ne bi bio žalostan duh moj?
5 Shikomëni dhe habituni, dhe vini dorën mbi gojë.
Pogledajte na me, i divite se, i metnite ruku na usta.
6 Kur e mendoj, më zë frika dhe mishi im fillon të dridhet.
Ja kad pomislim, strah me je, i groza poduzima tijelo moje.
7 Pse, pra, jetojnë të pabesët dhe pse plaken dhe shtojnë pasuritë e tyre?
Zašto bezbožnici žive? stare? i bogate se?
8 Pasardhësit e tyre fuqizohen bashkë me ta nën vështrimet e tyre dhe fëmijët e tyre lulëzojnë në sytë e tyre.
Sjeme njihovo stoji tvrdo pred njima zajedno s njima, i natražje njihovo pred njihovijem oèima.
9 Shtëpitë e tyre janë në siguri, pa tmerre, dhe fshikulli i Perëndisë nuk rëndon mbi ta.
Kuæe su njihove na miru bez straha, i prut Božji nije nad njima.
10 Demi i tyre mbars dhe nuk gabon, lopa e tyre pjell pa dështuar.
Bikovi njihovi skaèu, i ne promašaju; krave njihove tele se, i ne jalove se.
11 Dërgojnë jashtë si një kope të vegjlit e tyre dhe bijtë e tyre hedhin valle.
Ispuštaju kao stado djecu svoju, i sinovi njihovi poskakuju.
12 Këndojnë në tingujt e timpanit dhe të qestes dhe kënaqen me zërin e flautit.
Podvikuju uz bubanj i uz gusle, vesele se uza sviralu.
Provode u dobru dane svoje, i zaèas slaze u grob. (Sheol h7585)
14 Megjithatë i thonin Perëndisë: “Largohu nga ne, sepse nuk dëshirojmë aspak të njohim rrugët e tua.
A Bogu kažu: idi od nas, jer neæemo da znamo za putove tvoje.
15 Kush është i Plotfuqishmi të cilit duhet t’i shërbejmë? Ç’përfitojmë veç kësaj kur e lusim?”.
Šta je svemoguæi, da mu služimo? i kaka nam je korist, da mu se molimo?
16 Ja, begatia e tyre a nuk është vallë në duart e tyre? Këshilla e të pabesëve është mjaft larg meje.
Gle, dobro njihovo nije u njihovoj ruci; namjera bezbožnièka daleko je od mene.
17 Sa herë shuhet llamba e të këqijve ose shkatërrimi bie mbi ta, vuajtjet që Perëndia cakton në zemërimin e tij?
Koliko se puta gasi žižak bezbožnièki i dolazi im pogibao, dijeli im muke u gnjevu svom Bog?
18 A janë ata si kashta përpara erës ose si byku që e merr me vete stuhia?
Bivaju li kao pljeva na vjetru, kao prah koji raznosi vihor?
19 Ju thoni se Perëndia ruan dënimin e paudhësisë së dikujt për bijtë e tij. Ta shpaguajë Perëndia, që ai të mund ta kuptojë.
Èuva li Bog sinovima njihovijem pogibao njihovu, plaæa im da osjete?
20 Të shohë me sytë e tij shkatërrimin e vet dhe të pijë nga zemërimi i të Plotfuqishmit!
Vide li svojim oèima pogibao svoju, i piju li gnjev svemoguæega?
21 Çfarë i hyn në punë në fakt shtëpia e tij mbas vdekjes, kur numri i muajve të tij është mbushur?
Jer šta je njima stalo do kuæe njihove nakon njih, kad se broj mjeseca njihovijeh prekrati?
22 A mundet ndokush t’i mësojë Perëndisë njohuri, atij që gjykon ata që ndodhen atje lart?
Eda li æe Boga ko uèiti mudrosti, koji sudi visokima?
23 Dikush vdes kur ka plot fuqi, i qetë dhe i sigurt;
Jedan umire u potpunoj sili svojoj, u miru i u sreæi.
24 ka kovat plot me qumësht dhe palca e kockave të tij është e freskët.
Muzlice su mu pune mlijeka, i kosti su mu vlažne od moždina.
25 Një tjetër përkundrazi vdes me shpirt të hidhëruar, pa pasë shijuar kurrë të mirën.
A drugi umire ojaðene duše, koji nije uživao dobra.
26 Që të dy dergjen bashkë në pluhur dhe krimbat i mbulojnë.
Obojica leže u prahu, i crvi ih pokrivaju.
27 Ja, unë i njoh mendimet tuaja dhe planet me të cilat doni të ushtroni dhunën kundër meje.
Eto, znam vaše misli i sudove, kojima mi èinite krivo.
28 Në fakt ju thoni: “Ku është shtëpia e princit, dhe ku është çadra, banesa e njerëzve të këqij?”.
Jer govorite: gdje je kuæa silnoga, i gdje je šator u kom nastavaju bezbožnici?
29 Nuk i keni pyetur ata që udhëtojnë dhe nuk i njihni shenjat e tyre?
Nijeste li nikad pitali putnika? i što vam kazaše neæete da znate,
30 Njerëzit e këqij në fakt shpëtojnë ditën e shkatërrimit dhe çohen në shpëtim ditën e zemërimit.
Da se na dan pogibli ostavlja zadac, kad se pusti gnjev.
31 Kush e qorton për sjelljen e tij dhe kush i jep shpagim për atë që ka bërë?
Ko æe ga ukoriti u oèi za život njegov? i ko æe mu vratiti što je uèinio?
32 Atë e çojnë në varr dhe i bëjnë roje varrit të tij.
Ali se iznosi u groblje i ostaje u gomili.
33 Plisat e luginës do të jenë të ëmbël për të; tërë njerëzia do ta ndjekë, ndërsa një mori pa fund i shkon para.
Slatke su mu grude od doline, i vuèe za sobom sve ljude, a onima koji ga pretekoše nema broja.
34 Si mund të më ngushëlloni pra, me fjalë të kota, kur nga fjalët tuaja nuk mbetet veçse gënjeshtra?”.
Kako me dakle naprazno tješite kad u odgovorima vašim ostaje prijevara?
