Jobi 21
1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
Då svara Job og sagde:
2 “Dëgjoni me kujdes atë që kam për të thënë, dhe kjo të jetë kënaqësia që më jepni.
«Å høyr då, høyr på mine ord! Gjev i minsto det til trøyst!
3 Kini durim me mua dhe më lini të flas dhe, kur të kem folur, edhe talluni me mua.
Lat meg få lov å tala ut, so kann du spotta etterpå.
4 A ankohem vallë për një njeri? Dhe pse fryma ime nuk duhet të trishtohet?
Klagar eg vel på menneskje? Og hev eg ikkje grunn til harm?
5 Shikomëni dhe habituni, dhe vini dorën mbi gojë.
Vend dykk til meg, og ottast so; legg handi so på dykkar munn.
6 Kur e mendoj, më zë frika dhe mishi im fillon të dridhet.
Eg støkk, når eg det kjem i hug; ei bivring gjenom kroppen gjeng.
7 Pse, pra, jetojnë të pabesët dhe pse plaken dhe shtojnë pasuritë e tyre?
Kvifor fær dei gudlause liva, auka i magt som åri gjeng?
8 Pasardhësit e tyre fuqizohen bashkë me ta nën vështrimet e tyre dhe fëmijët e tyre lulëzojnë në sytë e tyre.
Dei ser si ætt stå fast ikring deim, dei hev sitt avkjøme for augo.
9 Shtëpitë e tyre janë në siguri, pa tmerre, dhe fshikulli i Perëndisë nuk rëndon mbi ta.
I fred stend husi deira trygge, Guds svipa råkar ikkje deim;
10 Demi i tyre mbars dhe nuk gabon, lopa e tyre pjell pa dështuar.
med heppa parast deira fe, og kyrne kastar aldri kalv.
11 Dërgojnë jashtë si një kope të vegjlit e tyre dhe bijtë e tyre hedhin valle.
Dei slepper borni ut som lamb, og gutarne i leiken hoppar;
12 Këndojnë në tingujt e timpanit dhe të qestes dhe kënaqen me zërin e flautit.
Dei syng til trumma og til cither og frygdar seg ved fløyteljod.
I lukka liver dei si tid og fer so brått til helheim ned. (Sheol h7585)
14 Megjithatë i thonin Perëndisë: “Largohu nga ne, sepse nuk dëshirojmë aspak të njohim rrugët e tua.
Til Gud dei segjer: «Haldt deg burte!» Me vil’kje kjenna dine vegar!
15 Kush është i Plotfuqishmi të cilit duhet t’i shërbejmë? Ç’përfitojmë veç kësaj kur e lusim?”.
Kvi skal me tena den Allsterke? Kva gagnar det å be til honom?»
16 Ja, begatia e tyre a nuk është vallë në duart e tyre? Këshilla e të pabesëve është mjaft larg meje.
«Dei hev’kje lukka si i handi» - Langt burt frå meg med gudlaus råd!
17 Sa herë shuhet llamba e të këqijve ose shkatërrimi bie mbi ta, vuajtjet që Perëndia cakton në zemërimin e tij?
Når sloknar lampa for gudlause? Når kjem ulukka yver deim? Gjev han deim straff i vreidesmod?
18 A janë ata si kashta përpara erës ose si byku që e merr me vete stuhia?
Fer dei vel burt som strå for vind, lik agner som i stormen fyk?
19 Ju thoni se Perëndia ruan dënimin e paudhësisë së dikujt për bijtë e tij. Ta shpaguajë Perëndia, që ai të mund ta kuptojë.
«Gud gøymer straffi til hans born.» Nei, sjølv skal mannen straffi kjenna!
20 Të shohë me sytë e tij shkatërrimin e vet dhe të pijë nga zemërimi i të Plotfuqishmit!
Lat han få sjå sitt eige fall og drikka harm frå den Allsterke!
21 Çfarë i hyn në punë në fakt shtëpia e tij mbas vdekjes, kur numri i muajve të tij është mbushur?
Kva bryr han seg vel um sitt hus, når månadstalet hans er fullt?
22 A mundet ndokush t’i mësojë Perëndisë njohuri, atij që gjykon ata që ndodhen atje lart?
Vil nokon hjelpa Gud til kunnskap, han som er domar for dei høgste?
23 Dikush vdes kur ka plot fuqi, i qetë dhe i sigurt;
Den eine døyr på velmagts høgd, fullkomleg trygg og fredeleg;
24 ka kovat plot me qumësht dhe palca e kockave të tij është e freskët.
hans fat er fulle utav mjølk, og i hans bein er mergen frisk;
25 Një tjetër përkundrazi vdes me shpirt të hidhëruar, pa pasë shijuar kurrë të mirën.
den andre døyr so beisk i hug, hev ingenting av lukka smaka.
26 Që të dy dergjen bashkë në pluhur dhe krimbat i mbulojnë.
Dei båe vert i moldi lagde, og deira klednad makkar er.
27 Ja, unë i njoh mendimet tuaja dhe planet me të cilat doni të ushtroni dhunën kundër meje.
Sjå kor eg kjennar dykkar tankar, og dykkar meinkrokar mot meg.
28 Në fakt ju thoni: “Ku është shtëpia e princit, dhe ku është çadra, banesa e njerëzve të këqij?”.
De spør: «Kvar er vel stormannshuset? Kvar er det tjeld der gudlause bur?»
29 Nuk i keni pyetur ata që udhëtojnë dhe nuk i njihni shenjat e tyre?
Hev de’kje høyrt av ferdafolk - de trur vel det som dei fortel -:
30 Njerëzit e këqij në fakt shpëtojnë ditën e shkatërrimit dhe çohen në shpëtim ditën e zemërimit.
«Den vonde frå ulukka slepp; han berga vert på vreidedagen.
31 Kush e qorton për sjelljen e tij dhe kush i jep shpagim për atë që ka bërë?
Kven lastar honom for hans ferd? Og straffar honom for hans gjerd?
32 Atë e çojnë në varr dhe i bëjnë roje varrit të tij.
Han vert til gravi båren burt, og ved hans gravhaug held dei vakt.
33 Plisat e luginës do të jenë të ëmbël për të; tërë njerëzia do ta ndjekë, ndërsa një mori pa fund i shkon para.
Søtt søv han under torv i dal, og i hans far all verdi fer, som tallause gjekk fyre honom.
34 Si mund të më ngushëlloni pra, me fjalë të kota, kur nga fjalët tuaja nuk mbetet veçse gënjeshtra?”.
Det trøystar meg med tome ord; av dykkar svar er sviket att.»
