Jobi 21
1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
Da tok Job til orde og sa:
2 “Dëgjoni me kujdes atë që kam për të thënë, dhe kjo të jetë kënaqësia që më jepni.
Hør aktsomt på mitt ord og la dette være den trøst I yder mig!
3 Kini durim me mua dhe më lini të flas dhe, kur të kem folur, edhe talluni me mua.
Tål mig, så jeg kan få tale, og når jeg har talt, kan du spotte.
4 A ankohem vallë për një njeri? Dhe pse fryma ime nuk duhet të trishtohet?
Mon min klage gjelder et menneske? Eller hvorfor skulde min ånd ikke bli utålmodig?
5 Shikomëni dhe habituni, dhe vini dorën mbi gojë.
Vend eder til mig og bli forferdet og legg hånd på munn!
6 Kur e mendoj, më zë frika dhe mishi im fillon të dridhet.
Kommer jeg det i hu, så forferdes jeg, og mitt kjød gripes av skjelving.
7 Pse, pra, jetojnë të pabesët dhe pse plaken dhe shtojnë pasuritë e tyre?
Hvorfor blir de ugudelige i live, blir gamle og tiltar endog i velmakt?
8 Pasardhësit e tyre fuqizohen bashkë me ta nën vështrimet e tyre dhe fëmijët e tyre lulëzojnë në sytë e tyre.
De ser sine barn trives omkring sig, og sine efterkommere har de for sine øine.
9 Shtëpitë e tyre janë në siguri, pa tmerre, dhe fshikulli i Perëndisë nuk rëndon mbi ta.
Deres hus er sikre mot redsler, og Guds ris kommer ikke over dem.
10 Demi i tyre mbars dhe nuk gabon, lopa e tyre pjell pa dështuar.
Hans okse parrer sig og spiller ikke, hans ku kalver og kaster ikke i utide.
11 Dërgojnë jashtë si një kope të vegjlit e tyre dhe bijtë e tyre hedhin valle.
De slipper sine barn ut som småfeet, og deres smågutter hopper omkring.
12 Këndojnë në tingujt e timpanit dhe të qestes dhe kënaqen me zërin e flautit.
De synger til tromme og citar, og de gleder sig ved fløitens lyd.
De lever sine dager i lykke, og i et øieblikk farer de ned til dødsriket. (Sheol h7585)
14 Megjithatë i thonin Perëndisë: “Largohu nga ne, sepse nuk dëshirojmë aspak të njohim rrugët e tua.
Og dog sa de til Gud: Vik fra oss! Vi har ikke lyst til å kjenne dine veier.
15 Kush është i Plotfuqishmi të cilit duhet t’i shërbejmë? Ç’përfitojmë veç kësaj kur e lusim?”.
Hvad er den Allmektige, at vi skulde tjene ham, og hvad gagn skulde vi ha av å vende oss til ham med bønn?
16 Ja, begatia e tyre a nuk është vallë në duart e tyre? Këshilla e të pabesëve është mjaft larg meje.
Ja, men deres lykke står ikke i deres egen hånd. - De ugudeliges tanker er langt fra mine tanker.
17 Sa herë shuhet llamba e të këqijve ose shkatërrimi bie mbi ta, vuajtjet që Perëndia cakton në zemërimin e tij?
Hvor ofte utslukkes vel de ugudeliges lampe, og hvor ofte hender det at ulykke kommer over dem? Hvor ofte tildeler han dem vel smerter i sin vrede?
18 A janë ata si kashta përpara erës ose si byku që e merr me vete stuhia?
Hvor ofte blir de vel som strå for vinden, som agner stormen fører bort?
19 Ju thoni se Perëndia ruan dënimin e paudhësisë së dikujt për bijtë e tij. Ta shpaguajë Perëndia, që ai të mund ta kuptojë.
Men Gud gjemmer hans straff til hans barn. - Ja, men han burde straffe ham selv, så han fikk kjenne det.
20 Të shohë me sytë e tij shkatërrimin e vet dhe të pijë nga zemërimi i të Plotfuqishmit!
Med egne øine burde han få se sin undergang, og av den Allmektiges vrede burde han få drikke selv.
21 Çfarë i hyn në punë në fakt shtëpia e tij mbas vdekjes, kur numri i muajve të tij është mbushur?
For hvad bryr han sig om sitt hus efter sin død, når hans måneders tall er ute?
22 A mundet ndokush t’i mësojë Perëndisë njohuri, atij që gjykon ata që ndodhen atje lart?
Vil nogen lære Gud visdom, han som dømmer de høieste?
23 Dikush vdes kur ka plot fuqi, i qetë dhe i sigurt;
Den ene dør midt i sin velmakt, helt trygg og rolig;
24 ka kovat plot me qumësht dhe palca e kockave të tij është e freskët.
hans kar var fulle av melk, og margen i hans ben var saftfull.
25 Një tjetër përkundrazi vdes me shpirt të hidhëruar, pa pasë shijuar kurrë të mirën.
Den andre dør med sorg i hjertet og har aldri nytt nogen lykke.
26 Që të dy dergjen bashkë në pluhur dhe krimbat i mbulojnë.
Begge ligger de i støvet, og makk dekker dem.
27 Ja, unë i njoh mendimet tuaja dhe planet me të cilat doni të ushtroni dhunën kundër meje.
Se, jeg kjenner eders tanker og de onde råd hvormed I gjør urett mot mig;
28 Në fakt ju thoni: “Ku është shtëpia e princit, dhe ku është çadra, banesa e njerëzve të këqij?”.
for I sier: Hvor er tyrannens hus, og hvor er det telt de ugudelige bor i?
29 Nuk i keni pyetur ata që udhëtojnë dhe nuk i njihni shenjat e tyre?
Har I aldri spurt dem som har faret vidt omkring? Og I vil vel ikke forkaste deres vidnesbyrd,
30 Njerëzit e këqij në fakt shpëtojnë ditën e shkatërrimit dhe çohen në shpëtim ditën e zemërimit.
at den onde spares på ulykkens dag, på vredens dag føres han unda.
31 Kush e qorton për sjelljen e tij dhe kush i jep shpagim për atë që ka bërë?
Hvem foreholder ham hans ferd like i hans ansikt? og når han gjør noget, hvem gjengjelder ham det?
32 Atë e çojnë në varr dhe i bëjnë roje varrit të tij.
Til graven bæres han med ære, og over gravhaugen holder de vakt.
33 Plisat e luginës do të jenë të ëmbël për të; tërë njerëzia do ta ndjekë, ndërsa një mori pa fund i shkon para.
Søt er hans hvile i dalens muld, og alle mennesker vandrer i hans spor, og det er ikke tall på dem som har gått foran ham.
34 Si mund të më ngushëlloni pra, me fjalë të kota, kur nga fjalët tuaja nuk mbetet veçse gënjeshtra?”.
Hvor kan I da trøste mig med så tom en trøst? Av eders svar blir det bare troløshet tilbake.
