Jobi 21
1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
Felelt Jób és mondta:
2 “Dëgjoni me kujdes atë që kam për të thënë, dhe kjo të jetë kënaqësia që më jepni.
Hallva halljátok szavaimat s ez legyen vigasztalástok.
3 Kini durim me mua dhe më lini të flas dhe, kur të kem folur, edhe talluni me mua.
Tűrjetek el engem, majd én beszélek, s miután beszéltem, gúnyolódhatsz!
4 A ankohem vallë për një njeri? Dhe pse fryma ime nuk duhet të trishtohet?
Vajon embernek szól-e az én panaszom, avagy miért nem volnék türelmetlen?
5 Shikomëni dhe habituni, dhe vini dorën mbi gojë.
Forduljatok hozzám, iszonyodjatok el s tegyétek kezeteket szátokra!
6 Kur e mendoj, më zë frika dhe mishi im fillon të dridhet.
Hisz, ha rágondolok, megrémülök, s borzadály fogja el testemet.
7 Pse, pra, jetojnë të pabesët dhe pse plaken dhe shtojnë pasuritë e tyre?
Miért élnek a gonoszok, megszilárdulnak, meg is erősödnek vagyonban?
8 Pasardhësit e tyre fuqizohen bashkë me ta nën vështrimet e tyre dhe fëmijët e tyre lulëzojnë në sytë e tyre.
Magzatjuk bizton áll előttük, velök, és ivadékaik szemeik előtt.
9 Shtëpitë e tyre janë në siguri, pa tmerre, dhe fshikulli i Perëndisë nuk rëndon mbi ta.
Házaik csupa béke, félelem nélkül, és nincsen rajtuk Isten vesszeje.
10 Demi i tyre mbars dhe nuk gabon, lopa e tyre pjell pa dështuar.
Bikája hág s el nem vetél, tehene ellik és nem szül idétlent.
11 Dërgojnë jashtë si një kope të vegjlit e tyre dhe bijtë e tyre hedhin valle.
Kieresztik, mint a juhokat, gyerkőczeiket, és gyermekeik ugrándoznak.
12 Këndojnë në tingujt e timpanit dhe të qestes dhe kënaqen me zërin e flautit.
Énekelnek dobszó és hárfa mellett s örülnek a fuvola hangjánál.
Jóban végzik el napjaikat a egy pillanat alatt az alvilágba szállanak alá. (Sheol h7585)
14 Megjithatë i thonin Perëndisë: “Largohu nga ne, sepse nuk dëshirojmë aspak të njohim rrugët e tua.
Pedig mondták Istennek: Távozz tőlünk s útaidat megismerni nem kívánjuk;
15 Kush është i Plotfuqishmi të cilit duhet t’i shërbejmë? Ç’përfitojmë veç kësaj kur e lusim?”.
mi a Mindenható, hogy szolgáljuk őt, s mi hasznunk lesz, ha imádjuk őt?
16 Ja, begatia e tyre a nuk është vallë në duart e tyre? Këshilla e të pabesëve është mjaft larg meje.
Lám, nem kezökben van javuk, – a gonoszok tanácsa távol legyen tőlem!
17 Sa herë shuhet llamba e të këqijve ose shkatërrimi bie mbi ta, vuajtjet që Perëndia cakton në zemërimin e tij?
Hányszor alszik ki a gonoszok mécsese, és jön reájuk szerencsétlenségök, midőn részeket oszt ki haragjában!
18 A janë ata si kashta përpara erës ose si byku që e merr me vete stuhia?
Lesznek olyanok, mint szalma szél előtt s mint polyva, melyet elragad a vihar.
19 Ju thoni se Perëndia ruan dënimin e paudhësisë së dikujt për bijtë e tij. Ta shpaguajë Perëndia, që ai të mund ta kuptojë.
Isten majd gyermekei számára teszi el jogtalanságát. – Fizessen neki magának, hogy érezze;
20 Të shohë me sytë e tij shkatërrimin e vet dhe të pijë nga zemërimi i të Plotfuqishmit!
saját szemei lássák vesztét és a Mindenható haragjából igyék!
21 Çfarë i hyn në punë në fakt shtëpia e tij mbas vdekjes, kur numri i muajve të tij është mbushur?
Mert mi dolga van ő utána házával a hónapjainak száma után, melyek neki rendeltettek?
22 A mundet ndokush t’i mësojë Perëndisë njohuri, atij që gjykon ata që ndodhen atje lart?
Istent lehet-e tanítani tudásra, őt, ki a magasakat is ítéli?
23 Dikush vdes kur ka plot fuqi, i qetë dhe i sigurt;
Emez teljes épségében hal el, egészen gondtalan és boldog;
24 ka kovat plot me qumësht dhe palca e kockave të tij është e freskët.
sajtárai telve voltak tejjel és csontjainak veleje üde.
25 Një tjetër përkundrazi vdes me shpirt të hidhëruar, pa pasë shijuar kurrë të mirën.
Amaz pedig keserű lélekkel hal meg és nem élvezett a jóból:
26 Që të dy dergjen bashkë në pluhur dhe krimbat i mbulojnë.
Együtt a porban feküsznek és féreg fedi el őket.
27 Ja, unë i njoh mendimet tuaja dhe planet me të cilat doni të ushtroni dhunën kundër meje.
Lám, ismerem a ti gondolataitokat a a fondorlatokat, melyekkel erőszakot míveltek ellenem.
28 Në fakt ju thoni: “Ku është shtëpia e princit, dhe ku është çadra, banesa e njerëzve të këqij?”.
Midőn mondjátok: hol van a hatalmasnak háza és hol a gonoszoknak sátra, lakása?
29 Nuk i keni pyetur ata që udhëtojnë dhe nuk i njihni shenjat e tyre?
– nem kérdeztétek-e az úton járókat, hisz az ő jeleiket nem ismerhetitek félre:
30 Njerëzit e këqij në fakt shpëtojnë ditën e shkatërrimit dhe çohen në shpëtim ditën e zemërimit.
hogy a szerencsétlenség napjára tartatik fenn az, a ki rossz, a harag napjára vitetik el?
31 Kush e qorton për sjelljen e tij dhe kush i jep shpagim për atë që ka bërë?
Ki mondja meg neki szemébe az útját, s a mit cselekedett, ki fizeti meg neki?
32 Atë e çojnë në varr dhe i bëjnë roje varrit të tij.
Hisz ő a sírkertbe vitetik és a sírhalom fölött virraszt;
33 Plisat e luginës do të jenë të ëmbël për të; tërë njerëzia do ta ndjekë, ndërsa një mori pa fund i shkon para.
édesek neki a völgy göröngyei, és ő utána húzódik minden ember, s őelőtte számtalanok.
34 Si mund të më ngushëlloni pra, me fjalë të kota, kur nga fjalët tuaja nuk mbetet veçse gënjeshtra?”.
Hogy vigasztaltok hát engem hiábavalóval, hisz válaszaitok – a mi marad, hűtelenség!
