Jobi 21
1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
Så tog Job til Orde og svarede:
2 “Dëgjoni me kujdes atë që kam për të thënë, dhe kjo të jetë kënaqësia që më jepni.
"Hør dog, hør mine Ord, lad det være Trøsten, I giver!
3 Kini durim me mua dhe më lini të flas dhe, kur të kem folur, edhe talluni me mua.
Find jer nu i, at jeg taler, siden kan I jo håne!
4 A ankohem vallë për një njeri? Dhe pse fryma ime nuk duhet të trishtohet?
Gælder min Klage Mennesker? Hvi skulde jeg ej være utålmodig?
5 Shikomëni dhe habituni, dhe vini dorën mbi gojë.
Vend jer til mig og stivn af Rædsel, læg Hånd på Mund!
6 Kur e mendoj, më zë frika dhe mishi im fillon të dridhet.
Jeg gruer, når jeg tænker derpå, mit Legeme gribes af Skælven:
7 Pse, pra, jetojnë të pabesët dhe pse plaken dhe shtojnë pasuritë e tyre?
De gudløse, hvorfor lever de, bliver gamle, ja vokser i Kraft?
8 Pasardhësit e tyre fuqizohen bashkë me ta nën vështrimet e tyre dhe fëmijët e tyre lulëzojnë në sytë e tyre.
Deres Æt har de blivende hos sig, deres Afkom for deres Øjne;
9 Shtëpitë e tyre janë në siguri, pa tmerre, dhe fshikulli i Perëndisë nuk rëndon mbi ta.
deres Huse er sikre mod Rædsler, Guds Svøbe rammer dem ikke;
10 Demi i tyre mbars dhe nuk gabon, lopa e tyre pjell pa dështuar.
ej springer deres Tyr forgæves, Koen kælver, den kaster ikke;
11 Dërgojnë jashtë si një kope të vegjlit e tyre dhe bijtë e tyre hedhin valle.
de slipper deres Drenge ud som Får, deres Børneflok boltrer sig ret;
12 Këndojnë në tingujt e timpanit dhe të qestes dhe kënaqen me zërin e flautit.
de synger til Pauke og Citer, er glade til Fløjtens Toner;
de lever deres Dage i Lykke og synker med Fred i Dødsriget, (Sheol h7585)
14 Megjithatë i thonin Perëndisë: “Largohu nga ne, sepse nuk dëshirojmë aspak të njohim rrugët e tua.
skønt de siger til Gud: "Gå fra os, at kende dine Veje er ikke vor Lyst!
15 Kush është i Plotfuqishmi të cilit duhet t’i shërbejmë? Ç’përfitojmë veç kësaj kur e lusim?”.
Den Almægtige? Hvad han? Skal vi tjene ham? Hvad Gavn at banke på hos ham?"
16 Ja, begatia e tyre a nuk është vallë në duart e tyre? Këshilla e të pabesëve është mjaft larg meje.
Er ej deres Lykke i deres Hånd og gudløses Råd ham fjernt?
17 Sa herë shuhet llamba e të këqijve ose shkatërrimi bie mbi ta, vuajtjet që Perëndia cakton në zemërimin e tij?
Når går de gudløses Lampe ud og når kommer Ulykken over dem? Når deler han Loddet ud i sin Vrede,
18 A janë ata si kashta përpara erës ose si byku që e merr me vete stuhia?
så de bliver som Strå for Vinden, som Avner, Storm fører bort?
19 Ju thoni se Perëndia ruan dënimin e paudhësisë së dikujt për bijtë e tij. Ta shpaguajë Perëndia, që ai të mund ta kuptojë.
Gemmer Gud hans Ulykkeslod til hans Børn? Ham selv gengælde han, så han mærker det,
20 Të shohë me sytë e tij shkatërrimin e vet dhe të pijë nga zemërimi i të Plotfuqishmit!
lad ham selv få sit Vanheld at se, den Almægtiges Vrede at drikke!
21 Çfarë i hyn në punë në fakt shtëpia e tij mbas vdekjes, kur numri i muajve të tij është mbushur?
Thi hvad bryder han sig siden om sit Hus, når hans Måneders Tal er udrundet?
22 A mundet ndokush t’i mësojë Perëndisë njohuri, atij që gjykon ata që ndodhen atje lart?
Kan man vel tage Gud i Skole, ham, som dømmer de højeste Væsner?
23 Dikush vdes kur ka plot fuqi, i qetë dhe i sigurt;
En dør jo på Lykkens Tinde, helt tryg og så helt uden Sorger:
24 ka kovat plot me qumësht dhe palca e kockave të tij është e freskët.
hans Spande er fulde af Mælk, hans Knogler af saftig Marv;
25 Një tjetër përkundrazi vdes me shpirt të hidhëruar, pa pasë shijuar kurrë të mirën.
med bitter Sjæl dør en anden og har aldrig nydt nogen Lykke;
26 Që të dy dergjen bashkë në pluhur dhe krimbat i mbulojnë.
de lægger sig begge i Jorden, og begge dækkes af Orme!
27 Ja, unë i njoh mendimet tuaja dhe planet me të cilat doni të ushtroni dhunën kundër meje.
Se, jeg kender så vel eders Tanker og de Rænker, I spinder imod mig,
28 Në fakt ju thoni: “Ku është shtëpia e princit, dhe ku është çadra, banesa e njerëzve të këqij?”.
når I siger: "Hvor er Stormandens Hus og det Telt, hvor de gudløse bor?"
29 Nuk i keni pyetur ata që udhëtojnë dhe nuk i njihni shenjat e tyre?
Har I aldrig spurgt de berejste og godkendt deres Beviser:
30 Njerëzit e këqij në fakt shpëtojnë ditën e shkatërrimit dhe çohen në shpëtim ditën e zemërimit.
Den onde skånes på Ulykkens Dag og frelses på Vredens Dag.
31 Kush e qorton për sjelljen e tij dhe kush i jep shpagim për atë që ka bërë?
Hvem foreholder ham vel hans Færd, gengælder ham, hvad han gør?
32 Atë e çojnë në varr dhe i bëjnë roje varrit të tij.
Til Graven bæres han hen, ved hans Gravhøj holdes der Vagt;
33 Plisat e luginës do të jenë të ëmbël për të; tërë njerëzia do ta ndjekë, ndërsa një mori pa fund i shkon para.
i Dalbunden hviler han sødt, Alverden følger så efter, en Flok uden Tal gik forud for ham.
34 Si mund të më ngushëlloni pra, me fjalë të kota, kur nga fjalët tuaja nuk mbetet veçse gënjeshtra?”.
Hvor tom er den Trøst, som I giver! Eders Svar - kun Svig er tilbage!
