Jobi 21
1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
Тогава Иов в отговор рече:
2 “Dëgjoni me kujdes atë që kam për të thënë, dhe kjo të jetë kënaqësia që më jepni.
Слушайте внимателно говоренето ми, И с това ме утешавайте.
3 Kini durim me mua dhe më lini të flas dhe, kur të kem folur, edhe talluni me mua.
Потърпете ме, и аз ще говоря; А след като изговоря, присмивайте се.
4 A ankohem vallë për një njeri? Dhe pse fryma ime nuk duhet të trishtohet?
За човека ли се оплаквам аз? А как да се не утесни духът ми?
5 Shikomëni dhe habituni, dhe vini dorën mbi gojë.
Погледнете на мене, и почудете се, И турете ръка на устата си.
6 Kur e mendoj, më zë frika dhe mishi im fillon të dridhet.
Само да си наумя тия въпроси ужасявам се, И трепет обзема снагата ми.
7 Pse, pra, jetojnë të pabesët dhe pse plaken dhe shtojnë pasuritë e tyre?
Защо живеят нечестивите, Остаряват; даже стават и много силни.
8 Pasardhësit e tyre fuqizohen bashkë me ta nën vështrimet e tyre dhe fëmijët e tyre lulëzojnë në sytë e tyre.
Чадата им се утвърждават заедно с тях пред лицето им, И внуците им пред очите им.
9 Shtëpitë e tyre janë në siguri, pa tmerre, dhe fshikulli i Perëndisë nuk rëndon mbi ta.
Домовете им са свободни от страх; И Божията тояга не е върху тях.
10 Demi i tyre mbars dhe nuk gabon, lopa e tyre pjell pa dështuar.
Говедата им се гонят и не напразно; Юницата им се тели, и не помята.
11 Dërgojnë jashtë si një kope të vegjlit e tyre dhe bijtë e tyre hedhin valle.
Пущат чадата си като овце; И децата им скачат.
12 Këndojnë në tingujt e timpanit dhe të qestes dhe kënaqen me zërin e flautit.
Пеят при музиката на тъпанчето и арфата, И веселят се при звука на свирката.
Прекарват дните си в благополучие; И в една минута слизат в гроба. (Sheol h7585)
14 Megjithatë i thonin Perëndisë: “Largohu nga ne, sepse nuk dëshirojmë aspak të njohim rrugët e tua.
Все пак казват Богу: Оттегли се от нас, Защото не искаме да знаем пътищата Ти.
15 Kush është i Plotfuqishmi të cilit duhet t’i shërbejmë? Ç’përfitojmë veç kësaj kur e lusim?”.
Що е Всемогъщият, та да Му служим? И какво се ползваме, като Го призоваваме?
16 Ja, begatia e tyre a nuk është vallë në duart e tyre? Këshilla e të pabesëve është mjaft larg meje.
Ето, щастието им не е в тяхна ръка; Далеч да бъде от мене мъдруването на нечестивите!
17 Sa herë shuhet llamba e të këqijve ose shkatërrimi bie mbi ta, vuajtjet që Perëndia cakton në zemërimin e tij?
Колко често изгасва светилникът на нечестивите, И дохожда бедствието им върху тях! Бог им разпределя болезни в гнева Си.
18 A janë ata si kashta përpara erës ose si byku që e merr me vete stuhia?
Те са като плява пред вятъра, И като прах от плява, който вихрушката отвява.
19 Ju thoni se Perëndia ruan dënimin e paudhësisë së dikujt për bijtë e tij. Ta shpaguajë Perëndia, që ai të mund ta kuptojë.
Думате, Бог пази наказанието на тяхното беззаконие за чадата им. По-добре нека въздаде на сами тях, за да го усещат;
20 Të shohë me sytë e tij shkatërrimin e vet dhe të pijë nga zemërimi i të Plotfuqishmit!
Собствените им очи нека видят гибелта им, И сами те нека пият от гнева на Всемогъщия.
21 Çfarë i hyn në punë në fakt shtëpia e tij mbas vdekjes, kur numri i muajve të tij është mbushur?
Защото какво наслаждение от дома си има нечестивият след себе си, Когато се преполови числото на месеците му?
22 A mundet ndokush t’i mësojë Perëndisë njohuri, atij që gjykon ata që ndodhen atje lart?
Ще научи ли някой Бога на знание, Тъй като Той съди високите?
23 Dikush vdes kur ka plot fuqi, i qetë dhe i sigurt;
Един умира в пълно благополучие, Като е във всичко охолен и спокоен;
24 ka kovat plot me qumësht dhe palca e kockave të tij është e freskët.
Ребрата му са покрити с тлъстина, И костите му са напоени с мозък.
25 Një tjetër përkundrazi vdes me shpirt të hidhëruar, pa pasë shijuar kurrë të mirën.
А друг умира в душевна горест, Като никога не е ял с весело сърце.
26 Që të dy dergjen bashkë në pluhur dhe krimbat i mbulojnë.
Заедно лежат в пръстта, И червеи ги покриват.
27 Ja, unë i njoh mendimet tuaja dhe planet me të cilat doni të ushtroni dhunën kundër meje.
Ето, зная мислите ви И хитруванията ви за съсипването ми.
28 Në fakt ju thoni: “Ku është shtëpia e princit, dhe ku është çadra, banesa e njerëzve të këqij?”.
Защото думате: Где е къщата на княза? И где е шатърът, гдето живееха нечестивите?
29 Nuk i keni pyetur ata që udhëtojnë dhe nuk i njihni shenjat e tyre?
Не сте ли попитали минаващите през пътя? И не разбирате ли бележитите им примери,
30 Njerëzit e këqij në fakt shpëtojnë ditën e shkatërrimit dhe çohen në shpëtim ditën e zemërimit.
Че нечестивият се пази за ден на погибел, И че в ден на гняв ще бъде закаран?
31 Kush e qorton për sjelljen e tij dhe kush i jep shpagim për atë që ka bërë?
Кой ще изяви пред лицето му неговия път? И кой ще му въздаде за онова, което е сторил?
32 Atë e çojnë në varr dhe i bëjnë roje varrit të tij.
Но и той ще бъде донесен в гроба, И ще пази над гробницата си.
33 Plisat e luginës do të jenë të ëmbël për të; tërë njerëzia do ta ndjekë, ndërsa një mori pa fund i shkon para.
Буците на долината ще му бъдат леки; И всеки човек ще отиде подир него, Както безбройни са отишли преди него,
34 Si mund të më ngushëlloni pra, me fjalë të kota, kur nga fjalët tuaja nuk mbetet veçse gënjeshtra?”.
Как, прочее, ми давате празни утешения, Тъй като в отговорите ви остава само лъжа?
