Jobi 20

1 Atëherë Zofari nga Naamathi u përgjigj dhe tha:

A Sofar Namaæanin odgovori i reèe:

2 “Për këtë mendimet e mia më shtyjnë të përgjigjem, për shkak të shqetësimit që ndjej brenda vetes sime.

Zato me misli moje nagone da odgovorim, i zato hitim.

3 Kam dëgjuar një qortim që më turpëron, por fryma ime më shtyn të përgjigjem ashtu si e gjykoj.

Èuo sam ukor koji me sramoti, ali æe duh iz razuma mojega odgovoriti za me.

4 A nuk e di ti që gjithnjë, qysh prej kohës që njeriu u vu mbi tokë,

Ne znaš li da je tako otkako je vijeka, otkako je postavljen èovjek na zemlji,

5 triumfi i të këqijve zgjat pak dhe gëzimi i të pabesëve zgjat vetëm një çast?

Da je slava bezbožnijeh za malo i radost licemjerova za èas?

6 Edhe sikur madhështia e tij të arrinte deri në qiell dhe koka e tij të prekte retë,

Da bi mu visina doprla do neba, i glava se njegova dotakla oblaka,

7 ai do të vdesë për gjithmonë si jashtëqitjet e tij; ata që e kanë parë do të thonë: “Ku është?”.

Nestaæe ga zasvagda kao kala njegova; i koji ga vidješe reæi æe: kuda se djede?

8 Do të fluturojë si një ëndërr dhe nuk do të gjendet më; do të zhduket si një vegim nate.

Kao san odletjeæe, i neæe se naæi, i išèeznuæe kao noæna utvara.

9 Syri që e shihte, nuk do ta dallojë më; edhe banesa e tij nuk do ta shohë më.

Oko koje ga je gledalo neæe više, niti æe ga više vidjeti mjesto njegovo.

10 Bijtë e tij do të kërkojnë të fitojnë favorin e të varfërve dhe duart e tij do të rivendosin pasurinë e tij.

Sinovi njegovi umiljavaæe se siromasima i ruke æe njegove vraæati što je oteo.

11 Forca rinore që i mbushte kockat do të dergjet në pluhur bashkë me të.

Kosti æe njegove biti pune grijeha mladosti njegove, i oni æe ležati s njim u prahu.

12 Edhe sikur e keqja të jetë e ëmbël në gojën e tij, ai e fsheh atë nën gjuhë,

Ako mu je i slatka u ustima zloæa i krije je pod jezikom svojim,

13 nuk lejon që të dalë që andej por vazhdon ta mbajë në gojë.

Èuva je i ne pušta je, nego je zadržava u grlu svom,

14 Por ushqimi i tij, që është në zorrët e veta transformohet dhe bëhet një helm gjarpëri brenda tij.

Ipak æe se jelo njegovo pretvoriti u crijevima njegovijem, postaæe u njemu jed aspidin.

15 Ai do të vjellë pasuritë që ka gëlltitur; vetë Perëndia do t’ia nxjerrë nga barku.

Blago što je proždro izbljuvaæe, iz trbuha njegova istjeraæe ga Bog.

16 Ai ka thithur helm gjarpëri, gjuha e një nepërke do ta vrasë.

Jed æe aspidin sisati, ubiæe ga jezik gujinji.

17 Nuk ka për të parë më lumenj as përrenj që rrjedhin me mjaltë dhe gjalpë.

Neæe vidjeti potoka ni rijeka kojima teèe med i maslo.

18 Do të kthejë atë për të cilën është lodhur pa e vënë aspak në gojë; nuk do të ketë asnjë gëzim nga përfitimet e tregtisë së tij.

Vratiæe muku, a neæe je pojesti; prema blagu biæe promjena, i neæe se radovati.

19 Sepse ka shtypur dhe braktisur të varfrin, ka shtënë në dorë me forcë një shtëpi që nuk e kishte ndërtuar.

Jer je tlaèio i ostavljao uboge, kuæe je otimao i nije zidao.

20 Duke qenë se lakmia e tij nuk ka njohur kurrë qetësi, ai nuk do të shpëtojë asgjë nga gjërat që dëshironte aq shumë.

Jer nije nigda osjetio mira u trbuhu svom, ni što mu je najmilije neæe saèuvati.

21 Asgjë nuk do t’i shpëtojë pangopësisë së tij, prandaj mirëqënia e tij nuk do të zgjasë.

Ništa mu neæe ostati od hrane njegove. Zato ne može dobro njegovo trajati.

22 Kur të jetë në kulmin e bollëkut do të gjendet ngushtë; dora e të gjithë atyre që vuajnë do të ngrihet kundër tij.

Kad se ispuni izobilje njegovo, tada æe biti u nevolji; sve ruke nevoljnijeh udariæe na nj.

23 Kur të jetë bërë gati për të mbushur barkun, Perëndia do të dërgojë mbi të zjarrin e zemërimit të tij, që do të bjerë mbi të kur të jetë duke ngrënë.

Kad bi napunio trbuh svoj, poslaæe na nj Bog jarost gnjeva svojega, i pustiæe je kao dažd na njega i na jelo njegovo.

24 Ai mund të shpëtojë nga një armë prej hekuri, por atë do ta shpojë një hark prej bronzi.

Kad stane bježati od oružja gvozdenoga, prostrijeliæe ga luk mjedeni.

25 Nxirret shigjeta që del nga trupi i tij, maja e shndritshme del nga vreri i tij, atë e pushton tmerri.

Strijela puštena proæi æe kroz tijelo njegovo, i svijetlo gvožðe izaæi æe iz žuèi njegove; kad poðe, obuzeæe ga strahote.

26 Errësirë e plotë është caktuar për thesaret e tij; do ta konsumojë një zjarr jo i nxitur; ata që kanë mbetur në çadrën e tij do të jenë në ankth.

Sve æe tame biti sakrivene u tajnim mjestima njegovijem; proždrijeæe ga oganj neraspiren, i ko ostane u šatoru njegovu zlo æe mu biti.

27 Qielli do të zbulojë paudhësinë e tij dhe toka do të ngrihet kundër tij.

Otkriæe nebesa bezakonje njegovo, i zemlja æe ustati na nj.

28 Të ardhurat e shtëpisë së tij do t’i merren, do t’i marrin në ditën e zemërimit të tij.

Otiæi æe ljetina doma njegova, rastoèiæe se u dan gnjeva njegova.

29 Ky është fati që Perëndia i cakton njeriut të keq, trashëgimi që i është dhënë nga Perëndia.

To je dio od Boga èovjeku bezbožnomu i našljedstvo od Boga za besjedu njegovu.