Jobi 20

1 Atëherë Zofari nga Naamathi u përgjigj dhe tha:

Då tok Sofar frå Na’ama til ords og sagde:

2 “Për këtë mendimet e mia më shtyjnë të përgjigjem, për shkak të shqetësimit që ndjej brenda vetes sime.

«Difor gjev mine tankar svar, og difor stormar det i meg.

3 Kam dëgjuar një qortim që më turpëron, por fryma ime më shtyn të përgjigjem ashtu si e gjykoj.

Ei skamleg skrapa fær eg høyra, men kloke svar mi ånd gjev meg.

4 A nuk e di ti që gjithnjë, qysh prej kohës që njeriu u vu mbi tokë,

Veit du’kje at frå ævords tid, frå mannen fyrst på jord vart sett,

5 triumfi i të këqijve zgjat pak dhe gëzimi i të pabesëve zgjat vetëm një çast?

ugudlege hev stokkut jubel, vanheilage stuttvarug gleda?

6 Edhe sikur madhështia e tij të arrinte deri në qiell dhe koka e tij të prekte retë,

Når modet hans til himmels stig, når hovudet mot sky han lyfter,

7 ai do të vdesë për gjithmonë si jashtëqitjet e tij; ata që e kanë parë do të thonë: “Ku është?”.

han evig gjeng til grunns som skarnet; «Kvar er han?» spør dei, honom såg.

8 Do të fluturojë si një ëndërr dhe nuk do të gjendet më; do të zhduket si një vegim nate.

Lik draumen glid han burt og kverv, vert jaga som ei nattesyn.

9 Syri që e shihte, nuk do ta dallojë më; edhe banesa e tij nuk do ta shohë më.

Han burte er for alle augo, hans stad veit ikkje til han meir.

10 Bijtë e tij do të kërkojnë të fitojnë favorin e të varfërve dhe duart e tij do të rivendosin pasurinë e tij.

Hans born lyt hjelpa fatigfolk; hans hender gjev hans gods attende.

11 Forca rinore që i mbushte kockat do të dergjet në pluhur bashkë me të.

Hans bein var full’ av ungdomskraft; men den i moldi ligg med honom.

12 Edhe sikur e keqja të jetë e ëmbël në gojën e tij, ai e fsheh atë nën gjuhë,

Er i hans munn det vonde søtt, vil han det under tunga gøyma,

13 nuk lejon që të dalë që andej por vazhdon ta mbajë në gojë.

sparer han det og slepper ikkje, held han det under gomen fast,

14 Por ushqimi i tij, që është në zorrët e veta transformohet dhe bëhet një helm gjarpëri brenda tij.

so vert i kroppen maten hans til orme-eiter i hans buk.

15 Ai do të vjellë pasuritë që ka gëlltitur; vetë Perëndia do t’ia nxjerrë nga barku.

Det gods han gløypte, spyr han ut; Gud driv det ut or magen hans.

16 Ai ka thithur helm gjarpëri, gjuha e një nepërke do ta vrasë.

Han orme-eiter i seg saug, og ødle-tunga honom drep.

17 Nuk ka për të parë më lumenj as përrenj që rrjedhin me mjaltë dhe gjalpë.

Han fær visst ikkje skoda bekkjer, ei heller flaum av mjølk og honning.

18 Do të kthejë atë për të cilën është lodhur pa e vënë aspak në gojë; nuk do të ketë asnjë gëzim nga përfitimet e tregtisë së tij.

Han rikdom vinn, men nyt han ikkje; han samlar gods, men vert’kje glad.

19 Sepse ka shtypur dhe braktisur të varfrin, ka shtënë në dorë me forcë një shtëpi që nuk e kishte ndërtuar.

Han krasa småfolk, let deim liggja, han rana hus som han ei byggjer.

20 Duke qenë se lakmia e tij nuk ka njohur kurrë qetësi, ai nuk do të shpëtojë asgjë nga gjërat që dëshironte aq shumë.

Han kjende ikkje ro inni seg, men med sin skatt han slepp’kje undan.

21 Asgjë nuk do t’i shpëtojë pangopësisë së tij, prandaj mirëqënia e tij nuk do të zgjasë.

Hans hækna sparer ingen ting; og difor kverv hans lukka burt.

22 Kur të jetë në kulmin e bollëkut do të gjendet ngushtë; dora e të gjithë atyre që vuajnë do të ngrihet kundër tij.

I all si ovnøgd lid han naud; kvar armings-hand kjem yver honom.

23 Kur të jetë bërë gati për të mbushur barkun, Perëndia do të dërgojë mbi të zjarrin e zemërimit të tij, që do të bjerë mbi të kur të jetë duke ngrënë.

Og til å fylla buken hans han sender vreiden yver honom, let maten sin på honom regna.

24 Ai mund të shpëtojë nga një armë prej hekuri, por atë do ta shpojë një hark prej bronzi.

Og um han frå jarnvåpen flyr, han såra vert frå koparbogen;

25 Nxirret shigjeta që del nga trupi i tij, maja e shndritshme del nga vreri i tij, atë e pushton tmerri.

ut gjenom ryggen pili kjem, den blanke odd ut or hans gall, og dauderædslor fell på honom.

26 Errësirë e plotë është caktuar për thesaret e tij; do ta konsumojë një zjarr jo i nxitur; ata që kanë mbetur në çadrën e tij do të jenë në ankth.

Alt myrker gøymt er åt hans skattar, ja, ukveikt eld et honom upp, og øyder all hans eigedom.

27 Qielli do të zbulojë paudhësinë e tij dhe toka do të ngrihet kundër tij.

Himmelen ter hans brotsverk fram, og jordi reiser seg imot han.

28 Të ardhurat e shtëpisë së tij do t’i merren, do t’i marrin në ditën e zemërimit të tij.

Hans heime-forråd fer sin veg, renn burt på vreidedagen hans.

29 Ky është fati që Perëndia i cakton njeriut të keq, trashëgimi që i është dhënë nga Perëndia.

Slikt etlar Gud til gudlaus mann; det lovar Gud til arv åt honom.»