Jobi 20

1 Atëherë Zofari nga Naamathi u përgjigj dhe tha:

Respondens autem Sophar Naamathites, dixit:

2 “Për këtë mendimet e mia më shtyjnë të përgjigjem, për shkak të shqetësimit që ndjej brenda vetes sime.

Idcirco cogitationes meae variae succedunt sibi, et mens in diversa rapitur.

3 Kam dëgjuar një qortim që më turpëron, por fryma ime më shtyn të përgjigjem ashtu si e gjykoj.

Doctrinam, qua me arguis, audiam, et spiritus intelligentiae meae respondebit mihi.

4 A nuk e di ti që gjithnjë, qysh prej kohës që njeriu u vu mbi tokë,

Hoc scio a principio, ex quo positus est homo super terram,

5 triumfi i të këqijve zgjat pak dhe gëzimi i të pabesëve zgjat vetëm një çast?

Quod laus impiorum brevis sit, et gaudium hypocritae ad instar puncti.

6 Edhe sikur madhështia e tij të arrinte deri në qiell dhe koka e tij të prekte retë,

Si ascenderit usque ad caelum superbia eius, et caput eius nubes tetigerit:

7 ai do të vdesë për gjithmonë si jashtëqitjet e tij; ata që e kanë parë do të thonë: “Ku është?”.

Quasi sterquilinium in fine perdetur: et qui eum viderant, dicent: Ubi est?

8 Do të fluturojë si një ëndërr dhe nuk do të gjendet më; do të zhduket si një vegim nate.

Velut somnium avolans non invenietur, transiet sicut visio nocturna.

9 Syri që e shihte, nuk do ta dallojë më; edhe banesa e tij nuk do ta shohë më.

Oculus, qui eum viderat, non videbit, neque ultra intuebitur eum locus suus.

10 Bijtë e tij do të kërkojnë të fitojnë favorin e të varfërve dhe duart e tij do të rivendosin pasurinë e tij.

Filii eius atterentur egestate, et manus illius reddent ei dolorem suum.

11 Forca rinore që i mbushte kockat do të dergjet në pluhur bashkë me të.

Ossa eius implebuntur vitiis adolescentiae eius, et cum eo in pulvere dormient.

12 Edhe sikur e keqja të jetë e ëmbël në gojën e tij, ai e fsheh atë nën gjuhë,

Cum enim dulce fuerit in ore eius malum, abscondet illud sub lingua sua.

13 nuk lejon që të dalë që andej por vazhdon ta mbajë në gojë.

Parcet illi, et non derelinquet illud, et celabit in gutture suo.

14 Por ushqimi i tij, që është në zorrët e veta transformohet dhe bëhet një helm gjarpëri brenda tij.

Panis eius in utero illius vertetur in fel aspidum intrinsecus.

15 Ai do të vjellë pasuritë që ka gëlltitur; vetë Perëndia do t’ia nxjerrë nga barku.

Divitias, quas devoravit, evomet, et de ventre illius extrahet eas Deus.

16 Ai ka thithur helm gjarpëri, gjuha e një nepërke do ta vrasë.

Caput aspidum suget, et occidet eum lingua viperae.

17 Nuk ka për të parë më lumenj as përrenj që rrjedhin me mjaltë dhe gjalpë.

(Non videat rivulos fluminis, torrentes mellis, et butyri.)

18 Do të kthejë atë për të cilën është lodhur pa e vënë aspak në gojë; nuk do të ketë asnjë gëzim nga përfitimet e tregtisë së tij.

Luet quae fecit omnia, nec tamen consumetur: iuxta multitudinem adinventionum suarum, sic et sustinebit.

19 Sepse ka shtypur dhe braktisur të varfrin, ka shtënë në dorë me forcë një shtëpi që nuk e kishte ndërtuar.

Quoniam confringens nudavit pauperes: domum rapuit, et non aedificavit eam.

20 Duke qenë se lakmia e tij nuk ka njohur kurrë qetësi, ai nuk do të shpëtojë asgjë nga gjërat që dëshironte aq shumë.

Nec est satiatus venter eius: et cum habuerit quae concupierat, possidere non poterit.

21 Asgjë nuk do t’i shpëtojë pangopësisë së tij, prandaj mirëqënia e tij nuk do të zgjasë.

Non remansit de cibo eius, et propterea nihil permanebit de bonis eius.

22 Kur të jetë në kulmin e bollëkut do të gjendet ngushtë; dora e të gjithë atyre që vuajnë do të ngrihet kundër tij.

Cum satiatus fuerit, arctabitur, aestuabit, et omnis dolor irruet super eum.

23 Kur të jetë bërë gati për të mbushur barkun, Perëndia do të dërgojë mbi të zjarrin e zemërimit të tij, që do të bjerë mbi të kur të jetë duke ngrënë.

Utinam impleatur venter eius, ut emittat in eum iram furoris sui, et pluat super illum bellum suum.

24 Ai mund të shpëtojë nga një armë prej hekuri, por atë do ta shpojë një hark prej bronzi.

Fugiet arma ferrea, et irruet in arcum aereum.

25 Nxirret shigjeta që del nga trupi i tij, maja e shndritshme del nga vreri i tij, atë e pushton tmerri.

Gladius eductus, et egrediens de vagina sua, et fulgurans in amaritudine sua: vadent, et venient super eum horribiles.

26 Errësirë e plotë është caktuar për thesaret e tij; do ta konsumojë një zjarr jo i nxitur; ata që kanë mbetur në çadrën e tij do të jenë në ankth.

Omnes tenebrae absconditae sunt in occultis eius: devorabit eum ignis, qui non succenditur, affligetur relictus in tabernaculo suo.

27 Qielli do të zbulojë paudhësinë e tij dhe toka do të ngrihet kundër tij.

Revelabunt caeli iniquitatem eius, et terra consurget adversus eum.

28 Të ardhurat e shtëpisë së tij do t’i merren, do t’i marrin në ditën e zemërimit të tij.

Apertum erit germen domus illius, detrahetur in die furoris Dei.

29 Ky është fati që Perëndia i cakton njeriut të keq, trashëgimi që i është dhënë nga Perëndia.

Haec est pars hominis impii a Deo, et hereditas verborum eius a Domino.