Jobi 19

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Eyüp şöyle yanıtladı:

2 “Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?

“Ne zamana dek beni üzecek, Sözlerinizle ezeceksiniz?

3 U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.

On kez oldu beni aşağılıyor, Hiç utanmadan saldırıyorsunuz.

4 Edhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.

Yanlış yola sapmışsam, Bu benim suçum.

5 Por në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,

Kendinizi gerçekten benden üstün görüyor, Utancımı bana karşı kullanıyorsanız,

6 mësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.

Bilin ki, Tanrı bana haksızlık yaptı, Beni ağıyla kuşattı.

7 Ja, unë bërtas: “Dhunë!”, por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!

“İşte, ‘Zorbalık bu!’ diye haykırıyorum, ama yanıt yok, Yardım için bağırıyorum, ama adalet yok.

8 Më ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.

Yoluma set çekti, geçemiyorum, Yollarımı karanlığa boğdu.

9 Më ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.

Üzerimden onurumu soydu, Başımdaki tacı kaldırdı.

10 Më ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.

Her yandan yıktı beni, tükendim, Umudumu bir ağaç gibi kökünden söktü.

11 Zemërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.

Öfkesi bana karşı alev alev yanıyor, Beni hasım sayıyor.

12 Ushtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.

Orduları üstüme üstüme geliyor, Bana karşı rampalar yapıyor, Çadırımın çevresinde ordugah kuruyorlar.

13 Ai ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.

“Kardeşlerimi benden uzaklaştırdı, Tanıdıklarım bana büsbütün yabancılaştı.

14 Farefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.

Akrabalarım uğramaz oldu, Yakın dostlarım beni unuttu.

15 Shërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.

Evimdeki konuklarla hizmetçiler Beni yabancı sayıyor, Garip oldum gözlerinde.

16 Thërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.

Kölemi çağırıyorum, yanıtlamıyor, Dil döksem bile.

17 Fryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.

Soluğum karımı tiksindiriyor, Kardeşlerim benden iğreniyor.

18 Edhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.

Çocuklar bile beni küçümsüyor, Ayağa kalksam benimle eğleniyorlar.

19 Tërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.

Bütün yakın dostlarım benden iğreniyor, Sevdiklerim yüz çeviriyor.

20 Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.

Bir deri bir kemiğe döndüm, Ölümün eşiğine geldim.

21 Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.

“Ey dostlarım, acıyın bana, siz acıyın, Çünkü Tanrı'nın eli vurdu bana.

22 Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?

Neden Tanrı gibi siz de beni kovalıyor, Etime doymuyorsunuz?

23 Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;

“Keşke şimdi sözlerim yazılsa, Kitaba geçseydi,

24 sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!

Demir kalemle, kurşunla Sonsuza dek kalsın diye kayaya kazılsaydı!

25 Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.

Oysa ben kurtarıcımın yaşadığını, Sonunda yeryüzüne geleceğini biliyorum.

26 Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.

Derim yok olduktan sonra, Yeni bedenimle Tanrı'yı göreceğim.

27 Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.

O'nu kendim göreceğim, Kendi gözlerimle, başkası değil. Yüreğim bayılıyor bağrımda!

28 Në rast se thoni: “Pse e persekutojmë?”; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,

Eğer, ‘Sıkıntının kökü onda olduğu için Onu kovalım’ diyorsanız,

29 ju druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim”.

Kılıçtan korkmalısınız, Çünkü kılıç cezası öfkeli olur, O zaman adaletin var olduğunu göreceksiniz.”