Jobi 19

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Y respondió Job, y dijo:

2 “Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?

¿Hasta cuándo angustiaréis mi alma, y me moleréis con palabras?

3 U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.

Ya me habéis vituperado diez veces; ¿no os avergonzáis de descomediros delante de mí?

4 Edhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.

Sea así que realmente haya yo errado, conmigo se quedará mi yerro.

5 Por në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,

Mas si vosotros os engrandeciéreis contra mí, y redarguyeres mi oprobio contra mí,

6 mësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.

sabed ahora que Dios me ha derribado, y me ha envuelto en su red.

7 Ja, unë bërtas: “Dhunë!”, por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!

He aquí yo clamaré agravio, y no seré oído; daré voces, y no habrá juicio.

8 Më ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.

Cercó de vallado mi camino, y no pasaré; y sobre mis veredas puso tinieblas.

9 Më ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.

Me quitó mi honra, y quitó la corona de mi cabeza.

10 Më ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.

Me arrancó por todos lados, y me sequé; y ha hecho pasar mi esperanza como árbol arrancado.

11 Zemërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.

E hizo inflamar contra mí su furor, y me contó para sí entre sus enemigos.

12 Ushtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.

Vinieron sus ejércitos a una, y trillaron sobre mí su camino, y asentaron campamento en derredor de mi tienda.

13 Ai ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.

Hizo alejar de mí mis hermanos, y ciertamente mis conocidos se extrañaron de mí.

14 Farefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.

Mis parientes se detuvieron, y mis conocidos se olvidaron de mí.

15 Shërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.

Los moradores de mi casa y mis criadas me tuvieron por extraño; forastero fui yo en sus ojos.

16 Thërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.

Llamé a mi siervo, y no respondió; de mi propia boca le suplicaba.

17 Fryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.

Mi espíritu vino a ser extraño a mi mujer, aunque por los hijos de mis entrañas le rogaba.

18 Edhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.

Aun los muchachos me menospreciaron; levantándome, hablaban contra mí.

19 Tërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.

Todos mis íntimos amigos me aborrecieron; y los que yo amaba, se tornaron contra mí.

20 Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.

Mi piel y mi carne se pegaron a mis huesos; y he escapado con la piel de mis dientes.

21 Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.

Oh vosotros mis amigos, tened compasión de mí, tened compasión de mí; porque la mano de Dios me ha tocado.

22 Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?

¿Por qué me perseguís como Dios, y no os saciáis de mis carnes?

23 Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;

¡Quién diese ahora que mis palabras fuesen escritas! ¡Quién diese que se escribieran en un libro!

24 sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!

¡Que con cincel de hierro y con plomo fuesen en piedra esculpidas para siempre!

25 Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.

Yo sé que mi Redentor vive, y al fin se levantará sobre el polvo;

26 Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.

y después desde esta mi piel rota, y desde mi propia carne tengo que ver a Dios.

27 Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.

Al cual yo tengo que ver por mí, y mis ojos lo han de ver, y no otro, aunque mis riñones se consuman dentro de mí.

28 Në rast se thoni: “Pse e persekutojmë?”; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,

Mas debierais decir: ¿Por qué lo perseguimos? Ya que la raíz del negocio en mí se halla.

29 ju druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim”.

Temed vosotros delante de la espada; porque sobreviene el furor de la espada a causa de las injusticias, para que sepáis que hay un juicio.