Jobi 19

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

А Јов одговори и рече:

2 “Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?

Докле ћете мучити душу моју и сатирати ме речима?

3 U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.

Већ сте ме десет пута наружили; није вас стид што тако наваљујете на ме?

4 Edhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.

Али ако сам доиста погрешио, погрешка ће моја остати код мене.

5 Por në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,

Ако ли се још хоћете да дижете на ме и да ме корите мојом срамотом,

6 mësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.

Онда знајте да ме је Бог оборио и мрежу своју разапео око мене.

7 Ja, unë bërtas: “Dhunë!”, por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!

Ето, вичем на неправду, али се не слушам; вапим, али нема суда.

8 Më ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.

Заградио је пут мој да не могу проћи; на стазе моје метнуо је мрак.

9 Më ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.

Свукао је с мене славу моју и скинуо венац с главе моје.

10 Më ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.

Порушио ме је од свуда, да ме нема; и као дрво ишчупао је надање моје.

11 Zemërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.

Распалио се на ме гнев Његов, и узео ме је међу непријатеље своје.

12 Ushtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.

Војске Његове дођоше све заједно и насуше к себи пут к мени, стадоше у логор около шатора мог.

13 Ai ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.

Браћу моју удаљио је од мене, и знанци моји туђе се од мене.

14 Farefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.

Ближњи моји оставише ме, и знанци моји заборавише ме.

15 Shërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.

Домашњи моји и моје слушкиње гледају ме као туђина; странац сам у очима њиховим.

16 Thërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.

Зовем слугу свог, а он се не одзива, а молим га устима својим.

17 Fryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.

Дах је мој мрзак жени мојој, а преклињем је синовима утробе своје.

18 Edhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.

Ни деца не хају за ме; кад устанем, руже ме.

19 Tërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.

Мрзак сам свима неверним својим, и које љубљах посташе ми противници.

20 Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.

За кожу моју као за месо моје прионуше кости моје; једва оста кожа око зуба мојих.

21 Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.

Смилујте се на ме, смилујте се на ме, пријатељи моји, јер се рука Божија дотакла мене.

22 Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?

Зашто ме гоните као Бог, и меса мог не можете да се наситите?

23 Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;

О кад би се написале речи моје! Кад би се ставиле у књигу!

24 sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!

Писаљком гвозденом и оловом на камену за вечни спомен кад би се урезале!

25 Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.

Али знам да је жив мој Искупитељ, и на последак да ће стати над прахом.

26 Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.

И ако се ова кожа моја и рашчини, опет ћу у телу свом видети Бога.

27 Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.

Ја исти видећу Га, и очи моје гледаће Га, а не друге. А бубрега мојих нестаје у мени.

28 Në rast se thoni: “Pse e persekutojmë?”; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,

Него би требало да кажете: Зашто га гонимо? Кад је корен беседе у мени.

29 ju druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim”.

Бојте се мача; јер је мач освета за безакоње; и знајте да има суд.