Jobi 19

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

И отвечал Иов и сказал:

2 “Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?

доколе будете мучить душу мою и терзать меня речами?

3 U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.

Вот, уже раз десять вы срамили меня и не стыдитесь теснить меня.

4 Edhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.

Если я и действительно погрешил, то погрешность моя при мне остается.

5 Por në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,

Если же вы хотите повеличаться надо мною и упрекнуть меня позором моим,

6 mësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.

то знайте, что Бог ниспроверг меня и обложил меня Своею сетью.

7 Ja, unë bërtas: “Dhunë!”, por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!

Вот, я кричу: обида! и никто не слушает; вопию, и нет суда.

8 Më ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.

Он преградил мне дорогу, и не могу пройти, и на стези мои положил тьму.

9 Më ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.

Совлек с меня славу мою и снял венец с головы моей.

10 Më ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.

Кругом разорил меня, и я отхожу; и, как дерево, Он исторг надежду мою.

11 Zemërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.

Воспылал на меня гневом Своим и считает меня между врагами Своими.

12 Ushtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.

Полки Его пришли вместе и направили путь свой ко мне и расположились вокруг шатра моего.

13 Ai ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.

Братьев моих Он удалил от меня, и знающие меня чуждаются меня.

14 Farefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.

Покинули меня близкие мои, и знакомые мои забыли меня.

15 Shërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.

Пришлые в доме моем и служанки мои чужим считают меня; посторонним стал я в глазах их.

16 Thërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.

Зову слугу моего, и он не откликается; устами моими я должен умолять его.

17 Fryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.

Дыхание мое опротивело жене моей, и я должен умолять ее ради детей чрева моего.

18 Edhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.

Даже малые дети презирают меня: поднимаюсь, и они издеваются надо мною.

19 Tërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.

Гнушаются мною все наперсники мои, и те, которых я любил, обратились против меня.

20 Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.

Кости мои прилипли к коже моей и плоти моей, и я остался только с кожею около зубов моих.

21 Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.

Помилуйте меня, помилуйте меня вы, друзья мои, ибо рука Божия коснулась меня.

22 Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?

Зачем и вы преследуете меня, как Бог, и плотью моею не можете насытиться?

23 Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;

О, если бы записаны были слова мои! Если бы начертаны были они в книге

24 sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!

резцом железным с оловом, - на вечное время на камне вырезаны были!

25 Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.

А я знаю, Искупитель мой жив, и Он в последний день восставит из праха распадающуюся кожу мою сию,

26 Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.

и я во плоти моей узрю Бога.

27 Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.

Я узрю Его сам; мои глаза, не глаза другого, увидят Его. Истаивает сердце мое в груди моей!

28 Në rast se thoni: “Pse e persekutojmë?”; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,

Вам надлежало бы сказать: зачем мы преследуем его? Как будто корень зла найден во мне.

29 ju druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim”.

Убойтесь меча, ибо меч есть отмститель неправды, и знайте, что есть суд.