Jobi 19

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Porém Jó respondeu dizendo:

2 “Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?

Até quando atormentareis minha alma, e me quebrantareis com palavras?

3 U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.

Já dez vezes me humilhastes; não tendes vergonha em me maltratar.

4 Edhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.

Mesmo se eu tiver errado, meu erro cabe apenas a mim.

5 Por në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,

Visto que vos exaltais contra mim, e contra mim usais minha desgraça,

6 mësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.

Sabei, pois, que foi Deus que me transtornou, e [com] sua rede me cercou.

7 Ja, unë bërtas: “Dhunë!”, por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!

Eis que eu clamo: Violência! Porém não sou respondido; grito, porém não há justiça.

8 Më ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.

Ele entrincheirou meu caminho, de modo que não consigo passar; e pôs trevas sobre minhas veredas.

9 Më ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.

Ele me despojou de minha honra, e tirou a coroa de minha cabeça.

10 Më ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.

Ele me derrubou por todos os lados, e pereço; e arrancou minha esperança como a uma árvore.

11 Zemërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.

E fez inflamar contra mim sua ira, e me considerou para consigo como a [um de] seus inimigos.

12 Ushtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.

Juntas vieram suas tropas; prepararam contra mim seu caminho, e se acamparam ao redor de minha tenda.

13 Ai ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.

Ele afastou meus irmãos para longe de mim; e os que me conheciam agora me estranham.

14 Farefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.

Meus parentes [me] deixaram, e meus conhecidos se esqueceram de mim.

15 Shërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.

Os moradores de minha casa e minhas servas me tiveram por estranho; estrangeiro me tornei em seus olhos.

16 Thërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.

Chamei a meu servo, e ele não respondeu; de minha própria boca eu lhe suplicava.

17 Fryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.

Meu hálito é estranho à minha mulher, e sou repugnante aos filhos de minha mãe.

18 Edhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.

Até os meninos me desprezam; quando eu me levanto, falam contra mim.

19 Tërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.

Todos os meus amigos próximos me abominam; e [até] aqueles que eu amava se viraram contra mim.

20 Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.

Meus ossos se grudaram à minha pele e à minha carne; e escapei [só] com a pele de meus dentes.

21 Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.

Compadecei-vos de mim, meus amigos, compadecei-vos de mim; pois a mão de Deus me tocou.

22 Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?

Por que vós me perseguis como Deus, e não vos fartais de minhas carne?

23 Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;

Ah se minhas palavras fossem escritas! Ah se fossem escritas em um livro!

24 sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!

Que com ponta de ferro e com chumbo fossem esculpidas em pedra para sempre!

25 Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.

Pois eu sei que meu Redentor vive, e ao fim se levantará sobre a terra;

26 Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.

E mesmo depois de consumida minha pele, então em minha carne verei a Deus;

27 Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.

Ao qual eu verei para mim, e meus olhos [o] verão, e não outro. [Isto é o que] minhas entranhas anseiam dentro de mim.

28 Në rast se thoni: “Pse e persekutojmë?”; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,

Se disserdes: Como o perseguiremos? Pois a raiz do problema se acha em mim,

29 ju druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim”.

Temei vós mesmos a espada; pois furor [há nos] castigos pela espada; para que [assim] saibais que [haverá] julgamento.