Jobi 19

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Respondeu porém Job, e disse:

2 “Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?

Até quando entristecereis a minha alma, e me quebrantareis com palavras?

3 U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.

Já dez vezes me envergonhastes; vergonha não tendes: contra mim vos endureceis.

4 Edhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.

Embora haja eu, na verdade, errado, comigo ficará o meu erro.

5 Por në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,

Se devéras vos levantaes contra mim, e me arguis com o meu opprobrio,

6 mësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.

Sabei agora que Deus é o que me transtornou, e com a sua rede me cercou.

7 Ja, unë bërtas: “Dhunë!”, por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!

Eis que clamo: Violencia; porém não sou ouvido; grito: Soccorro; porém não ha justiça.

8 Më ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.

O meu caminho entrincheirou, e já não posso passar, e nas minhas veredas poz trevas.

9 Më ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.

Da minha honra me despojou; e tirou-me a corôa da minha cabeça.

10 Më ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.

Derribou-me elle em roda, e eu me vou, e arrancou a minha esperança, como a uma arvore.

11 Zemërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.

E fez inflammar contrar mim a sua ira, e me reputou para comsigo, como a seus inimigos.

12 Ushtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.

Juntas vieram as suas tropas, e prepararam contra mim o seu caminho, e se acamparam ao redor da minha tenda.

13 Ai ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.

Poz longe de mim a meus irmãos, e os que me conhecem devéras me estranharam.

14 Farefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.

Os meus parentes me deixaram, e os meus conhecidos se esqueceram de mim.

15 Shërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.

Os meus domesticos e as minhas servas me reputaram como um estranho, e vim a ser um estrangeiro aos seus olhos.

16 Thërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.

Chamei a meu creado, e elle me não respondeu, supplicando-lhe eu por minha propria bocca.

17 Fryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.

O meu bafo se fez estranho a minha mulher, e eu a supplico pelos filhos do meu corpo.

18 Edhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.

Até os rapazes me desprezam, e, levantando-me eu, fallam contra mim.

19 Tërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.

Todos os homens do meu secreto conselho me abominam, e até os que eu amava se tornaram contra mim.

20 Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.

Os meus ossos se apegaram á minha pelle e á minha carne, e escapei só com a pelle dos meus dentes.

21 Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.

Compadecei-vos de mim, amigos meus, compadecei-vos de mim, porque a mão de Deus me tocou.

22 Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?

Porque me perseguis assim como Deus, e da minha carne vos não fartaes?

23 Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;

Quem me déra agora, que as minhas palavras se escrevessem! quem me dera, que se gravassem n'um livro!

24 sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!

E que, com penna de ferro, e com chumbo, para sempre fossem esculpidas na rocha!

25 Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.

Porque eu sei que o meu Redemptor vive, e que estará em pé no derradeiro dia sobre o pó.

26 Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.

E depois de roida a minha pelle, comtudo desde a minha carne verei a Deus,

27 Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.

A quem eu verei por mim mesmo, e os meus olhos o verão, e não outro: e por isso os meus rins se consomem no meu seio.

28 Në rast se thoni: “Pse e persekutojmë?”; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,

Na verdade, que devieis dizer: Porque o perseguimos? Pois a raiz da accusação se acha em mim.

29 ju druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim”.

Temei vós mesmos a espada; porque o furor traz os castigos da espada, para saberdes que haverá um juizo.