Jobi 19

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

A odpowiadając Ijob rzekł:

2 “Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?

Dokądże trapić będziecie duszę moję, a nacierać na mię mowami swemi?

3 U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.

Już dziesięćkroć zawstydziliście mię, i nie wstydże was, że się tak zatwardzacie przeciwko mnie?

4 Edhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.

A niech tak będzie, żem zbłądził; przy mnie zostanie błąd mój.

5 Por në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,

A jeźli się przeciw mnie wynosicie, a obwiniacie mię pohańbieniem mojem,

6 mësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.

Wiedzcież, żeć mię Bóg odwrócił, i siecią swoją obtoczył mię.

7 Ja, unë bërtas: “Dhunë!”, por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!

Oto, wołamli o krzywdę, nie bywam wysłuchany; krzyczęli, niemasz sądu.

8 Më ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.

Drogę moję zagrodził, żebym przejść nie mógł, a na ścieszce mojej ciemności położył.

9 Më ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.

Z sławy mojej złupił mię, i zdjął koronę z głowy mojej.

10 Më ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.

Popsuł mię zewsząd, abym zaginął, a wyrwał jako drzewo nadzieję moję.

11 Zemërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.

Nadto zapalił się na mię gniew jego, a policzył mię w poczet nieprzyjaciół swoich.

12 Ushtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.

Przyszły razem hufy jego, i utorowały przeciwko mnie drogę swoję, i obległy w około namiot mój.

13 Ai ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.

Braci moich odemnie oddalił, a znajomi moi stronią odemnie.

14 Farefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.

Opuścili mię bliscy moi, a znajomi moi zapomnieli mię.

15 Shërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.

Komornicy domu mego, i służebnice moje mają mię za obcego, cudzoziemcem stałem się w oczach ich.

16 Thërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.

Wołamli na sługę mego, nie ozywa mi się, chociaż go proszę ustami memi.

17 Fryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.

Tchem moim brzydzi się żona moja, choć proszę przez synów żywota mego.

18 Edhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.

I najlichsi pogardzają mną, a gdy powstaję, urągają mi.

19 Tërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.

Brzydzą się mną wszyscy najwierniejsi moi, a którychem umiłował, stali mi się przeciwnymi.

20 Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.

Do skóry mojej, jako do ciała mego przyschła kość moja; skóra tylko została około zębów moich.

21 Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.

Zmiłujcie się nademną, zmiłujcie się nademną, wy przyjaciele moi! bo ręka Boża dotknęła mię.

22 Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?

Czemuż mię prześladujecie, jako Bóg, a ciała mego nie możecie się nasycić?

23 Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;

Oby teraz napisane były słowa moje! oby je na księgach wyrysowano!

24 sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!

Oby rylcem żelaznym i ołowiem na wieczną pamiątkę na kamieniu wydrążone były!

25 Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.

Aczci ja wiem, iż Odkupiciel mój żyje, a iż w ostateczny dzień nad prochem stanie.

26 Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.

A choć ta skóra moja roztoczona będzie, przecież w ciele mojem oglądam Boga;

27 Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.

Którego ja sam oglądam, i oczy moje ujrzą go, a nie inny; choć zniszczały nerki moje we wnętrznościach moich.

28 Në rast se thoni: “Pse e persekutojmë?”; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,

Przeczże nie mówicie: Czemuż go prześladujemy? gdyż się przy mnie znajduje grunt dobrej sprawy.

29 ju druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim”.

Ulęknijcie się sami miecza, bo pomsta nieprawości jest miecz; a wiedzcie, że będzie sąd.