Jobi 19

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Då svara Job og sagde:

2 “Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?

«Kor lenge vil mi sjel de harma og krasa meg med dykkar ord?

3 U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.

Ti gonger hev de no meg spotta; de skjemmest ei å krenkja meg.

4 Edhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.

Hev eg i røyndi mistak gjort, dei mistak er mi eigi sak.

5 Por në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,

Vil de dykk briska imot meg, som um eg lid mi skam med rette?

6 mësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.

Hugs på at Gud hev bøygt meg ned og spana kringum meg sitt garn.

7 Ja, unë bërtas: “Dhunë!”, por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!

Eg ropar: «Vald!» - men eg fær’kje svar; eg ropar: «Hjelp!» men fær’kje rett.

8 Më ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.

Han stengjer vegen for min fot, og myrker legg han på min stig.

9 Më ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.

Min heidersklædnad drog han av; han frå mitt hovud kransen tok.

10 Më ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.

Mi vern han braut, so eg gjekk under, mi von sleit han lik treet upp.

11 Zemërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.

Hans vreide logar meg imot, og for ein fiend’ held han meg.

12 Ushtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.

Hans skarar stemner fram mot meg; dei brøyter seg ein veg mot meg og lægrar seg kring tjeldet mitt.

13 Ai ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.

Han dreiv ifrå meg mine frendar, og kjenningar vart framande.

14 Farefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.

Skyldfolki held seg burte frå meg, husvenerne hev gløymt meg burt.

15 Shërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.

For hjon og tenar er eg framand; dei held meg for ein ukjend mann.

16 Thërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.

Ei svarar drengen på mitt rop. Eg må med munnen tigga honom;

17 Fryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.

min ande byd imot for kona, eg tevjar ilt for mine sambrør.

18 Edhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.

Jamvel smågutar spottar meg, når eg stend upp, dei talar mot meg.

19 Tërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.

Dei styggjest for meg mine vener, og dei eg elska, snur seg mot meg.

20 Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.

Min kropp er berre skin og bein, snaudt hev eg endå tannkjøt att.

21 Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.

Hav medynk, medynk, mine vener! Gud hev meg råka med si hand.

22 Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?

Kvifor skal de som Gud meg jaga, og vert ei mette av mitt kjøt?

23 Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;

Å, gjev at mine ord vart skrivne, og i ei bok vart rita inn,

24 sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!

ja, vart med jarnmeitel og bly for ævleg tid i berget hogne!

25 Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.

Eg veit at min utløysar liver, til sist han yver moldi kjem.

26 Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.

Og når mi hud er øydelagd, ut frå mitt kjøt då ser eg Gud,

27 Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.

eg honom ser som venen min, mitt auga ser det, ingen framand! Å, nyro lengtar i mitt liv!

28 Në rast se thoni: “Pse e persekutojmë?”; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,

De segjer: «Me vil jaga honom!» - som um orsaki låg hjå meg!

29 ju druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim”.

Men de lyt agta dykk for sverdet; for vreide vert ved sverdet straffa. Og de skal vita: domen kjem.»