Jobi 19

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Giobbe allora rispose:

2 “Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?

Fino a quando mi tormenterete e mi opprimerete con le vostre parole?

3 U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.

Son dieci volte che mi insultate e mi maltrattate senza pudore.

4 Edhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.

E' poi vero che io abbia mancato e che persista nel mio errore?

5 Por në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,

Non è forse vero che credete di vincere contro di me, rinfacciandomi la mia abiezione?

6 mësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.

Sappiate dunque che Dio mi ha piegato e mi ha avviluppato nella sua rete.

7 Ja, unë bërtas: “Dhunë!”, por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!

Ecco, grido contro la violenza, ma non ho risposta, chiedo aiuto, ma non c'è giustizia!

8 Më ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.

Mi ha sbarrato la strada perché non passi e sul mio sentiero ha disteso le tenebre.

9 Më ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.

Mi ha spogliato della mia gloria e mi ha tolto dal capo la corona.

10 Më ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.

Mi ha disfatto da ogni parte e io sparisco, mi ha strappato, come un albero, la speranza.

11 Zemërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.

Ha acceso contro di me la sua ira e mi considera come suo nemico.

12 Ushtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.

Insieme sono accorse le sue schiere e si sono spianata la strada contro di me; hanno posto l'assedio intorno alla mia tenda.

13 Ai ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.

I miei fratelli si sono allontanati da me, persino gli amici mi si sono fatti stranieri.

14 Farefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.

Scomparsi sono vicini e conoscenti, mi hanno dimenticato gli ospiti di casa;

15 Shërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.

da estraneo mi trattano le mie ancelle, un forestiero sono ai loro occhi.

16 Thërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.

Chiamo il mio servo ed egli non risponde, devo supplicarlo con la mia bocca.

17 Fryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.

Il mio fiato è ripugnante per mia moglie e faccio schifo ai figli di mia madre.

18 Edhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.

Anche i monelli hanno ribrezzo di me: se tento d'alzarmi, mi danno la baia.

19 Tërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.

Mi hanno in orrore tutti i miei confidenti: quelli che amavo si rivoltano contro di me.

20 Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.

Alla pelle si attaccano le mie ossa e non è salva che la pelle dei miei denti.

21 Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.

Pietà, pietà di me, almeno voi miei amici, perché la mano di Dio mi ha percosso!

22 Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?

Perché vi accanite contro di me, come Dio, e non siete mai sazi della mia carne?

23 Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;

Oh, se le mie parole si scrivessero, se si fissassero in un libro,

24 sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!

fossero impresse con stilo di ferro sul piombo, per sempre s'incidessero sulla roccia!

25 Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.

Io lo so che il mio Vendicatore è vivo e che, ultimo, si ergerà sulla polvere!

26 Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.

Dopo che questa mia pelle sarà distrutta, senza la mia carne, vedrò Dio.

27 Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.

Io lo vedrò, io stesso, e i miei occhi lo contempleranno non da straniero. Le mie viscere si consumano dentro di me.

28 Në rast se thoni: “Pse e persekutojmë?”; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,

Poiché dite: «Come lo perseguitiamo noi, se la radice del suo danno è in lui?»,

29 ju druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim”.

temete per voi la spada, poiché punitrice d'iniquità è la spada, affinchè sappiate che c'è un giudice.