Jobi 19

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Tetapi Ayub menjawab, "Mengapa aku terus kamu kecam, dan kamu siksa dengan perkataan?

2 “Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?

3 U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.

Berkali-kali kamu menghina aku, dan kamu aniaya aku tanpa rasa malu.

4 Edhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.

Seandainya salah perbuatanku, itu tidak merugikan kamu.

5 Por në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,

Kamu pikir dirimu lebih baik daripadaku; susahku kamu anggap bukti kesalahanku.

6 mësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.

Ketahuilah bahwa aku sedang disiksa Allah, dan ditangkap dalam perangkap-Nya.

7 Ja, unë bërtas: “Dhunë!”, por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!

Aku meronta karena kekejaman-Nya itu, tetapi tidak seorang pun yang memperhatikan aku. "Di mana keadilan," teriakku, tetapi tak ada yang mendengar aku.

8 Më ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.

Allah menutup jalanku, aku tak dapat lewat, lorong-lorongku dibuat-Nya gelap pekat.

9 Më ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.

Ia merampas hartaku semua, dan nama baikku dirusakkan-Nya.

10 Më ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.

Ia menghantam aku dari segala jurusan, seperti orang mencabut akar dari tanaman, lalu membiarkannya merana dan layu, begitulah direnggut-Nya segala harapanku.

11 Zemërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.

Murka Allah kepadaku menyala-nyala; aku dianggap-Nya sebagai musuh-Nya.

12 Ushtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.

Pasukan-Nya menyerbu tanpa dapat dibendung; jalanku dihalangi, dan kemahku dikepung.

13 Ai ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.

Sanak saudaraku dijauhkan-Nya daripadaku; aku menjadi orang asing bagi semua kenalanku.

14 Farefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.

Kaum kerabatku semua menjauhkan diri; teman-temanku tak ingat kepadaku lagi.

15 Shërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.

Hamba perempuanku lupa siapa aku, tuan mereka; dianggapnya aku orang yang belum dikenalnya.

16 Thërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.

Kupanggil hambaku, tapi ia tak menyahut, meskipun kubujuk dia dengan lembut.

17 Fryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.

Istriku muak mencium bau napasku, saudara kandungku tak sudi mendekatiku.

18 Edhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.

Aku dihina oleh anak-anak di jalan; jika aku berdiri, aku ditertawakan.

19 Tërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.

Melihat aku, teman karibku merasa ngeri; aku ditinggalkan mereka yang kukasihi.

20 Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.

Tubuhku tinggal kulit pembalut tulang; hampir saja aku mati dan nyawaku melayang.

21 Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.

Hai kawan-kawanku, kasihanilah aku, sebab tangan Allah memukul aku.

22 Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?

Allah terus menekan aku; mengapa kamu tiru Dia? Belum puaskah kamu menyiksa?

23 Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;

Ah, kiranya kata-kataku dicatat, sehingga akan selalu diingat;

24 sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!

kiranya dengan besi dipahat pada batu, supaya bertahan sepanjang waktu.

25 Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.

Aku tahu bahwa di surga ada Pembelaku; akhirnya Ia akan datang menolong aku.

26 Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.

Meskipun kulitku luka-luka dan pecah, tapi selama aku bertubuh, akan kupandang Allah.

27 Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.

Dengan mataku sendiri Dia akan kulihat, dan bagiku Dia menjadi sahabat. Hatiku hancur sebab kamu berkata,

28 Në rast se thoni: “Pse e persekutojmë?”; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,

'Bagaimana caranya kita mendakwanya?' Kamu mencari alasan untuk membuat perkara.

29 ju druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim”.

Tetapi, kini takutlah kepada pedang! Sebab Allah murka dan menghukum orang berdosa; maka tahulah kamu, bahwa ada Allah yang mengadili manusia."