Jobi 19

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Felele pedig Jób, és monda:

2 “Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?

Meddig búsítjátok még a lelkemet, és kínoztok engem beszéddel?

3 U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.

Tízszer is meggyaláztatok már engem; nem pirultok, hogy így erősködtök ellenem?

4 Edhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.

Még ha csakugyan tévedtem is, tévedésem énmagamra hárul.

5 Por në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,

Avagy csakugyan pöffeszkedni akartok ellenem, és feddődni az én gyalázatom felett?

6 mësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.

Tudjátok meg hát, hogy Isten alázott meg engem, és az ő hálójával ő vett engem körül.

7 Ja, unë bërtas: “Dhunë!”, por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!

Ímé, kiáltozom az erőszak miatt, de meg nem hallgattatom, segélyért kiáltok, de nincsen igazság.

8 Më ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.

Utamat úgy elgátolta, hogy nem mehetek át rajta, és az én ösvényemre sötétséget vetett.

9 Më ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.

Tisztességemből kivetkőztetett, és fejemnek koronáját elvevé.

10 Më ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.

Megronta köröskörül, hogy elveszszek, és reménységemet, mint a fát, letördelé.

11 Zemërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.

Felgerjesztette haragját ellenem, és úgy bánt velem, mint ellenségeivel.

12 Ushtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.

Seregei együtt jövének be és utat csinálnak ellenem, és az én sátorom mellett táboroznak.

13 Ai ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.

Atyámfiait távol űzé mellőlem, barátaim egészen elidegenedtek tőlem.

14 Farefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.

Rokonaim visszahúzódtak, ismerőseim pedig elfelejtkeznek rólam.

15 Shërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.

Házam zsellérei és szolgálóim idegennek tartanak engem, jövevény lettem előttök.

16 Thërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.

Ha a szolgámat kiáltom, nem felel, még ha könyörgök is néki.

17 Fryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.

Lehelletem idegenné lett házastársam előtt, s könyörgésem az én ágyékom magzatai előtt.

18 Edhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.

Még a kisdedek is megvetnek engem, ha fölkelek, ellenem szólnak nékem.

19 Tërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.

Megútált minden meghitt emberem; a kiket szerettem, azok is ellenem fordultak.

20 Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.

Bőrömhöz és húsomhoz ragadt az én csontom, csak fogam húsával menekültem meg.

21 Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.

Könyörüljetek rajtam, könyörüljetek rajtam, oh ti barátaim, mert az Isten keze érintett engem!

22 Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?

Miért üldöztök engem úgy, mint az Isten, és mért nem elégesztek meg a testemmel?

23 Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;

Oh, vajha az én beszédeim leirattatnának, oh, vajha könyvbe feljegyeztetnének!

24 sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!

Vasvesszővel és ónnal örökre kősziklába metszetnének!

25 Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.

Mert én tudom, hogy az én megváltóm él, és utoljára az én porom felett megáll.

26 Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.

És miután ezt a bőrömet megrágják, testem nélkül látom meg az Istent.

27 Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.

A kit magam látok meg magamnak; az én szemeim látják meg, nem más. Az én veséim megemésztettek én bennem;

28 Në rast se thoni: “Pse e persekutojmë?”; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,

Mert ezt mondjátok: Hogyan fogjuk őt üldözni! látva, hogy a dolog gyökere én bennem rejlik.

29 ju druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim”.

Féljetek a fegyvertől, mert a fegyver a bűnök miatt való büntetés, hogy megtudjátok, hogy van ítélet!