Jobi 19

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Hiob antwortete und sprach:

2 “Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?

Wie lange wollt ihr mich kränken und mich mit Reden zermalmen?

3 U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.

Schon zehnmal nun beschimpftet ihr mich und schämt euch nicht, mich zu mißhandeln!

4 Edhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.

Und habe ich auch wirklich mich vergangen, so bleibt doch mein Fehltritt mir allein bewußt.

5 Por në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,

Wollt ihr euch wirklich über mich erheben, so bringt mir den Beweis für meine Schande!

6 mësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.

Erkennet doch, daß Gott mich gebeugt und mich mit seinem Netz umzingelt hat.

7 Ja, unë bërtas: “Dhunë!”, por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!

Fürwahr, ich schreie “Gewalt!” und finde keine Erhörung; ich rufe um Hilfe, doch da giebt's kein Recht.

8 Më ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.

Meinen Weg hat er vermauert, daß ich nicht hinüber kann, und über meine Pfade breitet er Finsternis.

9 Më ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.

Meiner Ehre hat er mich entkleidet und mir die Krone vom Haupte genommen.

10 Më ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.

Er wirft mich nieder ringsum, daß ich dahinfahre, und reißt gleich einem Baume meine Hoffnung aus.

11 Zemërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.

Er läßt seinen Zorn wider mich entbrennen und achtet mich seinen Feinden gleich.

12 Ushtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.

Allzumal rücken seine Scharen heran, schütten ihren Weg wider mich auf und lagern sich rings um mein Zelt.

13 Ai ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.

Meine Brüder hat er von mir entfernt, und meine Freunde sind mir ganz entfremdet.

14 Farefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.

Meine Verwandten bleiben aus, und meine Bekannten haben mich vergessen.

15 Shërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.

Die Genossen meines Hauses und meine Mägde achten mich für einen Fremden, zum Ausländer ward ich in ihren Augen.

16 Thërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.

Rufe ich meinen Sklaven, so antwortet er nicht, mit meinem Munde muß ich zu ihm flehen.

17 Fryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.

Mein Atem ist zuwider meinem Weibe, und mein Gestank meinen leiblichen Brüdern.

18 Edhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.

Selbst die Kleinen verachten mich; will ich aufstehn, verspotten sie mich.

19 Tërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.

Alle meine Vertrauten verabscheuen mich, und die ich liebte, haben sich gegen mich gekehrt.

20 Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.

An meiner Haut und meinem Fleisch klebt mein Gebein, und nur mit meiner Zähne Haut bin ich entronnen.

21 Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.

Erbarmt euch mein, erbarmt euch mein, ihr meine Freunde, denn Gottes Hand hat mich getroffen!

22 Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?

Warum verfolgt ihr mich wie Gott und werdet nicht satt, mich zu zerfleischen?

23 Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;

Ach, daß doch meine Worte aufgeschrieben, auf eine Tafel eingezeichnet würden,

24 sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!

mit Eisengriffel und Blei, für ewig in den Fels gehauen!

25 Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.

Ich aber weiß, daß mein Erlöser lebt, und als letzter wird er auf dem Staube sich erheben.

26 Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.

Und nachdem meine Haut also zerschlagen ist, und ledig meines Fleisches werde ich Gott schauen!

27 Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.

Ich werde ihn schauen mir zum Heil; ja, meine Augen sehen ihn, und nicht als Gegner: mein Herz verzehrt sich in meiner Brust!

28 Në rast se thoni: “Pse e persekutojmë?”; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,

Wenn ihr nun sagt: “Wie wollen wir ihn verfolgen!” und in mir sei der Sache Grund zu finden,

29 ju druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim”.

so fürchtet euch vor dem Schwert - denn das sind Schwertesverschuldungen! - damit ihr erkennet, daß es ein Gericht giebt.