Jobi 19

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Darauf erwidert Job und spricht:

2 “Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?

"Wie lange peinigt ihr mich noch, zermartert mich mit euren Worten?

3 U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.

Wohl dutzendmal versuchtet ihr, mir eine Niederlage zu bereiten. Ihr schämt euch nicht, zum Angriff gegen mich zu schreiten.

4 Edhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.

Ist's wahr, daß wirklich ich geirrt und daß im Irrtum ich verharre?

5 Por në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,

Wollt ihr gar groß tun gegen mich, so müßt ihr meine Schande mir beweisen.

6 mësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.

So seht doch ein, daß Gott mir Hindernisse legt! Er hat mich in sein Netz verstrickt.

7 Ja, unë bërtas: “Dhunë!”, por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!

Ich schreie: 'Ha, Gewalttat'; niemand hört's. Ich rufe, und mein Recht bleibt aus.

8 Më ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.

Er hat mir meinen Weg verbaut, und meinen Pfad in Finsternis gehüllt.

9 Më ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.

Der Ehre hat er mich beraubt, die Krone mir vom Haupt gerissen,

10 Më ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.

zerschmettert mich, daß ich zerfahren und reißt, wie einen Baum, so mir das Hoffen aus.

11 Zemërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.

Sein Zorn ist wider mich entbrannt; er achtet mich als seinen Feind.

12 Ushtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.

All seine Scharen rücken an, erbauen einen Damm gerade auf mich zu und lagern rings sich um mein Zelt.

13 Ai ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.

Mich lassen meine Brüder; Vertraute gehen von mir.

14 Farefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.

Nachbarn und Freunde bleiben aus, und meines Hauses Schützlinge vergessen mich.

15 Shërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.

Die Mägde achten mich für einen Fremden; ein Unbekannter bin ich ihnen.

16 Thërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.

Der Knecht hört nicht, wenn ich ihn rufe; ich muß ihn buchstäblich aufsuchen.

17 Fryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.

Und für mein Weib ist meine Zuneigung ein Ekel und meine Zärtlichkeiten meinen eigenen Kindern.

18 Edhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.

Sogar die Buben, sie verachten mich; sie spotten meiner, wenn ich mich erhebe.

19 Tërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.

Die Mindesten aus meinem Kreis verabscheun mich; es wenden, die ich gerngehabt, sich gegen mich.

20 Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.

An meiner Haut, an meinem Fleisch klebt mein Gebein; mit meinen Narben bin ich einzig da.

21 Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.

Erbarmet euch! Erbarmet euch, ihr meine Freunde! Denn Gottes Hand hat mich getroffen.

22 Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?

Warum verfolgt ihr mich wie Gott? Habt ihr an mir noch nicht genug?

23 Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;

Ach, möchten meine Worte aufgezeichnet und in ein Buch geschrieben werden,

24 sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!

auf Blei mit Eisenstift, auf ewig in den Fels gehauen!

25 Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.

Ich weiß bestimmt, für mich lebt ein Verteidiger, und schließlich tritt er doch auf Erden auf.

26 Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.

Dann ändert sich mein Körper hier; ich schaue Gott in meinem Leibe.

27 Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.

Den ich für mich ersehne, den sehe ich allein und niemand sonst; mag auch das Herz mir in der Brust hinschwinden.

28 Në rast se thoni: “Pse e persekutojmë?”; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,

Ihr sprechet ja: 'Womit nur wollen gegen ihn wir vorgehen, da doch der Hauptgrund jetzt bei ihm gefunden ist?'

29 ju druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim”.

Nur hütet euch vor der Verleumdung! Verleumdung ist ja Gift und Sünde, daß ihr erfahrt, was richten heißt."