Jobi 19

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Et Job répondit et dit:

2 “Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?

Jusques à quand affligerez-vous mon cœur, et me briserez-vous par vos discours?

3 U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.

Dix fois déjà vous m'avez humilié; n'aurez-vous point honte de me maltraiter?

4 Edhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.

Si vraiment j'ai failli, c'est à moi qu'en reste la faute.

5 Por në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,

Est-ce bien envers moi que vous le prenez haut? Est-ce moi que vous déclarez coupable de ma honte?

6 mësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.

Comprenez donc que c'est Dieu qui m'abat, et m'enserre dans son filet.

7 Ja, unë bërtas: “Dhunë!”, por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!

Voici, je crie à la violence, et ne suis pas écouté! je demande du secours, et n'obtiens pas justice!

8 Më ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.

Il a barré ma route pour que je ne puisse passer, et Il a mis l'obscurité sur mon sentier:

9 Më ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.

Il m'a dépouillé de ma gloire, et a enlevé la couronne de ma tête;

10 Më ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.

Il m'a miné de toutes parts, et c'en est fait de moi! et Il a arraché, comme un arbre, mon espoir,

11 Zemërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.

et Il a allumé contre moi sa colère, et m'a envisagé comme son ennemi.

12 Ushtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.

Ensemble ses bataillons se sont avancés, et ils ont élevé leur chaussée pour m'atteindre, et se sont campés autour de ma tente.

13 Ai ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.

Il a éloigné mes frères de moi, et mes intimes ne sont plus pour moi que des étrangers;

14 Farefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.

mes proches se retirent, et mes connaissances m'oublient;

15 Shërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.

les gens de ma maison et mes servantes me considèrent comme un étranger,

16 Thërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.

je ne suis plus pour eux qu'un inconnu. J'appelle mon serviteur, et il ne répond point; de ma bouche il faut que je le prie.

17 Fryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.

Mon humeur est importune à ma femme, et je dégoûte les fils de mon sang.

18 Edhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.

Des enfants mêmes me méprisent: tenté-je de me lever, ils me tiennent des propos!

19 Tërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.

Je suis l'aversion des hommes de ma société, et ceux que j'aimais, se tournent contre moi.

20 Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.

Mes os sont collés à ma peau et à ma chair, et j'échappe à peine avec la peau de mes dents.

21 Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.

Ayez, ayez pitié de moi, vous au moins, mes amis! car c'est la main de Dieu qui m'a frappé.

22 Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?

Pourquoi me poursuivez-vous, comme Dieu? et êtes-vous insatiables de ma chair?

23 Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;

Ah! si mes paroles pouvaient être écrites, et consignées dans un livre!

24 sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!

Si, avec le burin de fer et le plomb, on pouvait pour toujours les incruster sur le roc!

25 Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.

Pour moi, je sais que mon Sauveur est vivant, et qu'il demeurera le dernier sur la terre;

26 Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.

et, quand après ma peau ce [reste] aura été détruit, même sans chair je verrai Dieu;

27 Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.

oui! moi, je le verrai à moi propice, mes yeux le verront, et non ceux d'un autre: mon cœur en languit dans mon sein!

28 Në rast se thoni: “Pse e persekutojmë?”; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,

Oui, alors vous direz: Pourquoi le poursuivions-nous, et trouvions-nous en lui une racine de débats?

29 ju druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim”.

Redoutez l'épée pour vous, car la fureur est un crime puni par l'épée… C'est afin que vous sachiez qu'il y a un jugement.