Jobi 19

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Job reprit la parole et dit:

2 “Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?

Jusqu’à quand contristerez-vous mon âme et m’accablerez-vous de vos discours?

3 U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.

Voilà dix fois que vous m’injuriez; vous ne rougissez pas de me torturer.

4 Edhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.

Mais soit! Admettons que j’aie des torts: ces torts ne pèseraient que sur moi.

5 Por në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,

Quant à vous, si vraiment vous prétendez vous grandir à mes dépens et me reprocher la honte où je suis réduit,

6 mësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.

sachez donc que c’est Dieu qui m’a fait un passe-droit, et qui m’a enveloppé de ses embûches.

7 Ja, unë bërtas: “Dhunë!”, por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!

Quoi! Je crie à la violence et ne trouve point d’écho; j’appelle au secours, et de justice point!

8 Më ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.

Il m’a barré la route, impossible de passer; sur mes sentiers, il a répandu les ténèbres.

9 Më ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.

Il m’a dépouillé de mon honneur; il a enlevé la couronne de ma tête.

10 Më ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.

Il m’a démoli de fond en comble, et je me suis écroulé; il a arraché comme un arbre mon espérance.

11 Zemërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.

II a enflammé sa colère contre moi; il m’a traité comme ses ennemis.

12 Ushtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.

Ses hordes arrivent en masse, se fraient un chemin contre moi et mettent le siège autour de ma tente.

13 Ai ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.

Mes frères, il les a éloignés de moi, mes amis ne sont plus que des étrangers pour moi.

14 Farefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.

Mes proches m’ont délaissé, mes intimes m’ont oublié.

15 Shërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.

Les gens de ma maison, mes propres servantes me considèrent comme un intrus; je suis devenu un inconnu à leurs yeux.

16 Thërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.

J’Appelle mon serviteur: il ne répond pas; je suis obligé de le supplier de ma bouche.

17 Fryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.

Mon haleine est odieuse à ma femme et mes caresses aux fils de mes entrailles,

18 Edhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.

Même de jeunes enfants me montrent leur dédain; quand je veux me lever, ils manifestent contre moi.

19 Tërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.

Tous mes fidèles confidents m’ont pris en horreur, et ceux que j’aimais se sont tournés contre moi.

20 Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.

Mes os sont collés à ma peau et à ma chair; je n’ai sauvé du désastre que la peau de mes dents.

21 Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.

Ah! Pitié, pitié, vous mes amis! Vous voyez que la main de Dieu m’a frappé.

22 Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?

Pourquoi me persécutez-vous à l’exemple de Dieu? Pourquoi êtes-vous insatiables de ma chair?

23 Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;

Plût à Dieu que mes paroles fussent mises par écrit, qu’elles fussent burinées dans le livre!

24 sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!

Qu’avec un stylet de fer et de plomb, elles fussent gravées pour toujours dans le roc!

25 Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.

Je sais bien, moi, que mon sauveur vit, et qu’à la fin il se manifestera sur la terre.

26 Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.

Après que ma peau, que voilà, sera complètement tombée, libéré de ma chair, je verrai Dieu!

27 Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.

Oui, je le contemplerai moi-même pour mon bien, mes yeux le verront, non ceux d’un autre. Mon cœur se consume d’attente dans mon sein.

28 Në rast se thoni: “Pse e persekutojmë?”; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,

Que si donc vous dites: "Comme nous allons nous acharner contre lui!" le fond du débat tenant à ma personne,

29 ju druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim”.

eh bien, ayez peur du glaive, car l’emportement dont vous faites preuve est un crime passible du glaive! Ainsi vous apprendrez qu’il y a une justice.