Jobi 19

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Et Job répondit et dit:

2 “Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?

Jusques à quand affligerez-vous mon âme, et m’accablerez-vous de paroles?

3 U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.

Voilà dix fois que vous m’avez outragé, vous n’avez pas honte de m’étourdir.

4 Edhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.

Mais si vraiment j’ai erré, mon erreur demeure avec moi.

5 Por në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,

Si réellement vous voulez vous élever contre moi et faire valoir mon opprobre contre moi,

6 mësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.

Sachez donc que c’est Dieu qui me renverse et qui m’entoure de son filet.

7 Ja, unë bërtas: “Dhunë!”, por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!

Voici, je crie à la violence, et je ne suis pas exaucé; je pousse des cris, et il n’y a pas de jugement.

8 Më ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.

Il a fermé mon chemin et je ne puis passer, et il a mis des ténèbres sur mes sentiers;

9 Më ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.

Il m’a dépouillé de ma gloire et a ôté la couronne de dessus ma tête;

10 Më ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.

Il m’a détruit de tous côtés, et je m’en vais; il a arraché mon espérance comme un arbre.

11 Zemërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.

Il a allumé contre moi sa colère, et il m’a tenu pour l’un de ses ennemis.

12 Ushtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.

Ses troupes sont venues ensemble, et elles ont dressé en chaussée leur chemin contre moi et se sont campées autour de ma tente.

13 Ai ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.

Il a éloigné de moi mes frères, et ceux de ma connaissance me sont devenus entièrement étrangers;

14 Farefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.

Mes proches m’ont délaissé, et ceux que je connaissais m’ont oublié.

15 Shërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.

Ceux qui séjournent dans ma maison et mes servantes me tiennent pour un étranger; je suis à leurs yeux comme un homme du dehors.

16 Thërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.

J’ai appelé mon serviteur, et il n’a pas répondu; de ma bouche je l’ai supplié.

17 Fryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.

Mon haleine est étrangère à ma femme, et ma supplication, aux fils du sein de ma mère.

18 Edhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.

Même les petits enfants me méprisent; je me lève, et ils parlent contre moi.

19 Tërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.

Tous les hommes de mon intimité m’ont en horreur, et ceux que j’aimais se sont tournés contre moi.

20 Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.

Mes os s’attachent à ma peau et à ma chair, et j’ai échappé avec la peau de mes dents!

21 Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.

Ayez pitié de moi, ayez pitié de moi, vous mes amis! car la main de Dieu m’a atteint.

22 Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?

Pourquoi, comme Dieu, me poursuivez-vous et n’êtes-vous pas rassasiés de ma chair?

23 Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;

Oh! si seulement mes paroles étaient écrites! si seulement elles étaient inscrites dans un livre,

24 sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!

Avec un style de fer et du plomb, et gravées dans le roc pour toujours!

25 Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.

Et moi, je sais que mon rédempteur est vivant, et que, le dernier, il sera debout sur la terre;

26 Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.

Et après ma peau, ceci sera détruit, et de ma chair je verrai Dieu,

27 Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.

Que je verrai, moi, pour moi-même; et mes yeux [le] verront, et non un autre: – mes reins se consument dans mon sein.

28 Në rast se thoni: “Pse e persekutojmë?”; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,

Si vous dites: Comment le poursuivrons-nous? et que la racine de la chose se trouve en moi,

29 ju druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim”.

Tremblez pour vous-mêmes devant l’épée! car l’épée est l’instrument de la fureur contre les iniquités; afin que vous sachiez qu’il y a un jugement!