Jobi 19

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

And Job answereth and saith: —

2 “Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?

Till when do ye afflict my soul, And bruise me with words?

3 U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.

These ten times ye put me to shame, ye blush not. Ye make yourselves strange to me —

4 Edhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.

And also — truly, I have erred, With me doth my error remain.

5 Por në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,

If, truly, over me ye magnify yourselves, And decide against me my reproach;

6 mësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.

Know now, that God turned me upside down, And His net against me hath set round,

7 Ja, unë bërtas: “Dhunë!”, por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!

Lo, I cry out — violence, and am not answered, I cry aloud, and there is no judgment.

8 Më ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.

My way He hedged up, and I pass not over, And on my paths darkness He placeth.

9 Më ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.

Mine honour from off me He hath stripped, And He turneth the crown from my head.

10 Më ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.

He breaketh me down round about, and I go, And removeth like a tree my hope.

11 Zemërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.

And He kindleth against me His anger, And reckoneth me to Him as His adversaries.

12 Ushtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.

Come in do His troops together, And they raise up against me their way, And encamp round about my tent.

13 Ai ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.

My brethren from me He hath put far off, And mine acquaintances surely Have been estranged from me.

14 Farefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.

Ceased have my neighbours And my familiar friends have forgotten me,

15 Shërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.

Sojourners of my house and my maids, For a stranger reckon me: An alien I have been in their eyes.

16 Thërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.

To my servant I have called, And he doth not answer, With my mouth I make supplication to him.

17 Fryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.

My spirit is strange to my wife, And my favours to the sons of my [mother's] womb.

18 Edhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.

Also sucklings have despised me, I rise, and they speak against me.

19 Tërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.

Abominate me do all the men of my counsel, And those I have loved, Have been turned against me.

20 Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.

To my skin and to my flesh Cleaved hath my bone, And I deliver myself with the skin of my teeth.

21 Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.

Pity me, pity me, ye my friends, For the hand of God hath stricken against me.

22 Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?

Why do you pursue me as God? And with my flesh are not satisfied?

23 Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;

Who doth grant now, That my words may be written? Who doth grant that in a book they may be graven?

24 sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!

With a pen of iron and lead — For ever in a rock they may be hewn.

25 Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.

That — I have known my Redeemer, The Living and the Last, For the dust he doth rise.

26 Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.

And after my skin hath compassed this [body], Then from my flesh I see God:

27 Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.

Whom I — I see on my side, And mine eyes have beheld, and not a stranger, Consumed have been my reins in my bosom.

28 Në rast se thoni: “Pse e persekutojmë?”; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,

But ye say, 'Why do we pursue after him?' And the root of the matter hath been found in me.

29 ju druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim”.

Be ye afraid because of the sword, For furious [are] the punishments of the sword, That ye may know that [there is] a judgment.