Jobi 19
1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
Then responded Job, and said: —
2 “Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?
How long will ye grieve my soul? or crush me with words?
3 U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.
These ten times, have ye reviled me, Shameless ye wrong me.
4 Edhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.
And even if indeed I have erred, with myself lodgeth mine error.
5 Por në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,
If indeed, against me, ye must needs magnify yourselves, and plead, against me, my reproach.
6 mësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.
Know, then, that, God, hath overthrown me, and, within his net, enclosed me.
7 Ja, unë bërtas: “Dhunë!”, por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!
Lo! I cry—out: Violence! but receive no answer, I cry aloud, but there is no vindication;
8 Më ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.
My way, hath he walled up, that I cannot pass, and, upon my paths, hath he made darkness rest;
9 Më ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.
My glory—from off me, hath he stripped, and hath removed the crown of my head;
10 Më ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.
He hath ruined me on every side, and I am gone, and he hath taken away—like a tree—my hope;
11 Zemërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.
Yea he hath kindled against me his anger, and accounted me towards him like unto his adversaries;
12 Ushtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.
Together, enter his troops and have cast up, against me, their mound, and have encamped all around my tent;
13 Ai ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.
My Brethren—from beside me, hath he moved far away, and, mine acquaintance, are wholly estranged from me;
14 Farefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.
Failed me, have my near of kin, and, mine intimate acquaintances, have forgotten me;
15 Shërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.
Ye guests of my house and my maidens, A stranger, have ye accounted me, An alien, have I become in their eyes;
16 Thërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.
To mine own servant, I called, and he would not answer, With mine own mouth, I kept entreating him;
17 Fryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.
My breath, is strange to my wife, and I am loathsome to the sons of my own mother;
18 Edhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.
Even young children, despise me, I rise up, and they speak against me;
19 Tërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.
All the men of mine intimate circle abhor me, and, these whom I loved, have turned against me;
20 Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.
Unto my skin and unto my flesh, have my bones cleaved, and I have escaped with the akin of my teeth.
21 Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.
Pity me! pity me! ye, my friends, for, the hand of GOD, hath stricken me!
22 Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?
Wherefore should ye persecute me as GOD? and, with my flesh, should not he satisfied?
23 Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;
Oh, then, that my words, could be written, Oh that, in a record, they could be inscribed:
24 sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!
That, with a stylus of iron and [with] lead, for all time—in the rock, they could be graven!
25 Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.
But, I, know that, my redeemer, liveth, and, as the Last over [my] dust, will he arise;
26 Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.
And, though, after my skin is struck off, this [followeth], yet, apart from my flesh, shall I see GOD:
27 Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.
Whom, I myself, shall see, on my side, and, mine own eyes, [shall] have looked upon, and not those of a stranger. Exhausted are my deepest desires in my bosom!
28 Në rast se thoni: “Pse e persekutojmë?”; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,
Surely ye should say—Why should we persecute him? seeing, the root of the matter, is found in me.
29 ju druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim”.
Be ye afraid—on your part—of the face of the sword, because, wrath, [bringeth] the punishments of the sword, to the end ye may know the Almighty.
