Jobi 19
1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
Then Job answered and said,
2 “Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?
How long will you vex my soul, and break me in pieces with words?
3 U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.
These ten times have you reproached me: you are not ashamed that you make yourselves strange to me.
4 Edhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.
And be it indeed that I have erred, my error remains with myself.
5 Por në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,
If indeed you will magnify yourselves against me, and plead against me my reproach:
6 mësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.
Know now that God has overthrown me, and has compassed me with his net.
7 Ja, unë bërtas: “Dhunë!”, por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!
Behold, I cry out of wrong, but I am not heard: I cry aloud, but there is no judgment.
8 Më ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.
He has fenced up my way that I cannot pass, and he has set darkness in my paths.
9 Më ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.
He has stripped me of my glory, and taken the crown from my head.
10 Më ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.
He has destroyed me on every side, and I am gone: and my hope has he removed like a tree.
11 Zemërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.
He has also kindled his wrath against me, and he counts me to him as one of his enemies.
12 Ushtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.
His troops come together, and raise up their way against me, and encamp round about my tabernacle.
13 Ai ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.
He has put my brothers far from me, and my acquaintance are truly estranged from me.
14 Farefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.
My kinsfolk have failed, and my familiar friends have forgotten me.
15 Shërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.
They that dwell in my house, and my maids, count me for a stranger: I am an alien in their sight.
16 Thërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.
I called my servant, and he gave me no answer; I entreated him with my mouth.
17 Fryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.
My breath is strange to my wife, though I entreated for the children’s sake of my own body.
18 Edhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.
Yes, young children despised me; I arose, and they spoke against me.
19 Tërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.
All my inward friends abhorred me: and they whom I loved are turned against me.
20 Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.
My bone sticks to my skin and to my flesh, and I am escaped with the skin of my teeth.
21 Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.
Have pity on me, have pity on me, O you my friends; for the hand of God has touched me.
22 Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?
Why do you persecute me as God, and are not satisfied with my flesh?
23 Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;
Oh that my words were now written! oh that they were printed in a book!
24 sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!
That they were graven with an iron pen and lead in the rock for ever!
25 Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.
For I know that my redeemer lives, and that he shall stand at the latter day on the earth:
26 Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.
And though after my skin worms destroy this body, yet in my flesh shall I see God:
27 Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.
Whom I shall see for myself, and my eyes shall behold, and not another; though my reins be consumed within me.
28 Në rast se thoni: “Pse e persekutojmë?”; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,
But you should say, Why persecute we him, seeing the root of the matter is found in me?
29 ju druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim”.
Be you afraid of the sword: for wrath brings the punishments of the sword, that you may know there is a judgment.
