Jobi 19
1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
And Job made answer and said,
2 “Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?
How long will you make my life bitter, crushing me with words?
3 U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.
Ten times now you have made sport of me; it gives you no sense of shame to do me wrong.
4 Edhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.
And, truly, if I have been in error, the effect of my error is only on myself.
5 Por në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,
If you make yourselves great against me, using my punishment as an argument against me,
6 mësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.
Be certain that it is God who has done me wrong, and has taken me in his net.
7 Ja, unë bërtas: “Dhunë!”, por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!
Truly, I make an outcry against the violent man, but there is no answer: I give a cry for help, but no one takes up my cause.
8 Më ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.
My way is walled up by him so that I may not go by: he has made my roads dark.
9 Më ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.
He has put off my glory from me, and taken the crown from my head.
10 Më ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.
I am broken down by him on every side, and I am gone; my hope is uprooted like a tree.
11 Zemërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.
His wrath is burning against me, and I am to him as one of his haters.
12 Ushtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.
His armies come on together, they make their road high against me, and put up their tents round mine.
13 Ai ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.
He has taken my brothers far away from me; they have seen my fate and have become strange to me.
14 Farefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.
My relations and my near friends have given me up, and those living in my house have put me out of their minds.
15 Shërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.
I am strange to my women-servants, and seem to them as one from another country.
16 Thërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.
At my cry my servant gives me no answer, and I have to make a prayer to him.
17 Fryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.
My breath is strange to my wife, and I am disgusting to the offspring of my mother's body.
18 Edhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.
Even young children have no respect for me; when I get up their backs are turned on me.
19 Tërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.
All the men of my circle keep away from me; and those dear to me are turned against me.
20 Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.
My bones are joined to my skin, and I have got away with my flesh in my teeth.
21 Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.
Have pity on me, have pity on me, O my friends! for the hand of God is on me.
22 Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?
Why are you cruel to me, like God, for ever saying evil against me?
23 Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;
If only my words might be recorded! if they might be put in writing in a book!
24 sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!
And with an iron pen and lead be cut into the rock for ever!
25 Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.
But I am certain that he who will take up my cause is living, and that in time to come he will take his place on the dust;
26 Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.
And ... without my flesh I will see God;
27 Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.
Whom I will see on my side, and not as one strange to me. My heart is broken with desire.
28 Në rast se thoni: “Pse e persekutojmë?”; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,
If you say, How cruel we will be to him! because the root of sin is clearly in him:
29 ju druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim”.
Be in fear of the sword, for the sword is the punishment for such things, so that you may be certain that there is a judge.
