Jobi 19

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Then Job answered:

2 “Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?

“How long will you torment me and crush me with your words?

3 U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.

Ten times now you have reproached me; you shamelessly mistreat me.

4 Edhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.

Even if I have truly gone astray, my error concerns me alone.

5 Por në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,

If indeed you would exalt yourselves above me and use my disgrace against me,

6 mësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.

then understand that it is God who has wronged me and drawn His net around me.

7 Ja, unë bërtas: “Dhunë!”, por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!

Though I cry out, ‘Violence!’ I get no response; though I call for help, there is no justice.

8 Më ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.

He has blocked my way so I cannot pass; He has veiled my paths with darkness.

9 Më ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.

He has stripped me of my honor and removed the crown from my head.

10 Më ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.

He tears me down on every side until I am gone; He uproots my hope like a tree.

11 Zemërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.

His anger burns against me, and He counts me among His enemies.

12 Ushtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.

His troops advance together; they construct a ramp against me and encamp around my tent.

13 Ai ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.

He has removed my brothers from me; my acquaintances have abandoned me.

14 Farefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.

My kinsmen have failed me, and my friends have forgotten me.

15 Shërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.

My guests and maidservants count me as a stranger; I am a foreigner in their sight.

16 Thërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.

I call for my servant, but he does not answer, though I implore him with my own mouth.

17 Fryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.

My breath is repulsive to my wife, and I am loathsome to my own family.

18 Edhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.

Even little boys scorn me; when I appear, they deride me.

19 Tërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.

All my best friends despise me, and those I love have turned against me.

20 Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.

My skin and flesh cling to my bones; I have escaped by the skin of my teeth.

21 Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.

Have pity on me, my friends, have pity, for the hand of God has struck me.

22 Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?

Why do you persecute me as God does? Will you never get enough of my flesh?

23 Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;

I wish that my words were recorded and inscribed in a book,

24 sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!

by an iron stylus on lead, or chiseled in stone forever.

25 Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.

But I know that my Redeemer lives, and in the end He will stand upon the earth.

26 Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.

Even after my skin has been destroyed, yet in my flesh I will see God.

27 Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.

I will see Him for myself; my eyes will behold Him, and not as a stranger. How my heart yearns within me!

28 Në rast se thoni: “Pse e persekutojmë?”; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,

If you say, ‘Let us persecute him, since the root of the matter lies with him,’

29 ju druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim”.

then you should fear the sword yourselves, because wrath brings punishment by the sword, so that you may know there is a judgment.”