Jobi 19

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Əyyub belə cavab verdi:

2 “Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?

«Nə vaxtadək məni üzəcəksiniz, Məni sözlə əzəcəksiniz,

3 U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.

On dəfədir ki, məni təhqir edirsiniz, Utanmadan mənə kəskin sözlər söyləyirsiniz.

4 Edhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.

Həqiqətən, azıb yanlış yola düşmüşəmsə, Səhvim öz üstümdə qalır.

5 Por në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,

Özünüzü, həqiqətən, məndən üstün tutursunuz, Eybimi üzümə vurursunuz.

6 mësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.

Amma bilin ki, Allah mənə haqsızlıq etdi, Hər tərəfdən məni toruna saldı.

7 Ja, unë bërtas: “Dhunë!”, por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!

Budur, “Zorakılıqdır!” deyə bağırıram, Bir cavab verən yoxdur, Kömək üçün nalə çəkirəm, ədalət yoxdur.

8 Më ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.

Keçə bilmirəm, yollarıma sədd çəkilib, Yollarımı qaranlığa salıb.

9 Më ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.

Şərəfimi əynimdən soyundurub, Başımdan tacı götürüb.

10 Më ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.

O məni hər tərəfdən yıxdı, əldən gedirəm, Ümidimi ağac kimi kökündən qopartdı.

11 Zemërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.

Mənə qarşı qəzəbi od tutub yandı, Məni Özünə düşmən saydı.

12 Ushtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.

Orduları üstümə gəlir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir, Çadırımın ətrafında ordugah qurur.

13 Ai ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.

Qardaşlarımı məndən uzaqlaşdırdı, Tanışlarım mənə yad oldu.

14 Farefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.

Qohumlarım məni tərk eləyib, Yaxın dostlarım məni unudub.

15 Shërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.

Evimin sakinləri və kənizlər Məni özgə sayır, Onların gözündə yad olmuşam.

16 Thërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.

Qulumu çağırıram, Ağız açıb yalvarsam belə, cavab almıram.

17 Fryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.

Nəfəsimdən arvadımın da zəhləsi gedir, Qardaşlarım məndən iyrənir.

18 Edhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.

Mənə hətta kiçik uşaqlar xor baxır, Ayağa duranda məni ələ salırlar.

19 Tërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.

Bütün səmimi dostlarım belə, məndən ikrah edir, Əzizlərim belə, əleyhimə çıxır.

20 Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.

Bir dəri, bir sümük qalmışam, Ölüm kandarına çatmışam.

21 Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.

Aman, ey dostlarım, aman, Allahın əli məni vurdu!

22 Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?

Niyə məni Allah kimi qovursunuz? Niyə mənim ətimdən doymursunuz?

23 Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;

Kaş ki sözlərim yazılaydı, Kitaba köçürüləydi,

24 sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!

Dəmir qələmlə, qurğuşunla Əbədi qalmaq üçün bir qayaya həkk olaydı.

25 Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.

Amma mən bilirəm ki, Satınalanım yaşayır, Axırda O, yer üzərində dayanacaq.

26 Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.

Dərim yox olandan sonra Bədən alıb Allahı görəcəyəm.

27 Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.

Mən Ona baxacağam, Başqası yox, mən öz gözlərimlə görəcəyəm. Budur, ürəyim həsrətdən üzülür!

28 Në rast se thoni: “Pse e persekutojmë?”; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,

Mənim üçün “Bəs onu necə qovaq? Bədbəxtliyin kökü ondadır” desəniz,

29 ju druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim”.

Qılıncdan qorxmalısınız, Çünki qılınc cəzası qəzəblə gəlir. Onda ədalətin var olduğunu görəcəksiniz».