Jobi 18

1 Atëherë Bildadi nga Shuahu u përgjigj dhe tha:

A Vildad Sušanin odgovori i reèe:

2 “Kur do t’u japësh fund fjalëve? Bëhu i zgjuar dhe pastaj flasim.

Kad æete svršiti razgovor? Orazumite se, pa æemo onda govoriti.

3 Pse jemi konsideruar si kafshë dhe jemi konsideruar të përçmuar në sytë e tu?

Zašto se misli da smo kao stoka? zašto smo gadni u vašim oèima?

4 Ti që ha veten nga zemërimi, a duhet të braktiset toka për shkakun tënd apo shkëmbi të luajë nga vendi i tij?

Koji rastržeš dušu svoju u jarosti svojoj, hoæe li se tebe radi ostaviti zemlja i stijena se premjestiti sa svojega mjesta?

5 Po, drita e të keqit shuhet dhe flaka e zjarrit të tij nuk ndrit më.

Da, vidjelo bezbožnijeh ugasiæe se, i iskra ognja njihova neæe sijati.

6 Drita në çadrën e tij po meket dhe llamba e tij mbi të po shuhet.

Vidjelo æe pomrknuti u šatoru njegovu, i žižak æe se njegov ugasiti u njemu.

7 Hapat e tij të fuqishëm shkurtohen dhe vetë planet e tij po e çojnë në greminë.

Silni koraci njegovi stegnuæe se, i oboriæe ga njegova namjera.

8 Sepse këmbët e tij e shtyjnë në rrjetë dhe ai do të bjerë në ndonjë lak.

Jer æe se uvaliti u zamku nogama svojim i naiæi æe na mrežu;

9 Një çark e kap nga thembra dhe një lak e mban fort.

Uhvatiæe ga zamka za petu i svladaæe ga lupež.

10 Për të ka një lak të fshehur në tokë dhe një çark të vënë në shteg.

Sakriveno mu je pruglo na zemlji, i klopka na stazi.

11 Gjëra të tmerrshme e trembin nga çdo anë dhe e ndjekin në çdo hap.

Otsvuda æe ga strahote strašiti i tjeraæe ga ustopce.

12 Forca e tij pakësohet për shkak të urisë dhe shkatërrimi është gati ta godasë anash.

Izgladnjeæe sila njegova, i nevolja æe biti gotova uza nj.

13 Gëlltit copa të lëkurës së tij; i parëlinduri i vdekjes gllabëron gjymtyrët e tij.

Poješæe žile kože njegove, poješæe žile njegove prvenac smrti.

14 Atë e rrëmbejnë nga çadra tij që e dinte të sigurt dhe e çojnë para mbretit të tmerrit.

Išèupaæe se iz stana njegova uzdanica njegova, i to æe ga odvesti k caru strašnom.

15 Në çadrën e tij banon ai që nuk është nga të vetët, dhe mbi shtëpinë e tij hedhin squfur.

Nastavaæe se u šatoru njegovu, koji neæe biti njegov, posuæe se sumporom stan njegov.

16 Rrënjët poshtë thahen dhe degët lart priten.

Žile æe se njegove posušiti ozdo, i ozgo æe se sasjeæi grane njegove.

17 Kujtimi i tij zhduket nga toka dhe emri i tij nuk do të përmendet më nëpër rrugë.

Spomen æe njegov poginuti na zemlji, niti æe mu imena biti po ulicama.

18 Ai shtyhet nga drita në terr dhe atë e përzënë nga bota.

Odagnaæe se iz svjetlosti u mrak, i izbaciæe se iz svijeta.

19 Nuk ka as bij, as pasardhës në popullin e tij dhe asnjë që të mbijetojë në banesën e tij.

Ni sina ni unuka neæe mu biti u narodu njegovu, niti kakoga ostatka u stanovima njegovijem.

20 Fundi i tij i lë të habitur ata që e kanë ndjekur dhe mbeten të tmerruar ata që e kanë pararendur.

Èudiæe se danu njegovu koji budu poslije njega, a koji su bili prije obuzeæe ih strah.

21 Pikërisht kështu janë banesat e njerëzve të këqij, dhe ky është vendi i atij që nuk e njeh Perëndinë”. Përgjigja e pestë e Jobit; ai e ndjen veten të përqeshur; gjithçka është kundër tij

Taki su stanovi bezakonikovi, i tako je mjesto onoga koji ne zna za Boga.