Jobi 18

1 Atëherë Bildadi nga Shuahu u përgjigj dhe tha:

Bildad von Suah antwortete und sprach:

2 “Kur do t’u japësh fund fjalëve? Bëhu i zgjuar dhe pastaj flasim.

Wie lange wollt ihr diese Wortjagd treiben? Kommt zu Verstand, hernach wollen wir reden!

3 Pse jemi konsideruar si kafshë dhe jemi konsideruar të përçmuar në sytë e tu?

Weswegen werden wir dem Vieh gleichgeachtet, gelten für vernagelt in euren Augen?

4 Ti që ha veten nga zemërimi, a duhet të braktiset toka për shkakun tënd apo shkëmbi të luajë nga vendi i tij?

Du, der sich in seinem Grimme selbst zerfleischt, - soll um deinetwillen die Erde entvölkert werden, und der Fels von seiner Stelle rücken?

5 Po, drita e të keqit shuhet dhe flaka e zjarrit të tij nuk ndrit më.

Jawohl erlischt der Gottlosen Licht, und seines Feuers Flamme leuchtet nicht.

6 Drita në çadrën e tij po meket dhe llamba e tij mbi të po shuhet.

Das Licht verfinstert sich in seinem Zelt, und seine Leuchte über ihm erlischt.

7 Hapat e tij të fuqishëm shkurtohen dhe vetë planet e tij po e çojnë në greminë.

Seine rüstigen Schritte werden kurz, sein eigner Anschlag stürzt ihn ins Verderben.

8 Sepse këmbët e tij e shtyjnë në rrjetë dhe ai do të bjerë në ndonjë lak.

Denn ins Netz wird er getrieben mit seinen Füßen und über Flechtwerk wandelt er dahin.

9 Një çark e kap nga thembra dhe një lak e mban fort.

Die Ferse packt ein Fallstrick, fest hält ihn die Schlinge.

10 Për të ka një lak të fshehur në tokë dhe një çark të vënë në shteg.

An der Erde ist der Strick für ihn versteckt, und die Falle für ihn auf dem Pfade.

11 Gjëra të tmerrshme e trembin nga çdo anë dhe e ndjekin në çdo hap.

Ringsum ängstigen ihn Schrecknisse und scheuchen ihn auf Schritt und Tritt.

12 Forca e tij pakësohet për shkak të urisë dhe shkatërrimi është gati ta godasë anash.

Es hungert nach ihm das Unheil, und das Verderben klammert sich an seine Seite.

13 Gëlltit copa të lëkurës së tij; i parëlinduri i vdekjes gllabëron gjymtyrët e tij.

Es frißt die Glieder seines Leibes, es frißt seine Glieder der Erstgeborene des Todes.

14 Atë e rrëmbejnë nga çadra tij që e dinte të sigurt dhe e çojnë para mbretit të tmerrit.

Er wird herausgerissen aus seinem Zelt, auf das er vertraute: es treibt ihn hin zum Könige der Schrecken.

15 Në çadrën e tij banon ai që nuk është nga të vetët, dhe mbi shtëpinë e tij hedhin squfur.

In seinem Zelte wohnt, was ihm nicht angehört, auf seine Wohnstätte wird Schwefel gestreut.

16 Rrënjët poshtë thahen dhe degët lart priten.

Unten verdorren seine Wurzeln, und oben verwelkt sein Gezweig.

17 Kujtimi i tij zhduket nga toka dhe emri i tij nuk do të përmendet më nëpër rrugë.

Sein Gedächtnis verschwindet von der Erde, und kein Name bleibt ihm auf der Flur.

18 Ai shtyhet nga drita në terr dhe atë e përzënë nga bota.

Man stößt ihn aus dem Licht in Finsternis und treibt ihn weg vom Erdenrund.

19 Nuk ka as bij, as pasardhës në popullin e tij dhe asnjë që të mbijetojë në banesën e tij.

Nicht Sproß bleibt ihm noch Schoß in seinem Volk, und kein Entronnener ist in seiner Behausung.

20 Fundi i tij i lë të habitur ata që e kanë ndjekur dhe mbeten të tmerruar ata që e kanë pararendur.

Oba seines Verhängnistags erstarren die im Westen, und Schauder packt, die im Osten wohnen.

21 Pikërisht kështu janë banesat e njerëzve të këqij, dhe ky është vendi i atij që nuk e njeh Perëndinë”. Përgjigja e pestë e Jobit; ai e ndjen veten të përqeshur; gjithçka është kundër tij

Ja, so ergeht's der Wohnung des Frevlers, und so der Stätte dessen, der sich um Gott nicht kümmerte!