Jobi 18

1 Atëherë Bildadi nga Shuahu u përgjigj dhe tha:

Bildad prit la parole et dit:

2 “Kur do t’u japësh fund fjalëve? Bëhu i zgjuar dhe pastaj flasim.

Jusqu’à quand ferez-vous assaut de discours? Devenez raisonnables, puis nous pourrons parler.

3 Pse jemi konsideruar si kafshë dhe jemi konsideruar të përçmuar në sytë e tu?

Pourquoi nous considère-t-on comme des brutes? Pourquoi sommes-nous bornés à vos yeux!

4 Ti që ha veten nga zemërimi, a duhet të braktiset toka për shkakun tënd apo shkëmbi të luajë nga vendi i tij?

O toi, qui te déchires toi-même dans ta fureur, est-ce par amour de toi que la terre sera abandonnée et que le rocher changera de place?

5 Po, drita e të keqit shuhet dhe flaka e zjarrit të tij nuk ndrit më.

Oui certes, la lampe des méchants s’éteint, la flamme de son foyer cesse de briller.

6 Drita në çadrën e tij po meket dhe llamba e tij mbi të po shuhet.

La lumière s’obscurcit dans sa tente, son flambeau s’éteint au-dessus de lui.

7 Hapat e tij të fuqishëm shkurtohen dhe vetë planet e tij po e çojnë në greminë.

Ses pas, jadis assurés, deviennent hésitants, il est renversé par ses propres projets.

8 Sepse këmbët e tij e shtyjnë në rrjetë dhe ai do të bjerë në ndonjë lak.

Car ses pieds se prennent dans le filet, il chemine sur des rets.

9 Një çark e kap nga thembra dhe një lak e mban fort.

Le piège le saisit au talon, le traquenard se referme violemment sur lui.

10 Për të ka një lak të fshehur në tokë dhe një çark të vënë në shteg.

Des entraves lui sont posées secrètement sur le sol, des embûches couvrent la route qu’il suit.

11 Gjëra të tmerrshme e trembin nga çdo anë dhe e ndjekin në çdo hap.

De toutes parts les terreurs le poursuivent et font vaciller ses jambes.

12 Forca e tij pakësohet për shkak të urisë dhe shkatërrimi është gati ta godasë anash.

Sa vigueur dépérit par la faim, la ruine menace ses flancs.

13 Gëlltit copa të lëkurës së tij; i parëlinduri i vdekjes gllabëron gjymtyrët e tij.

Les lambeaux de sa peau deviennent une pâture, ses membres, une proie pour le premier-né de la mort.

14 Atë e rrëmbejnë nga çadra tij që e dinte të sigurt dhe e çojnë para mbretit të tmerrit.

Il est arraché de la tente où il vivait en sécurité, et poussé entre les bras du roi des épouvantements.

15 Në çadrën e tij banon ai që nuk është nga të vetët, dhe mbi shtëpinë e tij hedhin squfur.

Des gens qui ne lui sont de rien se fixent dans sa demeure; une pluie de soufre se répand sur son domaine.

16 Rrënjët poshtë thahen dhe degët lart priten.

Par en bas, ses racines se dessèchent, par en haut, son feuillage se flétrit.

17 Kujtimi i tij zhduket nga toka dhe emri i tij nuk do të përmendet më nëpër rrugë.

Son souvenir s’efface de la terre, et rien ne rappelle son nom dans l’étendue du monde.

18 Ai shtyhet nga drita në terr dhe atë e përzënë nga bota.

On le repousse de la lumière dans les ténèbres et on l’expulse de l’univers.

19 Nuk ka as bij, as pasardhës në popullin e tij dhe asnjë që të mbijetojë në banesën e tij.

Il ne laisse ni lignée, ni postérité, ni aucun survivant dans son habitation.

20 Fundi i tij i lë të habitur ata që e kanë ndjekur dhe mbeten të tmerruar ata që e kanë pararendur.

Sa destinée frappe de stupeur ceux de l’Occident et donne le frisson à ceux de l’Orient.

21 Pikërisht kështu janë banesat e njerëzve të këqij, dhe ky është vendi i atij që nuk e njeh Perëndinë”. Përgjigja e pestë e Jobit; ai e ndjen veten të përqeshur; gjithçka është kundër tij

Oui, voilà ce qui attend les demeures du malfaiteur, la résidence de qui ne reconnaît pas Dieu!