Jobi 17
1 “Fryma ime u copëtua, ditët po më shuhen, varri po më pret.
Дух се мој квари, дана мојих нестаје; гробови су моји.
2 A nuk jam i rrethuar nga njerëz që më përqeshin. Syri im ndalet mbi fyerjet e tyre.
Код мене су ругачи, и око моје проводи ноћи у јаду који ми задају.
3 Më jep, pra, një peng pranë teje, përndryshe kush do të më shtrëngonte dorën si garant?
Дај ми ко ће јамчити код Тебе; ко је тај који ће се руковати са мном?
4 Nga që i ke penguar mendjet e tyre të kuptojnë, prandaj nuk do t’i bësh të triumfojnë.
Јер си од њиховог срца сакрио разум; зато их нећеш узвисити.
5 Kush i tradhton miqtë deri sa t’i grabisë, ka për t’i parë më pak sytë e fëmijëve të tij.
Ко ласка пријатељима, његовим ће синовима очи посахнути.
6 Por unë prej tij jam bërë gazi i popujve dhe jam katandisur në një njeri të cilin e pështyjnë në fytyrë.
Учинио је од мене причу народима, и постао сам бубњање међу њима.
7 Syri më erret për shkak të dhembjes dhe tërë gjymtyrët e mia nuk janë veçse hije.
Потамнело је око моје од јада, и сви уди моји посташе као сен.
8 Njerëzit e drejtë habiten nga kjo, dhe i pafajmi ngrihet kundër të pabesit.
Зачудиће се томе прави, и безазлени ће устати на лицемере.
9 Megjithatë i drejti mbetet i lidhur fort me rrugën e tij, dhe ai që i ka duart e pastra fortësohet gjithnjë e më tepër.
Али ће се праведник држати свог пута, и ко је чистих руку већма ће ојачати.
10 Sa për ju të gjithë, kthehuni, ejani, pra, sepse midis jush nuk po gjej asnjë njeri të urtë.
А ви вратите се свиколики и ходите; нећу наћи мудра међу вама.
11 Ditët e mia shkuan dhe planet e mia u prishën, pikërisht ato dëshira që unë ushqeja në zemër.
Дани моји прођоше, мисли моје покидаше се, што имах у срцу.
12 Ata e ndërrojnë natën në ditë, “drita është afër”, thonë, për shkak të errësirës.
Од ноћи начинише дан, и светлост је близу мрака.
13 Në rast se e pres Sheolin si shtëpinë time në rast se e shtrij shtrojen time në terr, (Sheol h7585)
Да бих се надао, гроб ће ми бити кућа; у тами ћу прострети постељу себи. (Sheol h7585)
14 në rast se i them vendvarrit: “Ti je ati im”, dhe krimbave: “Jeni nëna ime dhe motra ime”,
Гробу вичем: Ти си отац мој; црвима: Ти си мати моја, ти си сестра моја.
15 ku është, pra, shpresa ime? Kush mund të dallojë ndonjë shpresë për mua?
И где је сада надање моје? Моје надање ко ће видети?
