Jobi 17
1 “Fryma ime u copëtua, ditët po më shuhen, varri po më pret.
Dech mój skażony jest; dni moje giną; groby mię czekają.
2 A nuk jam i rrethuar nga njerëz që më përqeshin. Syri im ndalet mbi fyerjet e tyre.
Zaiste naśmiewcy są przy mnie, a w ich draźnieniu mieszka oko moje.
3 Më jep, pra, një peng pranë teje, përndryshe kush do të më shtrëngonte dorën si garant?
Staw mi, proszę, rękojmię za się. Któż jest ten? Niech mi na to da rękę.
4 Nga që i ke penguar mendjet e tyre të kuptojnë, prandaj nuk do t’i bësh të triumfojnë.
Boś serce ich ukrył przed wyrozumieniem; przetoż ich nie wywyższysz.
5 Kush i tradhton miqtë deri sa t’i grabisë, ka për t’i parë më pak sytë e fëmijëve të tij.
Kto pochlebia przyjaciołom, oczy synów jego ustaną.
6 Por unë prej tij jam bërë gazi i popujve dhe jam katandisur në një njeri të cilin e pështyjnë në fytyrë.
Wystawił mię zaiste na przypowieść ludziom, i jako śmiechowisko przed nimi.
7 Syri më erret për shkak të dhembjes dhe tërë gjymtyrët e mia nuk janë veçse hije.
Zaćmione jest dla żałości oko moje, a wszystkie myśli moje są jako cień.
8 Njerëzit e drejtë habiten nga kjo, dhe i pafajmi ngrihet kundër të pabesit.
Zdumieją się szczerzy nad tem; a niewinny przeciwko obłudnikowi powstanie.
9 Megjithatë i drejti mbetet i lidhur fort me rrugën e tij, dhe ai që i ka duart e pastra fortësohet gjithnjë e më tepër.
Będzie się trzymał sprawiedliwy drogi swojej; a kto ma czyste ręce, przyczyni mocy.
10 Sa për ju të gjithë, kthehuni, ejani, pra, sepse midis jush nuk po gjej asnjë njeri të urtë.
Wy tedy wszyscy nawróćcie się, a pójdźcie, proszę; bo nie znajduję między wami mądrego.
11 Ditët e mia shkuan dhe planet e mia u prishën, pikërisht ato dëshira që unë ushqeja në zemër.
Dni moje przeminęły; myśli moje rozerwane są, to jest, zamysły serca mego.
12 Ata e ndërrojnë natën në ditë, “drita është afër”, thonë, për shkak të errësirës.
Noc mi się w dzień obraca; a światłość skraca się dla ciemości.
13 Në rast se e pres Sheolin si shtëpinë time në rast se e shtrij shtrojen time në terr, (Sheol h7585)
Jeźlibym czego oczekiwał, grób będzie domem moim, a w ciemnościach uścielę łoże moje. (Sheol h7585)
14 në rast se i them vendvarrit: “Ti je ati im”, dhe krimbave: “Jeni nëna ime dhe motra ime”,
Do dołu rzekę: Ojcem moim jesteś; a do robaków: Wy jesteście matką moją, i siostrą moją.
15 ku është, pra, shpresa ime? Kush mund të dallojë ndonjë shpresë për mua?
Bo gdzież teraz jest nadzieja moja? a oczekiwanie moje któż ogląda?
