Jobi 17
1 “Fryma ime u copëtua, ditët po më shuhen, varri po më pret.
“Inge moul luk uh apkuran in safla. Arulana upa nu sik in momong; Wangin ma lula nu sik sayen kulyuk luk, su akoeyukla soaneyu.
2 A nuk jam i rrethuar nga njerëz që më përqeshin. Syri im ndalet mbi fyerjet e tyre.
Nga liye lah mwet nukewa arulana aksruksrukeyu.
3 Më jep, pra, një peng pranë teje, përndryshe kush do të më shtrëngonte dorën si garant?
Nga kaskas pwayena, O God. Nunak munas, lulalfongi kas luk. Wangin mwet ac ku in iweyula fin tia kom.
4 Nga që i ke penguar mendjet e tyre të kuptojnë, prandaj nuk do t’i bësh të triumfojnë.
Kom kaliya nunak lalos, pwanang elos tia ku in nunkauk kutena ma pwaye; Nimet lela elos in kutangyula inge.
5 Kush i tradhton miqtë deri sa t’i grabisë, ka për t’i parë më pak sytë e fëmijëve të tij.
Soakas matu se fahk mu sie mwet fin kiapwela mwet kawuk lal ke sripen mani, Na tulik natul fah eis mwata ac keok kac.
6 Por unë prej tij jam bërë gazi i popujve dhe jam katandisur në një njeri të cilin e pështyjnë në fytyrë.
Ac inge mwet uh orekmakin soakas se inge in lainyu; Elos tuku ac acni nu in mutuk.
7 Syri më erret për shkak të dhembjes dhe tërë gjymtyrët e mia nuk janë veçse hije.
Asor luk apkuranna in konela mutuk; Pouk ac niuk arulana minini oana lul uh.
8 Njerëzit e drejtë habiten nga kjo, dhe i pafajmi ngrihet kundër të pabesit.
Mwet ma sifacna nunku mu elos suwos uh elos lut, Ac elos nukewa kasrkusrak ac fahk mu nga tia lulalfongi God.
9 Megjithatë i drejti mbetet i lidhur fort me rrugën e tij, dhe ai që i ka duart e pastra fortësohet gjithnjë e më tepër.
Elos su sifacna pangon mu elos mwet suwoswos, Yokyokelikna nunkeya selos mu pwaye selos.
10 Sa për ju të gjithë, kthehuni, ejani, pra, sepse midis jush nuk po gjej asnjë njeri të urtë.
Tusruktu elos nukewa fin tuku ac tu ye mutuk, Nga lukun tia ku in konauk mu oasr siefanna selos lalmwetmet.
11 Ditët e mia shkuan dhe planet e mia u prishën, pikërisht ato dëshira që unë ushqeja në zemër.
“Len luk uh somla; ako luk uh tia orekla; Ac finsrak luk uh wanginla.
12 Ata e ndërrojnë natën në ditë, “drita është afër”, thonë, për shkak të errësirës.
A mwet kawuk luk uh fahk mu fong uh kalem; Elos fahk mu kalem uh apkuranme, Tusruk nga etu lah nga srakna muta in lohsr.
13 Në rast se e pres Sheolin si shtëpinë time në rast se e shtrij shtrojen time në terr, (Sheol h7585)
Finsrak sefanna luk pa facl sin mwet misa, Yen su nga ac fah ona ac motul in lohsr uh. (Sheol h7585)
14 në rast se i them vendvarrit: “Ti je ati im”, dhe krimbave: “Jeni nëna ime dhe motra ime”,
Nga ac fah pangon kulyuk uh pa papa tumuk, Ac wet ma ac kangyula uh, Nga ac fah pangon mu nina kiuk ac tamtael luk.
15 ku është, pra, shpresa ime? Kush mund të dallojë ndonjë shpresë për mua?
Pia mwe finsrak luk uh? Su ku in liyauk lah oasr oya?
