Jobi 17
1 “Fryma ime u copëtua, ditët po më shuhen, varri po më pret.
Szellemem meg van törve, napjaim elenyésztek, sírok várnak rám!
2 A nuk jam i rrethuar nga njerëz që më përqeshin. Syri im ndalet mbi fyerjet e tyre.
Bizony csúfolkodással illetnek engem, és zaklatásukon kell időznie szememnek.
3 Më jep, pra, një peng pranë teje, përndryshe kush do të më shtrëngonte dorën si garant?
Állj jót, kérlek: kezeskedjél értem tenmagadnál! Ki az, ki kezet csap velem?
4 Nga që i ke penguar mendjet e tyre të kuptojnë, prandaj nuk do t’i bësh të triumfojnë.
Mert az ő szívöket elzártad az eszességtől, azért nem engeded felülkerekedniök.
5 Kush i tradhton miqtë deri sa t’i grabisë, ka për t’i parë më pak sytë e fëmijëve të tij.
Ki osztályrészért elárul barátot, fiainak szemei el fognak epedni.
6 Por unë prej tij jam bërë gazi i popujve dhe jam katandisur në një njeri të cilin e pështyjnë në fytyrë.
Oda állított engem, hogy példálózzanak népek, s azzá lettem, hogy arczúl köpnek.
7 Syri më erret për shkak të dhembjes dhe tërë gjymtyrët e mia nuk janë veçse hije.
Elhomályosúlt bosszúságtól szemem, s tagjaim akár az árnyék mindannyi.
8 Njerëzit e drejtë habiten nga kjo, dhe i pafajmi ngrihet kundër të pabesit.
Eliszonyodnak e miatt az egyenesek, s az ártatlan fölgerjed az istentelen ellen;
9 Megjithatë i drejti mbetet i lidhur fort me rrugën e tij, dhe ai që i ka duart e pastra fortësohet gjithnjë e më tepër.
és az igaz ragaszkodik útjához s a tiszta kezű gyarapodik szilárdságban.
10 Sa për ju të gjithë, kthehuni, ejani, pra, sepse midis jush nuk po gjej asnjë njeri të urtë.
Azonban ti mindannyian csak jöjjetek újra, de nem találok köztetek bölcset.
11 Ditët e mia shkuan dhe planet e mia u prishën, pikërisht ato dëshira që unë ushqeja në zemër.
Napjaim elmúltak, gondolataim elszakadtak, szívemnek tulajdonai!
12 Ata e ndërrojnë natën në ditë, “drita është afër”, thonë, për shkak të errësirës.
Az éjszakát nappallá teszik, a világosságot közelebbé a sötétségnél
13 Në rast se e pres Sheolin si shtëpinë time në rast se e shtrij shtrojen time në terr, (Sheol h7585)
Ha az alvilágot házamul reméltem, a sötétségben megterítette mágyamat, (Sheol h7585)
14 në rast se i them vendvarrit: “Ti je ati im”, dhe krimbave: “Jeni nëna ime dhe motra ime”,
a veremnek így szóltam: atyám vagy! anyám és testvérem! a féregnek:
15 ku është, pra, shpresa ime? Kush mund të dallojë ndonjë shpresë për mua?
hol van tehát reménységem, és reménységem – ki látja meg?
