< Jobi 17 >

1 “Fryma ime u copëtua, ditët po më shuhen, varri po më pret.
Mon âme est meurtrie, mes jours s’éteignent, la tombe m’attend.
2 A nuk jam i rrethuar nga njerëz që më përqeshin. Syri im ndalet mbi fyerjet e tyre.
Ne suis-je pas en butte à des moqueries? Mes yeux ne sont-ils pas constamment témoins de leurs perfidies?
3 Më jep, pra, një peng pranë teje, përndryshe kush do të më shtrëngonte dorën si garant?
Ah! De grâce, accorde-moi ta caution! Sois toi-même mon garant vis-à-vis de toi qui voudrait s’engager pour moi?
4 Nga që i ke penguar mendjet e tyre të kuptojnë, prandaj nuk do t’i bësh të triumfojnë.
Car tu as fermé leur cœur à la raison; aussi ne les laisseras-tu pas triompher.
5 Kush i tradhton miqtë deri sa t’i grabisë, ka për t’i parë më pak sytë e fëmijëve të tij.
Pour une part de butin on trahit des amis, de sorte que les yeux de leurs enfants se consument de misère.
6 Por unë prej tij jam bërë gazi i popujve dhe jam katandisur në një njeri të cilin e pështyjnë në fytyrë.
On a fait de moi la fable des nations; je suis l’homme à qui on crache au visage.
7 Syri më erret për shkak të dhembjes dhe tërë gjymtyrët e mia nuk janë veçse hije.
Mes yeux sont éteints par le chagrin, et tous mes organes sont comme une ombre.
8 Njerëzit e drejtë habiten nga kjo, dhe i pafajmi ngrihet kundër të pabesit.
Les gens de bien en sont stupéfaits, et l’innocent en est révolté contre l’impie.
9 Megjithatë i drejti mbetet i lidhur fort me rrugën e tij, dhe ai që i ka duart e pastra fortësohet gjithnjë e më tepër.
Cependant le juste persiste dans sa conduite, et celui qui a les mains pures redouble d’énergie.
10 Sa për ju të gjithë, kthehuni, ejani, pra, sepse midis jush nuk po gjej asnjë njeri të urtë.
Quant à vous, retournez-vous donc tous contre moi, venez! Je ne trouverai pas un sage parmi vous.
11 Ditët e mia shkuan dhe planet e mia u prishën, pikërisht ato dëshira që unë ushqeja në zemër.
Mes jours ont fui, mes projets sont ruinés, ces trésors de mon cœur.
12 Ata e ndërrojnë natën në ditë, “drita është afër”, thonë, për shkak të errësirës.
De la nuit ils veulent faire le jour, ils disent la lumière plus proche que les ténèbres.
13 Në rast se e pres Sheolin si shtëpinë time në rast se e shtrij shtrojen time në terr, (Sheol h7585)
Si je n’attends plus d’autre demeure que le Cheol, si j’ai étendu ma couche dans la région des ombres; (Sheol h7585)
14 në rast se i them vendvarrit: “Ti je ati im”, dhe krimbave: “Jeni nëna ime dhe motra ime”,
si je dis au tombeau: "Tu es mon père!" et à la vermine: "Tu es ma mère et ma sœur"
15 ku është, pra, shpresa ime? Kush mund të dallojë ndonjë shpresë për mua?
où donc est mon espérance? Mon espérance, qui peut la voir?
16 A do të zbres vallë në portat e Sheolit, kur do të gjejmë bashkë prehje në pluhur?”. (Sheol h7585)
Elle a sombré jusqu’au fond du Cheol, si toutefois le repos est assuré dans la poussière. (Sheol h7585)

< Jobi 17 >