< Jobi 17 >

1 “Fryma ime u copëtua, ditët po më shuhen, varri po më pret.
My spirit hath been destroyed, My days extinguished — graves [are] for me.
2 A nuk jam i rrethuar nga njerëz që më përqeshin. Syri im ndalet mbi fyerjet e tyre.
If not — mockeries [are] with me. And in their provocations mine eye lodgeth.
3 Më jep, pra, një peng pranë teje, përndryshe kush do të më shtrëngonte dorën si garant?
Place, I pray Thee, my pledge with Thee; Who is he that striketh hand with me?
4 Nga që i ke penguar mendjet e tyre të kuptojnë, prandaj nuk do t’i bësh të triumfojnë.
For their heart Thou hast hidden From understanding, Therefore Thou dost not exalt them.
5 Kush i tradhton miqtë deri sa t’i grabisë, ka për t’i parë më pak sytë e fëmijëve të tij.
For a portion he sheweth friendship, And the eyes of his sons are consumed.
6 Por unë prej tij jam bërë gazi i popujve dhe jam katandisur në një njeri të cilin e pështyjnë në fytyrë.
And he set me up for a proverb of the peoples, And a wonder before them I am.
7 Syri më erret për shkak të dhembjes dhe tërë gjymtyrët e mia nuk janë veçse hije.
And dim from sorrow is mine eye, And my members as a shadow all of them.
8 Njerëzit e drejtë habiten nga kjo, dhe i pafajmi ngrihet kundër të pabesit.
Astonished are the upright at this, And the innocent against the profane Stirreth himself up.
9 Megjithatë i drejti mbetet i lidhur fort me rrugën e tij, dhe ai që i ka duart e pastra fortësohet gjithnjë e më tepër.
And the righteous layeth hold [on] his way, And the clean of hands addeth strength, And — dumb are they all.
10 Sa për ju të gjithë, kthehuni, ejani, pra, sepse midis jush nuk po gjej asnjë njeri të urtë.
Return, and come in, I pray you, And I find not among you a wise man.
11 Ditët e mia shkuan dhe planet e mia u prishën, pikërisht ato dëshira që unë ushqeja në zemër.
My days have passed by, My devices have been broken off, The possessions of my heart!
12 Ata e ndërrojnë natën në ditë, “drita është afër”, thonë, për shkak të errësirës.
Night for day they appoint, Light [is] near because of darkness.
13 Në rast se e pres Sheolin si shtëpinë time në rast se e shtrij shtrojen time në terr, (Sheol h7585)
If I wait — Sheol [is] my house, In darkness I have spread out my couch. (Sheol h7585)
14 në rast se i them vendvarrit: “Ti je ati im”, dhe krimbave: “Jeni nëna ime dhe motra ime”,
To corruption I have called: — 'Thou [art] my father.' 'My mother' and 'my sister' — to the worm.
15 ku është, pra, shpresa ime? Kush mund të dallojë ndonjë shpresë për mua?
And where [is] now my hope? Yea, my hope, who doth behold it?
16 A do të zbres vallë në portat e Sheolit, kur do të gjejmë bashkë prehje në pluhur?”. (Sheol h7585)
[To] the parts of Sheol ye go down, If together on the dust we may rest. (Sheol h7585)

< Jobi 17 >